Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Οταν το αίμα θα πάρει φωτιά


Η Ευρωπαϊκή Ενωση χύνει αίμα. Στο εσωτερικό της. Και γύρω της. Προκαλεί, συμμετέχει στους πολέμους κι επωφελείται απ’ αυτούς. Ταξικούς πολέμους στο εσωτερικό της, ιμπεριαλιστικούς πολέμους παντού αλλού. Λεηλατεί χώρες, προκαλεί μετακινήσεις πληθυσμών (που θυμίζουν πλέον τις μεταναστεύσεις της ύστερης αρχαιότητας, που υπέσκαψαν τη Ρώμη), δολοφονεί αυτούς τους πληθυσμούς καθ’ οδόν κι εν τέλει προσπορίζεται άφθονο υποπρολεταριάτο.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση αλλάζει - καταστρέφει τις αστικές δημοκρατίες και επιβάλλει διά της διευθυνόμενης ελεύθερης αγοράς την οικονομική φρίκη. Στην Ελλάδα έχει φορέσει γύψο τα μνημόνια, ενώ σε άλλες χώρες, προχωρημένες όπως η Φινλανδία, η Ευρώπη καταργεί γιορτές και αργίες, μειώνει τις ετήσιες άδειες κι αυξάνει τον ημερήσιο εργάσιμο χρόνο - κι όλα αυτά (και άλλα) χάριν της ανταγωνιστικότητας.

Ανταγωνιστικότητας εν σχέσει προς κάποιες άλλες χώρες, που, με τη σειρά τους, για να ανταγωνιστούν τη Φινλανδία θα καταργήσουν τα βαφτίσια (θα παίρνουμε όλοι έναν αριθμό) και τις κηδείες (τσουπ στον ομαδικό τάφο και τέλος - κοστίζει λιγότερο)...

Ενας διαρκής διαγωνισμός ανταγωνισμού προς τα κάτω εις όσα αφορούν το επίπεδο ζωής των λαών, μια διαρκήςκάθοδος στον Αδη. Η Ευρώπη αλλάζει «χωρίς να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία», αλλά κοιτάζοντας πώς θα μας βγάλει το λάδι. Λάδι απ’ τον εργαζόμενο, λάδι απ’ τον άνεργο, λάδι απ’ τον συνταξιούχο - βρόμικο λάδι, μούργα!..