Του Βουδούρης Οδυσσέας στην avgi.gr
Ζούμε στην εποχή του νεοφιλελεύθερου οδοστρωτήρα. Ένα σύστημα το οποίο, όπου εφαρμόστηκε, διάλυσε κοινωνία και οικονομία, παρουσιάζεται σήμερα ως «σωτήριος μονόδρομος», από την κ. Μέρκελ σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από την κυβέρνηση Ν.Δ. - Βενιζέλου σε εθνικό επίπεδο και από το «Σύστημα Τατούλη - Φούχτελ» στην Πελοπόννησο.
Τι σημαίνει νεοφιλελεύθερο σύστημα;
Εν ονόματι μιας υποτιθέμενης οικονομικής σκέψης, είναι στην ουσία μια πολιτική ιδεοληψία που θεωρεί το κοινωνικό κράτος ως αδικία (κατά των πλουσίων), τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας ως καταπάτηση της ελευθερίας (των εργοδοτών), τον δημόσιο έλεγχο της οικονομίας ως ιεροσυλία. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα επιτάσσει μια απόλυτη «ελευθερία των αγορών», όπου το κράτος πρέπει να περιορίζεται στην εγγύηση των συμβάσεων μεταξύ ιδιωτών. Και το αιτιολογεί ως «φυσικό νόμο». Ακριβώς όπως φυσικός νόμος είναι και η «ελευθερία της ζούγκλας».
Το νεοφιλελεύθερο σύστημα δεν είναι μια απλή προέκταση του βιομηχανικού καπιταλισμού του προηγούμενου αιώνα, ο οποίος βασίστηκε στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, πάνω όμως σε μια παραγωγική διαδικασία. Επιδίωξη πλέον, δεν είναι απλά το κέρδος αλλά η μεγιστοποίηση του κέρδους, άμεσα και πάση θυσία, χωρίς μέλημα για τις μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις. Ακόμα και αν αυτό καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό που τρέφει την υπάρχουσα οικονομία. Το νεοφιλελεύθερο σύστημα είναι ένα τέρας που καταλήγει να τρέφεται από την ίδια τη σάρκα του. Γι' αυτό διαλύει ακόμα και την κοινωνική τάξη που γέννησε ο βιομηχανικός καπιταλισμός.
Ο νέος χρηματιστηριακός καπιταλισμός κερδοσκοπεί πλέον στην σπέκουλα της κερδοσκοπίας. Οι τράπεζες μετατρέπουν σε «χρηματιστηριακό προϊόν», τα δάνεια που έχουν εκχωρήσει, αυξάνουν εκθετικά τα κέρδη τους, χωρίς να υπάρχει παραγωγή πλούτου, γνωρίζοντας ότι δημιουργούν φούσκες, άκρως κερδοφόρες αρχικά, καταστροφικές για το σύνολο της οικονομίας όταν νομοτελειακά σκάνε. Τα διαβόητα CDO π.χ. είναι το τοξικό τραπεζικό χρήμα, με το οποίο η νέα χρηματιστηριακή ελίτ κλέβει τη μικρομεσαία τάξη. Πρόκειται για μια εξέλιξη που στρέφεται πλέον κατά του συνόλου της κοινωνίας, και όχι μόνο κατά μιας συγκεκριμένης τάξης.
Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα: η διάλυση της μεσαίας τάξης. Και ο ανασχηματισμός της κοινωνίας σε δυο κατηγορίες. Μια ελίτ, που εδράζεται στην κορυφή μεγάλων επιχειρήσεων και στις παρυφές του πελατειακού κατεστημένου, άκρως μειοψηφική αλλά απείρως ισχυρή διότι ελέγχει τα εργαλεία της πραγματικής εξουσίας, δηλαδή τράπεζες και μίντια. Και όλοι οι άλλοι, πάνω από το 95% της κοινωνίας, το οποίο όμως είναι αδύναμο, διότι βρίσκεται σε απόγνωση, διότι ναρκώνεται από την καθημερινή προπαγάνδα του δελτίου των 8, διότι έχει υποστεί το περίφημο δόγμα του σοκ.
Το σχέδιο για την Ελλάδα έχει όνομα «Ειδική Οικονομική Ζώνη». Αυτό σημαίνει ισοπέδωση της υπάρχουσας οικονομίας και εξουδετέρωση κάθε δυνατότητας αντίδρασης της κοινωνίας. Και σε δεύτερη φάση: εγκαθίδρυση μιας νέας οικονομίας, αποικιοκρατικού τύπου, χωρίς κατώτερο μισθό και συλλογικές συμβάσεις, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς κοινωνικό κράτος. Με τον τρόπο αυτό η Γερμανία και οι δορυφόροι της, θα εισάγουν στη δική τους επικυριαρχία έναν «τρίτο κόσμο», εφόσον ο μέχρι σήμερα «τρίτος κόσμος» ανεξαρτητοποιείται και αναπτύσσεται.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ιστορική σημασία αυτών των εξελίξεων. Η νέα κατάσταση δημιουργεί νέες συνθήκες πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών. Συμμαχία γύρω από μια κεντρική ιδέα: την ανάπτυξη ως ζωτική ανάγκη. Όχι όμως η ανάπτυξη του χρηματιστηριακού συστήματος αλλά της πραγματικής οικονομίας, αυτή που παράγει πλούτο και δίνει εργασία στο σύνολο της κοινωνίας. Αυτό το εγχείρημα ενώνει την τεράστια πλειοψηφία της κοινωνίας. Με απλά λόγια: σήμερα κινδυνεύουμε όλοι! Όλοι πρέπει να ενωθούμε! Να ενωθούμε για να διαφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή αλλά ακόμα και την εθνική μας επικυριαρχία. Το νέο μέτωπο είναι ταυτόχρονα κοινωνικό και πατριωτικό.
Σήμερα, το μέτωπο αυτό δεν μπορεί να συγκροτηθεί παρά μόνο γύρω από την Αριστερά, εφόσον η Αριστερά ενστερνιστεί τα δεδομένα της νέας κατάστασης. Αυτό σημαίνει ότι επιβάλλεται ως Αριστερά του κοινωνικού ανοίγματος. Ως Αριστερά, που πέρα από ιδεοληψίες και κομματικά στεγανά, συνδέει το εγχείρημα της οικονομικής ανάπτυξης με εκείνο της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μια Αριστερά που κινητοποιεί όλες τις αντί-μνημονιακές, αντί-νεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Από την Αριστερά της Αριστεράς μέχρι τους συντηρητικούς αντιμνημονιακούς πολίτες, τους οποίους έχουν εγκαταλείψει τα κόμματα που μέχρι πρότινος εμπιστευόντουσαν. Η Αριστερά που αναλαμβάνει την αναγκαία σύγκρουση με τα κατεστημένα των μικρό-κομματικών μηχανισμών και των μεγαλο-επιχειρηματικών συμφερόντων. Μια Αριστερά που θα μπορούσαμε στην κυριολεξία να ονομάσουμε Αριστερά «χωρίς σύνορα». Αυτή θα είναι η αριστερά του ΧΧΙου αιώνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται βέβαια να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της πρόκλησης. Καλείται να κάνει ένα διπλό άνοιγμα, κοινωνικό και πολιτικό, και να εγκαινιάσει μια νέα πολιτική συμμαχιών. Άνοιγμα σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα αλλά ταυτόχρονα και σε υπάρχοντες πολιτικούς φορείς. Στον δρόμο αυτό θα βρει πολλούς συμπαραστάτες, μεταξύ των οποίων και τη δική μας πολιτική κίνηση, την «Κοινωνία Πρώτα», που φιλοδοξεί να αποτελέσει καταλύτη αυτής της πορείας.
* Ο Οδυσσέας Βουδούρης είναι βουλευτής, μέλος της «Κοινωνία Πρώτα», υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2014/05/blog-post_7480.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου