Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Με κόντρα το καιρό έχει τιμή να πετάς…

Πάντα και παντού μαζί σου…

Η «ευρωχούντα» των τραπεζιτών

Τότε, σχεδόν μισόν αιώνα πριν, ήταν η τοπική χούντα των ακροδεξιών συνταγματαρχών. Σήμερα είναι η «ευρωχούντα» των τραπεζιτών που καταλύει κάθε δημοκρατική εξουσία σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο. Τότε, στις 21 Απριλίου 1967, η Δεξιά και το στρατιωτικό παρακράτος της συνωμοτούσαν για να αποτρέψουν την απλή εναλλαγή. Την παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας σε έναν αποδεδειγμένα απολύτως πιστό υπηρέτη του συστήματος, τον Γεώργιο Παπανδρέου. Σήμερα, εν έτει 2013, η «ευρωχούντα» των τραπεζιτών αδιαφορεί παντελώς για το ποιος κυβερνά την κάθε χώρα της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Ξέρει ότι όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας είναι πιστοί υπηρέτες των συμφερόντων της.
Οι Αμερικανοί βρίσκονταν τότε πίσω από τη χούντα τωνσυνταγματαρχών. «Οι ΗΠΑ, στον βωμό των στρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων δεν δίστασαν να σφαγιάσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας και να μεθοδεύσουν τη διχοτόμηση της Κύπρου» κατήγγελλε ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλώντας στο γήπεδο του Πανιωνίου, στις 8 Σεπτεμβρίου 1976.

Η αγορά πνέει τα λοίσθια, κανείς δεν πληρώνει κανέναν!


Του Γ. Δελαστίκ
Θα θέσουμε το ερώτημα ωμά: Απειλείται όντως με μαζική κατάρρευση η ελληνική αγορά τους επόμενους μήνες, όπως ισχυρίζονται οι περισσότεροι επιχειρηματίες και ιδίως όσοι δραστηριοποιούνται στο πάσης φύσεως εμπόριο; Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι συγκαταλεγόμαστε μεταξύ εκείνων που συνήθως ελάχιστη σημασία δίνουν στις υπερβολές των καταστηματαρχών, οι οποίοι όποτε και αν ερωτηθούν, απαντούν ότι δήθεν έχουν «μείωση κατά 30% ή 40% σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο». Μια περίπου μονίμως επαναλαμβανόμενη απάντηση, που αν τη λάβει κανείς σοβαρά υπόψη του και κάνει τις μαθηματικές πράξεις για τέσσερα - πέντε χρόνια οδηγείται στο παρανοϊκό συμπέρασμα ότι ο μαγαζατόρας που μιλάει είναι αδύνατον να υπάρχει με βάση οποιοδήποτε οικονομικό μοντέλο!

Γ. Δραγασάκης: «Τα μνημόνια δεν τελειώνουν αν δεν τα τελειώσουμε»


Συνέντευξη στην εφημερίδα «6 Μέρες»
1. Θεωρείτε ότι τα μνημόνια «τελειώνουν», λόγω των πολιτικών και οικονομικών αδιεξόδων που προκαλούν; Ή μήπως περνάμε σε μια φάση στην οποία τα μνημόνια τελειώνουν ακριβώς επειδή οι προβλέψεις τους γενικεύονται και εγγράφονται στο ευρωπαϊκό νομικό και οικονομικό DNA (δημοσιονομικό σύμφωνο, μέθοδος bail in κ.λπ.);
Όχι, τα μνημόνια δεν τελειώνουν αν δεν τα τελειώσουμε. Παραμένουν μηχανισμοί επιβολής νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων μέσω των οποίων ισοπεδώνονται οι κοινωνίες, διαλύονται οι οικονομίες, μετατρέπονται σε ειδικές οικονομικές ζώνες με υποβαθμισμένα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, πλευρές της πολιτικής των μνημονίων, όπως σωστά παρατηρείτε, «κανονικοποιούνται», θεσμοθετούνται και συγκροτούν το νέο θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης. Γι’ αυτό ακριβώς την κατάργηση των μνημονίων και των συνεπειών από την εφαρμογή τους πρέπει να την κατανοήσουμε ως μία προσπάθεια που μπορεί να αρχίζει από την κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά πρέπει να πάρει πανευρωπαϊκή διάσταση.

Οι επίορκοι (στον Φώτη Κουβέλη)

Του Κώ­στα Κρεμ­μύ­δα

1949 μ.Χ.

Τη νύχτα εκείνη που τραυματίστηκα
η επανάσταση πέρναγε
τις πιο κρίσιμες ώρες της.
Ο εχθρός προχωρούσε,
είχαμε ανάγκη από στρατό,
δεν έπρεπε να πεθάνω. Δέχτηκα, λοιπόν,
να μου αλλάξουν το κεφάλι,
που ήταν κόσκινο απ’ τις σφαίρες,
μ’ ένα σιδερένιο
που μου το βίδωσε στους ώμους
ένας ψηλός ξερακιανός γιατρός,
που επαναλάμβανε αδιάκοπα:
«Θαυμάσια, όλα πάνε θαυμάσια».
Τ’ άλλο πρωί ξανάφυγα
για τη μονάδα μου.
Βέβαια όπως είναι γνωστό,
οι προδοσίες και τα λάθη
τσάκισαν την επανάσταση.
Τάσος Λειβαδίτης

Σπύρος Μουστακλής: ο ξεχασμένος αντιστασιακός


Πριν μερικές μέρες, στην αποφράδα επέτειο της “εθνοσωτηρίου επαναστάσεως”, είχαμε αναφέρει πως η αντίσταση κατά της χούντας ήταν περιορισμένη, μάλλον… πλατωνική κατά το Βασίλη Ραφαηλίδη, από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας τουλάχιστο. Φωτεινές εξαιρέσεις, ο Σπύρος Μουστακλής και ο Αλέκος Παναγούλης. Συμπτωματικά, τιμούμε τη μνήμη τους με διαφορά μόλις τριών ημερών.  Ο ταγματάρχης Μουστακλής πέθανε παράλυτος στις 28 Απρίλη 1986, μετά από φριχτά βασανιστήρια που υπέστη κατά τις 47 ημέρες που κρατήθηκε στα κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, για τη συμμετοχή του στο αποτυχημένο Κίνημα του Ναυτικού (Μάης 1973) για την ανατροπή της χούντας. Μέχρι να πεθάνει κατέθετε κάθε χρόνο στεφάνι στην επέτειο του Πολυτεχνείου.


Ο Παναγούλης έγινε παγκόσμια γνωστός ως παρολίγον τυραννοκτόνος, με την απόπειρα δολοφονίας κατά του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968. Η απόπειρα απέτυχε για λίγα δευτερόλεπτα, όσο χρειαζόταν για να πυροδοτηθεί ο εκρηκτικός μηχανισμός που είχε τοποθετήσει κάτω από γέφυρα στο δρόμο για την κατοικία του δικτάτορα στο Λαγονήσι.

Το summa summarum πριν από την μεγάλη κοινωνική έκρηξη


ΤΟΥ Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου*

«Η Μεγάλη Έκρηξη δεν χρειαζόταν τον Θεό», διασαφηνίζει ο Στίβεν Χόκινγκ, που πλέον πέρασε εκών-άκων σε μια νέα μορφή φιλοσοφίας, σε μια Novus Ordo της σοφίας της ανθρωπότητας, εκεί ακριβώς όπου ενοποιείται θεωρητικά η κλασική με την κβαντική φυσική, ή αν προτιμάτε, αναλογικά εκεί όπου «ενοποιούνται» τα κλασικά οικονομικά με την βιο-οικονομία. Δεν είναι ο μόνος, ούτε ο πρώτος σε αυτόν τον μοναχικό δρόμο ... αλλά ενοποιούνται? Μόνον με την έννοια: de nihilo nihil, δηλαδή τίποτα από το τίποτα, ή τίποτα δεν μπορεί να γεννηθεί από το τίποτα, όπως θεωρούσε ο Παρμενίδης, ή όπως το διατύπωνε στο έργο του «De Rerum Natura» ο Λουκρήτιος: «Μηδέν posse creari de Nilo». Μόνο που αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά και διαφορετικά πράγματα. Τόσα όσα αποτελούν το summa summarum, το τελικό «άθροισμα» της ιστορίας της ανθρώπινης διανόησης. Και με αυτή την έννοια θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την αναζήτηση της «θεωρίας των πάντων», που αποτέλεσε και αποτελεί την κορυφαία φιλοσοφική αναζήτηση, ασχέτως αν κανείς ξεκινά από τα μαθηματικά, την κοσμολογία, την φυσική, την κοινωνιολογία, την ιστορία των ιδεών , την θεοσοφία, την οικονομία, την βιολογία, ή διάφορους εφαρμοσμένους (-ισμούς).