.jpg)
Πολύ σωστά ο Πιτσιρίκος έχει την απορία γιατί δεν υπάρχει ένα τουλάχιστον ισχυρό αντικυβερνητικό ΜΜΕ.Οι ευθύνες όμως βαρύνουν όλους μας εξίσου.
Αυτούς που ξέχασε να αναφέρει ο Πιτσιρίκος είναι τα στελέχη κυρίως του Σύριζα που προτιμούν να δίνουν συνεντεύξεις τους και άρθρα στα γνωστά ΜΜΕ.Δε λέω να μην δίνουν εκεί αλλά να μην δίνουν αποκλειστικά εκεί.Επίσης βλέπω πολλούς να παρακολουθούν την ειδησιογραφία από κυβερνητικά σαιτ αποκλείοντας μικρότερα μπλογκς.Πως θα αναδειχθούν νέα ΜΜΕ αν οι ίδιοι που τα βρίζουν και τα θεωρούν αναξιόπιστα δεν ψάχνουν αλλού να μάθουν τις ειδήσεις και να διαβάσουν απόψεις?
Οι περισσότεροι αναγνώστες των iefimerida,newpost,newsit κτλ είναι μη κυβερνητικοί ψηφοφόροι.
Και μια πρόταση για τον Σύριζα.Όταν έρθουν με το καλό οι εκλογές μην ταΐσετε τα κανάλια και σαιτς που βρίζετε με προεκλογικές διαφημίσεις.
Γράφει ο πιτσιρίκος
Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας είναι απλήρωτοι επί 9 μήνες και κάνουν απεργία με αίτημα την άμεση καταβολή ενός τουλάχιστον μισθού. Ο εκδότης Ελευθεροτυπίας κάνει λοκ άουτ. Αναστέλλει την έκδοση της εφημερίδας και κλειδώνει τον διαδικτυακό της τόπο.
Από παντού έρχονται μηνύματα συμπαράστασης στους εργαζόμενους της Ελευθεροτυπίας και οργής κατά του εκδότη, αλλά όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί και τα έχουμε ακούσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει έναν δημοσιογράφο να πιστεύει πως μπορεί να δουλεύει σήμερα στην Ελευθεροτυπία και να πληρώνεται.
Ίσως, είναι η απελπισία και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό. Αλλά η Ελευθεροτυπία πτώχευσε πριν από 3 χρόνια, αφήνοντας εκατοντάδες εργαζόμενους απλήρωτους.
Οι δημοσιογράφοι που δεν δουλεύουν σε καθεστωτικά μέσα -και επιθυμούν να παραμείνουν στη δημοσιογραφία- δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ενωθούν και να κάνουν τα δικά τους ΜΜΕ, ζητώντας παράλληλα από τους πολίτες να τους στηρίξουν.
Δεν υπάρχει περίπτωση να σηκώσουν ξανά κεφάλι πτώματα, όπως αυτό της Ελευθεροτυπίας.
Επίσης, οι δημοσιογράφοι θα πρέπει κάποτε να κάνουν την αυτοκριτική τους. Είναι πολύ βολικό να διαμαρτύρεσαι για τα κακά και απάνθρωπα αφεντικά αλλά δεν ζούμε στον πια 19ο αιώνα -σήμερα δεν έχεις ανάγκη από εκδότη για να διαβαστούν τα άρθρα και τα ρεπορτάζ σου-, ενώ, για να υπάρχει το κακό αφεντικό, πρέπει να υπάρχουν και οι πρόθυμοι σκλάβοι.
Θυμάμαι πάντα την ιστορία που μου είχε πει μια ξένη δημοσιογράφος, η οποία ήταν στην Ελλάδα όταν η Ελευθεροτυπία πτώχευσε και οι εργαζόμενοι είχαν καταλάβει τα γραφεία.
Πήγε η δημοσιογράφος, για να κάνει ρεπορτάζ στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας, ώστε να γράψει ένα κείμενο συμπαράστασης στην εφημερίδα της.
Όταν έφτασε στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας, έμαθε πως οι εργαζόμενοι είναι 800. Στη συνέχεια, έκανε μεταβολή και έφυγε. Υπάρχει η συναδελφική αλληλεγγύη, υπάρχει και η λογική.
Έχω γράψει αρκετές φορές πως με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι, τέσσερα χρόνια μετά την χρεοκοπία, δεν καταφέραμε να κάνουμε ούτε ένα ισχυρό ΜΜΕ απέναντι στα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Γκρίνια, παράπονα, φωνές, επαναστατικά τσιτάτα, αλλά από ουσία μηδέν.
Για το γεγονός πως δεν δημιουργήθηκε ούτε ένα ΜΜΕ που να μπορεί να ανταγωνιστεί τα καθεστωτικά ΜΜΕ, έχουν ευθύνη και οι πολίτες -που είναι χάπατα- αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι δημοσιογράφοι.
Σε μια κοινωνία που υποφέρει τα τελευταία χρόνια -και η αντιπολίτευση έχει πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και αναμένεται να νικήσει καθαρά στις εκλογές-, ακόμα και ο ραδιοφωνικός σταθμός του ΣΥΡΙΖΑ ακούγεται από ελάχιστους. Αν και θα μπορούσε πανεύκολα αυτή τη στιγμή να είναι ο πρώτος σταθμός στη χώρα.
Δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που του κάνει εντύπωση το γεγονός ότι δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ούτε ένα ισχυρό ΜΜΕ.
Αν υπάρχουν κι άλλοι που τους απασχολεί αυτό -και δεν βολεύονται με δικαιολογίες-, ας σκεφτούν και τους λόγους που συμβαίνει αυτό και το πώς μπορεί να αλλάξει.
Κι ας ξεκινήσουμε την κριτική από τους εαυτούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου