Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

23 Αυγούστου 1942: Η Μάχη του Στάλινγκραντ. Η μάχη που σήμανε την ήττα του φασισμού στην Ευρώπη

Στις 23 Αυγούστου 1942 η μάχη του Στάλινγκραντ περνάει στην πιο αποφασιστική της φάση.

Στρατηγικά μπορούμε να πούμε ότι η μάχη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη 1942, όταν εκδηλώθηκε η πρώτη επίθεση των ναζιστικών στρατευμάτων με στόχο την κατάληψη της πόλης. Στο πρώτο στάδιό της (17 Ιούλη έως 18 Νοέμβρη 1942) είχε αμυντικά χαρακτηριστικά, ενώ στο δεύτερο στάδιο (19 Νοέμβρη 1942 – 2 Φλεβάρη 1943) πήρε επιθετικό χαρακτήρα και κατέληξε στη συντριβή των Γερμανών.
Ωστόσο, η 23η Αυγούστου 1942 θεωρείται ημερομηνία ορόσημο για τη μάχη του Στάλινγκραντ γιατί από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρεται στα προάστια και αργότερα στις συνοικίες της πόλης. Συγκεκριμένα στις 23 Αυγούστου 1942 το 14ο γερμανικό σώμα τεθωρακισμένων αφού διέσπασε την αμυντική γραμμή του Στάλινγκραντ έφτασε στο Βερτιάτσι. Η μάχη του Στάλινγκραντ τελείωσε στις 2 Φλεβάρη 1943 με την παράδοση των κυκλωμένων γερμανικών στρατευμάτων.
Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δυο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες, άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των Γερμανών στη διάρκεια αυτής της μάχης ανήλθαν σε περισσότερους από 800 χιλιάδες άνδρες, 2 χιλιάδες άρματα μάχης και θωρακισμένα πυροβόλα, πάνω από 10 χιλ. πυροβόλα και όλμους, 3 χιλιάδες μαχητικά και μεταγωγικά αεροπλάνα και 70 χιλιάδες αυτοκίνητα. Στην περίοδο 17 Ιούλη 1942 έως 2 Φλεβάρη 1943 οι στρατοί του φασιστικού συνασπισμού έχασαν το 25% της δύναμης που είχαν παρατάξει στο γερμανοσοβιετικό μέτωπο. Η συντριβή των Γερμανών στο Βόλγα σήμαινε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.

Του Πατροκοσμά, τότε και τώρα…

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

24 Αυγούστου: μνήμη του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (1714 - 1779).
Κάτι λακωνικό. Παραθέτω ένα απόσπασμα από τις «Διδαχές» του, δηλαδή από τις ομιλίες και τις συζητήσεις που έκανε με τους υπόδουλους, τους οποίους καλούσε να χειραφετηθούν από κάθε λογής δουλεία.
«Εσύ που αδίκησες τους αδερφούς σου, και με άκουσες να τους λέω να σε συγχωρέσουν, μη χαίρεσαι, αλλά καλύτερα να κλαις και να θρηνείς, γιατί αυτή η συγχώρεση γίνεται φωτιά πάνω στο κεφάλι σου, αν δεν τους επιστρέψεις αυτά που τους πήρες άδικα […]. Όλοι οι εξομολόγοι, οι πατριάρχες, οι επίσκοποι, οι ιερείς, όλος ο κόσμος αν σε συγχωρέσει, και πάλι ασυγχώρητος θα μείνεις. Ποιος έχει, λοιπόν, την εξουσία να σε συγχωρέσει; Αυτός που τον αδίκησες […]. Αδελφοί μου, όσοι αδικήσατε κάποιους, είτε αυτοί είναι Τούρκοι, είτε Εβραίοι, είτε Φράγκοι, να δώσετε πίσω αυτό που πήρατε άδικα, γιατί είναι καταραμένο»*.
Υλικό για σκέψη και πράξη, σχετικά με
- την κοινωνική αδικία,
- το προβάδισμα στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης κι όχι στα ευχολόγια,
- τη σχέση εκκλησιαστικών μυστηρίων και τρόπου ζωής,
- τη διάκριση των ανθρώπων με βάση το δίκιο κι όχι με βάση τη ράτσα,