Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Οι Έλληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι που διαδίδουν «πειραγμένες» ειδήσεις για την Κούβα


Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Κύπρου, Γιώργος Σμυρλής και το ίνδαλμα των Ελλήνων νεοφιλελεύθερων Θάνος Τζήμερος, ήταν δυο από τους πρώτους δράστες της επιχείρησης διασποράς ψευδών ειδήσεων σχετικά με τον Κάστρο.

Χρησιμοποιώντας τους λογαριασμούς του στο Twitter και το Facebook παρουσίαζαν εικόνες από την επιδημία χολέρας στην Αϊτή, αναφέροντας ότι ανήκουν σε νοσοκομεία της Κούβας.

Πέρα από την προφανή απάτη το εγχείρημά τους παρουσίαζε και μερικά ακόμη σημαντικά προβλήματα: Καταρχήν για την εξάπλωση της χολέρας στην Αϊτή έχουν κατηγορηθεί άμεσα και έμμεσα δυτικές ΜΚΟ και ο ίδιος ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών.

Κατά δεύτερον οι πλαστογράφοι της πραγματικότητας δεν γνώριζαν προφανώς ότι η Κούβα έστειλε στην Αϊτή χιλιάδες γιατρούς οι οποίοι περιέθαλψαν δωρεάν το 40% των ασθενών μετά τον καταστροφικό σεισμό του 2010.

Η διάδοση της προπαγάνδας, που συνήθως προέρχεται από ακροδεξιές ιστοσελίδες στο Μαϊάμι έφτασε όμως και σε μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ και συγκεκριμένα στο Πρώτο Θέμα και την iefimerida.

Αντιγράφουμε για το λόγο αυτό σχετικό κείμενο από το site Αγώνας της Κρήτης, που αποκαλύπτει την ύποπτη είδηση για την υποτιθέμενη περιουσία των 900 εκατομμυρίων του Φιντέλ Κάστρο.

«Με τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο γίνεται μία μάχη για τις εντυπώσεις και στο διαδίκτυο, και, δυστυχώς, οι πλαστές ειδήσεις που κυκλοφορούν δεν είναι λίγες.

Μία από τις πιο διαδεδομένες των τελευταίων ημερών στην Ελλάδα σχετίζεται με τον γιο του Φιντέλ Κάστρο, Αντόνιο, ο οποίος σύμφωνα με την είδηση έχει 900 εκατομμύρια δολλάρια ενώ οι κάτοικοι της Κούβας ζουν με 20 δολλάρια το μήνα. Την είδηση διέδωσε στην Ελλάδα το protothema.gr συμφερόντων Θέμου Αναστασιάδη και το iefimerida.gr για να διαδοθεί μετά από εκεί σε μία σειρά άλλες ιστοσελίδες.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι πολύ διαφορετική.

Η “είδηση” ξαναήλθε στη δημοσιότητα μέσω ιστοσελίδων “αντικαθεστωτικών” ΜΜΕ από τις ΗΠΑ, όπως το therealcuba που ειδικεύονται στην προπαγάνδα ενάντια στο καστρικό καθεστώς. Εκεί, ξαναειπώθηκε ότι ο Κάστρο έχει περιουσία 900 εκατομμυρίων δολλαρίων ενώ επαναδημοσιεύτηκαν φωτογραφίες από τις διακοπές του γιου του στη Μεσόγειο. Από εκεί πήραν την “είδηση” τα ελληνικά ΜΜΕ, και είπαν ότι η περιουσία των 900 εκατομμυρίων ανήκει στον γιο του Φιντέλ, Αντόνιο.

Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη είδηση είχε πρωτοέλθει στη δημοσιότητα το μακρινό 2006 από το περιοδικό Forbes. Η είδηση ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Ουσιαστικά, το περιοδικό υπολόγισε όλες τις κρατικές υποδομές σα να ανήκουν στο Κάστρο. Κι έτσι, ο Φιντέλ Κάστρο έγινε ξαφνικά πολυεκατομμυριούχος.

Ήταν τόσο χονδροειδέστατο το ψέμμα ώστε ούτε η κυβέρνηση Μπους, ούτε η CIA προάσπισαν το δημοσίευμα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι και η Miami Herald, μία δεξιόστροφη εφημερίδα που έχει διασυνδέσεις με την κουβανο-αμερικάνικη μαφία η οποία είναι παραδοσιακά εχθρική προς το καθεστώς της Κουβανικής Επανάστασης έχει παραδεχτεί σε ανύποπτο χρόνο ότι ο Φιντέλ Κάστρο ζούσε μεν πάνω από τον μέσο όρο του λαού της Κούβας, όχι όμως πλουσιοπάροχα.

Γράφει η εφημερίδα από τις 8 Οκτωβρίου του 2000:

“Τα σπίτια τον Φιντέλ και Ραούλ είναι μεγάλα αλλά απλά διακοσμημένα… το καθιστικό του Φιντέλ είναι επιπλωμένο με απλά έπιπλε και δερμάτινους καναπέδες… η πιο μεγάλη πολυτέλεια στο σπίτι είναι μία μεγάλη τηλεόραση”

Ακόμα και το CBS παραδέχτηκε ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε το Forbes για να υπολογίσει την περιουσία του Κάστρο ήταν πλαστοί.

Όσον αφορά για το γιο του Φιντέλ, Αντόνιο Κάστρο, ένα από τα 10 παιδιά του Κάστρο από δύο διαφορετικούς γάμους και δύο εξωσυζυγικές σχέσεις, δεν ασχολήθηκε ποτέ με την πολιτική ενώ είναι ένας καταξιωμένος χειρούργος γιατρός που διατελεί υπεύθυνος της Κουβανικής και Ελβετικής Ομάδας μπέιζμπολ.

Πηγή:


Δυο ατελείς πλαστογραφίες ζωής


Στάζαν καυτή προτεραιότητα της ανάγκης, οι πυρσοί απ’ τα δάχτυλα τους.
Έτρεχε ασθμαίνων κι ο ιδρώτας απ’ το οδοιπορικό του αγγίγματος.
Μέσα απ’ τα στόματα, ανασασμοί εύφλεκτοι πυροδοτούσαν έκρυθμες στιγμές.
Ανίσχυρες οι λέξεις πνίγονταν στο θολό βυθό των χειλιών.
Μικρές περπατησιές του φεγγαρόφωτου 
ιχνηλατούσαν θαμμένες λαχτάρες κάτω απ’ το δέρμα.
Και μια σιγή να φυλλορροεί απ' τα μάτια, τα ανείπωτα χρόνων.

~ . ~

Κι εκείνοι…
Ανίσχυροι να εναντιωθούν στο κάλεσμα
δραπέτευαν ζωές σεσημασμένες, ο ένας μέσα απ’ τη σάρκα του άλλου
χωρίς ερωτήματα..
χωρίς γιατί..

~ . ~

Το ιατρικό «θαύμα» της Κούβας για το οποίο ελάχιστοι μιλούν


Μετά τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, το περασμένο Σάββατο, το διαδίκτυο γέμισε με δημοσιεύματα που μας θυμίζουν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της κουβανικής επανάστασης που τα μεγάλα (αμερικανικά) μέσα ενημέρωσης συνήθως αποφεύγουν να προβάλουν: τον ιατρικό διεθνισμό.

Το 1963, η Κούβα έθεσε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα αποστολής εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής που το έχουν ανάγκη. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου έμπειρου ιατρικού προσωπικού που δρούσε στην Κούβα και όπου αλλού υπήρχε ανάγκη. Το 2007, η χώρα διέθετε 42.000 εργαζομένους σε 103 διαφορετικές χώρες, εκ των οποίων οι 30.000 ήταν γιατροί και νοσηλευτές. Ο αριθμός αυτός ξεπερνά εκείνο των χωρών του G8 και η χώρα έχει επεκτείνει τις παροχές της και στην Ωκεανία.

Με την πάροδο του χρόνου η χώρα άρχισε -εκτός από το να εξάγει- και να εισάγει ιατρικό προσωπικό. Σε αντίθεση με τις γειτονικές ΗΠΑ, η Κούβα προσφέρει δωρεάν και ποιοτική ιατρική εκπαίδευση που έχει οδηγήσει εκατοντάδες νεαρούς Αμερικανούς στο να θέλουν να σπουδάσουν στο ELAM, την Λατινοαμερικάνικη Ιατρική Σχολή με βάση την Αβάνα. Η Σχολή άνοιξε τις πόρτες της το 1999 και σήμερα εκπαιδεύει περισσότερους 19.000 φοιτητές από 110 χώρες.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Να γιατί ουδείς θα λησμονήσει τον πιο φτωχό Πρόεδρο του κόσμου

Μετά από παύση δύο χρόνων, ο Jose Pepe Mujica, πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης, επανήλθε με μια συνέντευξή του που συζητείται πολύ.
Ο πιο φτωχός Πρόεδρος του κόσμου, όπως είναι γνωστός, μίλησε για την σημερινή κοινωνία, τα υλικά αγαθά και τις περιβαλλοντικές αλλαγές. Είπε πως φοβάται για την ανθρωπότητα, τονίζοντας ότι ευτυχία στη ζωή δεν είναι μόνο τα χρήματα.

Ωστόσο, εμφανίστηκε αισιόδοξος για την επόμενη γενιά, λέγοντας πως είναι σίγουρος ότι οι νέοι άνθρωποι θα φέρουν την αλλαγή που χρειάζεται η κοινωνία. 

Ήταν πολύ αγαπητός ως Πρόεδρος και όχι τυχαία.

Ο Mujica έδινε το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες, δίνοντας το καλό παράδειγμα σε μία εποχή λιτότητας και κέρδισε την διεθνή καταξίωση γιατί προώθησε πολιτικές εξαιρετικά φιλελεύθερες.

Ζούσε σε ένα μικρό σπίτι σε μία φάρμα με ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τη γυναίκα του, τη Lucia Toplansky και τα σκυλιά του. Επιπλέον, πάντα κυκλοφορούσε με τον σκαραβαίο του.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Κοίτα ποιος μιλάει για τον Φιντέλ!


Εξαπατημένη στην νιότη της από τον Κάστρο αισθάνεται η πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και του εύχεται... «καλό ταξίδι» καλώντας τον να πάρει μαζί του «τις ψευδαισθήσεις και τα υπέροχα ψέματα της νιότης μας»!
Τι μαθαίνει, λοιπόν κανείς! Η γυναίκα η οποία από τα 26 της χρόνια έχει καταλάβει τις πιο υψηλές θέσεις της κρατικής ιεραρχίας (Νομάρχης, Γενική Γραμματέας Κατάρτισης και αργότερα Νεότητας, Πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ, Γενική Γραμματέας Βιομηχανίας, Υφυπουργός Ανάπτυξης, Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Υπουργός Παιδείας) ήταν οπαδός του Φιντέλ, και είχε κυριευτεί από τα οράματά του. Ωστόσο, κάποια στιγμή κατάλαβε φαίνεται ότι όλα ήταν «ψευδαισθήσεις και υπέροχα ψέμματα».
Ναι, η Άννα Διαμαντοπούλου της φωτοτυπίας έκανε το θράσος της σχόλιο στο twitter για το θάνατο του Φιντέλ αλλά πήρε πληρωμένη απάντηση από έναν άλλο χρήστη.


Είναι φανερό ότι πολλοί προσπαθούν να κρύψουν τη χαρά τους αλλά δε μπορούν, δυσκολεύονται ιδιαίτερα!
Αλήθεια πόσο κυνικότητα μπορεί να διαθέτει κανείς για να τολμά να ξεστομίζει όσα ξεστομίζει η πρώην κ. Υπουργός της Παιδείας;

ΑΝΤΙΟ ΚΟΜΑΝΤΑΝΤΕ

Σήμερα οι Ήρωες υψώνονται γιατί σήμερα ξαναγεννιέται η ιστορία δίπλα στον Φιντέλ.
Σήμερα ξαναγεννιούνται οι Γιοι της Επανάστασης και της Νίκης. Οι υπερασπιστές των φτωχών και των αδυνάτων. Όλων όσων δεν είχαν φωνή.
Σήμερα ξαναζωντανεύουν οι Επαναστάσεις και οι Θρύλοι.
Υψώνονται οι ψυχές αυτών που καταπολέμησαν την αδικία. Οι ψυχές αυτών που οραματίστηκαν ένα καλύτερο αύριο. Οι ψυχές αυτών που αφιέρωσαν και έδωσαν τη ζωή τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Σήμερα τα παιδιά ενός άνδρα, ο οποίος ποτέ δεν πεθαίνει, ετοιμάζονται να υποδεχθούν τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη τους, του οποίου το παράδειγμα και οι ιδέες θα ζουν αιώνια μέσα στις καρδιές όλων των Επαναστατών του κόσμου. Αυτών που πέθαναν, αυτών που υπάρχουν και αυτών που θα γεννηθούν.
Ο Φιντέλ πέρασε στην αθανασία και ενώθηκε με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για μια ζωή γεμάτη αξιοπρέπεια.
Ο πλανήτης δεν είναι πια ο ίδιος γιατί κοιμήθηκε ο τεράστιος άνθρωπος του εικοστού αιώνα.

Κοιμήθηκε ο Φιντέλ.

Η ιστορική απολογία του Φιντέλ Κάστρο: Καταδικάστε με. Η Ιστορία θα με δικαιώσει!

Μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Φουλχένσιο Μπατίστα το 1952, ο Φιντέλ Κάστρο, που έφυγε το βράδυ από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών, οργανώνει τον ένοπλο αγώνα μαζί με τον αδελφό του Ραούλ.

Στις 26 Ιουλίου 1953, επιχειρεί να επιτεθεί στον στρατώνα Μονκάδα στο Σαντιάγο ντε Κούβα (ανατολικά) αλλά αποτυγχάνει.

Ο Φιντέλ πιάνεται αιχμάλωτος κι ασκούμενος δικηγόρος τότε αναλαμβάνει ο ίδιος να υπερασπιστεί τον ευατό του. Η απολογία του ξεδιπλώνει όλο του το όραμα για την επαναστατημένη Κούβα. Θα τελειώσει την ομιλία του με μια φράση που η πορεία του επιβεβαίωσε: «Καταδικάστε με. Η Ιστορία θα με δικαιώσει!».

Ο Κάστρο καταδικάζεται σε κάθειρξη 15 ετών. Αμνηστεύεται και αποφυλακίζεται δύο χρόνια αργότερα.

Εξόριστος στο Μεξικό, αποβιβάζεται μαζί με 81 άνδρες -μεταξύ των οποίων ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα -τον Δεκέμβριο του 1959 στη νότια ακτή της χώρας. Η αποστολή αποδεκατίζεται. Καταφεύγει με μια χούφτα αντάρτες στους λόφους της Σιέρα Μαέστρα, καταφέρνει να αναδιοργανωθεί και να πάρει τον έλεγχο ενός τμήματος της επαρχίας Οριέντε.

Τον Αύγουστο του 1958 ξεκινά μια μεγάλη επίθεση η οποία θα καταλήξει στην κατάρρευση του καθεστώτος του Μπατίστα την 1η Ιανουαρίου 1959. Στις 8 Ιανουαρίου, περιβαλλόμενος από τους barbudos του - τον αδελφό του Ραούλ, τον Τσε Γκεβάρα, τον χαρισματικό Καμίλο Σιενφουέγος- ο Φιντέλ Κάστρο εισέρχεται θριαμβευτικά στην Αβάνα.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

«Κράτος-γέφυρα»

Η νέα φόρμουλα για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας
Έντονη είναι η κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό. Φαίνεται πως όλοι βιάζονται να προχωρήσουν σχεδιασμοί και μεθοδεύσεις ώστε να φθάσουν σε μια «λύση». Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και η Βικτόρια Νούλαντ υπεύθυνη για τις σχέσεις με την περιοχή έχουν δραστηριοποιηθεί έντονα, ενώ στο Μον Πελεράν της Ελβετίας θα συναντηθούν για δεύτερη φορά οι Αναστασιάδης – Ακιντζί και ο Μπαν Κι Μουν. Ο νέος κίνδυνος για το Κυπριακό είναι η φόρμουλα «κράτος – γέφυρα», ένα μεταβατικό υβρίδιο, χωρίς επιστροφή, με άμεσο αποτέλεσμα την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών δημοσιεύουμε και 4 σημειώματα κομμάτων, σχολιαστών, δημοσιογράφων και του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών για να φανεί καλύτερα η συνολική εικόνα. 

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει σήμερα είναι η συμφωνία για ένα μεταβατικό υβρίδιο, προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων και της Τουρκίας 

Από ό,τι φαίνεται, κατά την πρώτη συνάντηση στο Μον Πελεράν της Ελβετίας (θα ακολουθήσει και δεύτερη αύριο) όπου συναντήθηκαν Αναστασιάδης, Ακιντζί και Μπαν Κι Μουν, αλλά και όσα διαμείφθηκαν στις συναντήσεις Ομπάμα-Τσίπρα, κυοφορείται ένα νέο έκτρωμα για την Κύπρο, μέσω από το οποίο να περάσει η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως τη γνωρίσαμε από το 1960 και τις διάφορες περιπέτειες που πέρασε. 

Ανησυχητικά στοιχεία για την κακοποίηση των γυναικών - 5.000 περιστατικά βιασμών ετησίως στην Ελλάδα, μόνο 150 ακολουθούν νομική οδό

Ανησυχητικά είναι τα στοιχεία για την κακοποίηση των γυναικών, καθώς σύμφωνα με τους ειδικούς, μέσα σε ένα χρόνο 16.700.000 γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπέστησαν σωματική βία ή σεξουαλική κακοποίηση. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, που επικαλείται η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία, φαίνεται πως σωματική βία αναφέρει ότι έχει υποστεί το 24% των γυναικών (18% από σύντροφο και 10% από άλλο άτομο), ενώ σεξουαλική βία αναφέρεται από το 6% των γυναικών (5% από σύντροφο και 1% από άλλο άτομο). Είκοσι πέντε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, αντιμετώπισε τον πρώτο μήνα λειτουργίας του το νεοϊδρυθέν ιατροδικαστικό ιατρείο του νοσοκομείου «Ασκληπιείο Βούλας».

Όπως αναφέρει η ΕΙΣ, τα περιστατικά βιασμών υπολογίζονται στη χώρα μας σε 5.000 ετησίως, ωστόσο μόνο 150 από αυτά πιστοποιούνται και ακολουθούν τη νομική οδό και αυτό, όπως σημειώνει η ΕΙΕ, είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ιατροδικαστικών δομών, αφού, «οι μισοί τουλάχιστον νομοί της χώρας μας δεν διαθέτουν ούτε ένα ιατροδικαστή». Ο πρόεδρος της ΕΙΕ, Γρηγόρης Λέων, ζητά από την πολιτεία «να πράξει το καθήκον της απέναντι και σε αυτές τις γυναίκες και να δημιουργηθούν δημόσιες ιατροδικαστικές δομές σε όλους τους νομούς. Με τον τρόπο αυτό», επισημαίνει, «θα αποφύγουμε οι γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης να «κακοποιούνται» μία δεύτερη φορά προσπαθώντας να βρουν το δίκιο τους ή ακόμα χειρότερα να μην δικαιώνονται ποτέ».

Η ΕΙΕ εξηγεί ότι ο μόνος γιατρός που είναι ειδικός στην καταγραφή, εκτίμηση και πιστοποίηση των σωματικών βλαβών ή στην πιστοποίηση της σεξουαλικής βίας είναι ο ιατροδικαστής. «Κανένα άλλο ιατρικό πιστοποιητικό από γιατρό διαφορετικής ειδικότητας δεν έχει καμία απολύτως αξία».

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα…


Από τον Παραμυθά, Νίκο Πιλάβιο

Όταν ο Θεός δημιουργούσε τη γυναίκα, δούλευε ως αργά το βράδυ της έκτης μέρας της Δημιουργίας.
Κάποια στιγμή, πέρασε ένας άγγελος και ρώτησε: «Γιατί ξοδεύεις τόσο χρόνο σʼ αυτό το δημιούργημά σου; »
Και ο Θεός, απάντησε : «Έχεις δει όλες τις προδιαγραφές που πρέπει να καλύψω σʼ αυτή τη μορφή; Θα πρέπει να είναι φτιαγμένη από εύπλαστο υλικό και να έχει πάνω από 200 κινούμενα μέρη, να θρέφεται με όλα τα είδη τροφίμων, να μπορεί να αγκαλιάζει κάμποσα παιδιά ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή να δίνει ένα χάδι που να μπορεί να θεραπεύσει οτιδήποτε: από ένα τραυματισμένο γόνατο μέχρι μια ραγισμένη καρδιά. Και θα πρέπει να μπορεί να τα κάνει όλα αυτά με δύο χέρια μόνο».
Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε: «Μόνο με δύο χέρια; Αδύνατον! Πολύ δουλειά για μια μέρα… Περίμενε Κύριε μέχρι αύριο, και τότε τέλειωσε την».
«Α, όχι», είπε ο Θεός. Είμαι τόσο κοντά στο να ολοκληρώσω αυτό το δημιούργημα, που το ʽχω μέσα στην καρδιά μου, ώστε δεν μπορώ να σταματήσω. Θα το ονομάσω, “γυναίκα”. Θα γιατρεύει τον εαυτό της όταν αρρωσταίνει, και θα μπορεί να εργάζεται 18 ώρες την ημέρα».
Ο άγγελος πλησίασε κοντύτερα και άγγιξε την γυναίκα. «Μα την έχεις κάνει πολύ τρυφερή, Κύριε».
«Είναι τρυφερή», είπε ο Θεός, «αλλά την έχω κάνει και πολύ ανθεκτική. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να αντέξει και να ξεπεράσει»;
«Μπορεί να σκέφτεται;» ρώτησε ο άγγελος.
Ο Θεός απάντησε : «Όχι μόνο μπορεί να σκέφτεται, αλλά μπορεί να σκέφτεται πρακτικά και λογικά, να διαχειρίζεται πολλά διαφορετικά πράγματα».
Ο άγγελος άγγιξε το μάγουλο της γυναίκας. «Κύριε, μοιάζει σαν αυτό το δημιούργημά σου να στάζει κάτι»!
«Δεν στάζει… είναι ένα δάκρυ», διόρθωσε ο Θεός τον άγγελο.
«Και σε τί χρειάζεται », ρώτησε ο άγγελος .

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Με λένε εξέγερση (υπέροχο)...

Με λένε εξέγερση. Η ηλικία μου απροσδιόριστη. Πρέπει να γεννήθηκα τότε που φύτρωσε το παράπονο στο στήθος ενος σκλάβου και η αδικία έγινε το καθημερινό 
ψωμί στου απλου του κόσμου το τραπεζι. Το σώμα μου τράφηκε με ποτάμια αίματος, με αλυσίδες, με θυσίες και μ’ ανισότητες. 

Με λένε εξέγερση. Απόκτησα χίλια πρόσωπα.Πότε γροθιά, πότε κραυγή, πότε παράπονο, πότε οδόφραγμα, πότε ντουφέκι, πότε πλακάτ και πύρινος λόγος, μα πάντα παρούσα και καλπάζουσα της ιστορίας τα σταυροδρόμια. 
Με λένε εξέγερση. Έγινα τραγούδι στα χείλη των κυνηγημένων, σημαία στους ιστούς των καταπιεσμένων, συνείδηση των θυμάτων και υποσυνείδητο των θυτών. Έθνος μου όλα τα έθνη της γης και χώμα μου το σώμα των μυριάδων σκοτωμένων στο όνομά μου. 
Με λένε εξέγερση. Αφουγκράστηκα τους μύχιους πόθους της ανθρώπινης δυστυχίας και έγινα αποκούμπι, λυτρωτής και φωτοδότης σε καθημερινούς Γολγοθάδες που γίνονταν Αναστάσεις και Λυτρώσεις. Έγινα αμέτρητες φορές το καθαρτήριο της ανθρώπινης συνείδησης, η νέα αυγή σ’ έναν κόσμο σκοτεινό κι απάνθρωπο. 
Με λένε εξέγερση. Γύρισα όλα τα μέρη του κόσμου. Άλλοτε στη Ναζαρέτ, άλλοτε στην Αγία Πετρούπολη κι άλλοτε στην Τιεν Αν Μεν. Έγινα έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα, κατάληψη στο κάστρο της Βαστίλης. Μάης του Παρισιού και άνοιξη της Πράγας, ως και ροβόλημα στους δρόμους της Αβάνας. Έγινα πότε σπαθί στα χέρια του Σπάρτακου, πότε βόλι στο καριοφίλι του Καραΐσκάκη, πότε λόγος θεϊκός στα τείχη της Ιερουσαλήμ, πότε αντάριασμα στου Βιετνάμ τους ορυζώνες, πότε σφεντόνα παιδική στης Παλαιστίνης την Ιντιφάντα και πότε ανοιγμένο κεφάλι στου Σιάτλ το μετερίζι. 

Οι ΗΠΑ τρέμουν έναν 73χρονο. Ο Ομπάμα δεν τόλμησε, θα τολμήσει ο Τραμπ;

35 χρόνια σε κελί για το δίκιο του Πουέρτο Ρίκο.
Είναι από τους πολιτικούς κρατούμενους των ΗΠΑ που έχει περάσει το περισσότερο διάστημα στη φυλακή: 35 χρόνια, πολλά από αυτά στην απομόνωση. 

Ο Οσκαρ Λόπες Ριβέρα, αγωνιστής για την απελευθέρωση του Πουέρτο Ρίκο από αυτό που καταγγέλλει ως «αμερικανικό αποικιακό ζυγό», δεν καταδικάστηκε για φόνους ή βίαιες επιθέσεις, αλλά για «συνωμοσία με στόχο τη στάση», δηλαδή την ανατροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ. 
Στην πραγματικότητα, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου, «το μόνο του έγκλημα είναι συνωμοσία για να απελευθερώσει τον λαό του από τα δεσμά της αυτοκρατορικής δικαιοσύνης».

Επειτα από χρόνων εκκλήσεις προς την κυβέρνηση Ομπάμα για την απελευθέρωσή του, στις 11 Νοεμβρίου ο δικηγόρος του κατέθεσε σχετικό αίτημα στον ιστότοπο του Λευκού Οίκου με στόχο μέσα σε ένα μήνα να συγκεντρωθούν 100.000 υπογραφές - προϋπόθεση για να απαντήσει ο πρόεδρος στην έκκληση.

Οι υπογράφοντες (σχεδόν 53.000 έως χθες), ανάμεσά τους και ο κυβερνήτης του Πουέρτο Ρίκο, ελπίζουν πως πριν από την αποχώρησή του από την προεδρία, ο Ομπάμα θα μπορούσε να δώσει χάρη στον εμβληματικό πολιτικό κρατούμενο.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

1989: Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Κ. ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ (στη Βουλή) για το σκάνδαλο Κοσκωτά...

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ*

Όποιος έχει δημόσιο αξίωμα ή δημόσιο λόγο πρέπει να είναι προετοιμασμένος να δεχθεί την κριτική ή τον αντίλογο. Αλλιώτικα δεν κάνει γι' αυτήν τη δουλειά. Στη θεωρία βέβαια. Στην ουσία είναι ένας δικτάτορας που, ανάλογα με την εξουσία του, επιβάλλει όχι μονάχα την άποψή του, αλλά και την ποινή στον βλάσφημο που αμφισβήτησε την αυθεντία της εξουσίας του. Είτε πολιτικής είτε θρησκευτικής είτε και τα δύο μαζί. Πότε όμως η εξουσία δέχθηκε κριτική ή αντίλογο και απάντησε με επιχειρήματα, στοιχεία, ντοκουμέντα, έτσι που να δημιουργηθεί ένας διάλογος, να προκύψει μια νέα σκέψη και να δούμε την υπάρχουσα πραγματικότητα όπως είναι, με τα σωστά της και τα λάθη της και, από κει και πέρα ο καθένας να πάρει τις ευθύνες του; Σχεδόν ποτέ. Η εξουσία, εξ ορισμού, είναι ένα μεταφυσικό φαινόμενο, άσχετα αν δρα στην πραγματικότητα. Θέλει γύρω της πραίτορες, να υποστηρίζεται από πιστούς που δεν έχουν δική τους σκέψη. Αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο της εξουσίας. Μόνο αυτή την παράγει.

Η εξουσία ως κοινωνικό φαινόμενο είναι η ίδια παντού, πέρα από την όποια ιδεολογική, πολιτική, θρησκευτική ή άλλη αναφορά. Ακόμα και στους αντιεξουσιαστικούς κύκλους, υπάρχουν εξουσιαστικές συμπεριφορές. Εξ ου και οι πολλές διασπάσεις, στο όνομα πάντα της αντιεξουσίας, άσχετα αν δημιουργείται μια νέα, έστω και μίνι εξουσία. Γιατί η εξουσία δεν είναι μόνο ιδιότητα των αυτοκρατόρων, των δικτατόρων, των πρωθυπουργών ή των προέδρων της όποιας δημοκρατίας. Είναι μια καθημερινή συμπεριφορά σχεδόν σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Από την οικογένειαμέχρι το μικρομάγαζο που έχει δύο υπαλλήλους ή την καφετέρια που έχει τρεις Ουκρανέζες και το αφεντικό είναι πεπεισμένο πως είναι μέσα στη δικαιοδοσία του να τις γαμήσει και τις τρεις, χωρίς ποτέ να περάσει από το μυαλό του πως είναι βιαστής.

Να μάθουμε να αναγνωρίζουμε την γλώσσα εχθρών και φίλων (προπαντός των εχθρών)

Οι χειριστικοί μηχανισμοί έχουν φουλάρει τις μηχανές και ο λόγος του συστήματος κατακλύζει κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής. Γι αυτό πρέπει να αποκτηθεί η ικανότητα να αποσυντίθεται ο κυρίαρχος λόγος, να αποκαλύπτεται το τι λέγεται και τι συγκαλύπτει, να μην εγκολπώνονται κυρίαρχες ιδέες σαν τάχα απελευθερωτικές, να αποφεύγουμε να μην μας «καταπίνει» ο αντίπαλος. Εν πολλοίς μέχρι σήμερα και όχι χωρίς υπαιτιότητα της ίδιας, η σύγχρονη αριστερά γειτονεύει επικίνδυνα με τον κυρίαρχο λόγο της παγκοσμιοποίησης. Αυτή η γειτνίαση αν ψαχθεί καλύτερα θα αποκαλύψει ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος της αριστεράς έχει ενσωματωθεί και είναι ιδεολογικός προπομπός της παγκοσμιοποίησης. Όσο πιο γρήγορα ξεκολλήσει κανείς από τον κυρίαρχο λόγο τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει να ορίσει μιαν αυτεξουσιότητα απέναντι στα συστημικά μπλοκ που ορθώνονται. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι δα και πολύ δύσκολο να γίνει αυτό. Όποιος θυμάται οι πρώτες αντιδράσεις απέναντι στην παγκοσμιοποίηση είχαν ονομαστεί «κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση» ή «αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα». Διάφορες δυνάμεις με ρίζες εντός του συστήματος και παρουσία στο κίνημα εκείνο έδιναν από τότε μάχη να δηλωθεί ως κίνημα για μια «εναλλακτική παγκοσμιοποίηση». Από τότε μεγάλο μέρος της ατζέντας του κινήματος ήταν «εναλλακτικό» κάπως συμπληρωματικό της προωθούμενης παγκοσμιοποίησης. Ο λόγος των εχθρών, που βαφτίζονται τάχα φίλοι μας, πρέπει να μελετιέται και να αποσυγκροτείται. Ακολουθούν δύο τέτοια παραδείγματα στα δύο σημειώματα που παραθέτουμε. Το πρώτο αφορά την «ιστορική» ομιλία Ομπάμα στο ίδρυμα Νιάρχος. Το δεύτερο είναι μια μικρή συλλογή από το πώς μιλούν οι υποστηρικτές του κλαμπ της παγκοσμιοποίησης, ποια γλώσσα μιλούν. 

Διθυραμβικό μανιφέστο για την παγκοσμιοποίηση
Οι διθύραμβοι για την «ιστορική» ομιλία του Μπάρακ Ομπάμα στην Αθήνα, οι προτροπές να τυπωθεί και να διδάσκεται στα σχολεία ήταν τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα της υποτέλειας και του θαυμασμού που νιώθουν ορισμένοι απέναντι στις ΗΠΑ. Ύμνοι για την ομιλία, κρυφός θαυμασμός για τους λογογράφους που του γράφουν τόσο ωραίες ομιλίες, τι άνεση και υπέροχο στυλ που έχει ο Μπάρακ. Έκλεψε τις καρδιές όλων, όσοι ήθελαν να γοητευθούν από τον χαρισματικό Ομπάμα που πριν αποχωρήσει φροντίζει να θωρακίσει τον λόγο της παγκοσμιοποίησης απέναντι στον Τραμπ που έρχεται. 

Τελειώνει η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών


Αν αντί για τη συχνότητα των αναφορών, όπως κάνουν οι συγγραφείς του Λεξικού της Οξφόρδης, χρησιμοποιούσαν ως κριτήριο την επιρροή που θα ασκήσει μία λέξη στις εξελίξεις το επόμενο διάστημα τότε ως λέξη της χρονιάς δεν έπρεπε να επέλεγαν την «μετα-αλήθεια», όπως ορίστηκε ο χώρος της προσωπικής πρόσληψης της πραγματικότητας μεταξύ της αλήθειας και του ψεύδους, αλλά την «ψευδο-οικονομία». Είναι η γκρίζα ζώνη που ευδοκιμούν οι στατιστικές και η πειθαρχία και μαραζώνουν οι ανθρώπινες ζωές. 

Τον όρο τον χρησιμοποίησε πρώτη φορά ο Ντόναλντ Τραμπ την προεκλογική περίοδο για να περιγράψει τις συνέπειες των χαμηλών επιτοκίων που πέτυχαν να απομακρύνουν την οικονομική μεγέθυνση και να φέρουν πιο κοντά την επόμενη χρηματοοικονομική κρίση, καθώς για μια ακόμη φορά έχουν αυξηθεί οι παράγοντες αστάθειας. Κι αν η παραπάνω αιτίαση δεν αποτελεί κάτι καινούργιο, εκεί που ο νέος αμερικανός πρόεδρος έκανε τη διαφορά ήταν σε σχέση με τον καταλογισμό των ευθυνών, καθώς έδειξε την κεντρική τράπεζα. Ξεπερνώντας μάλιστα την κόκκινη γραμμή που επιβάλλει το σεβασμό στην ανεξαρτησία της κι απαγορεύει τη δημόσια κριτική επί των αποφάσεων της, ο ηγέτης των Ρεπουμπλικανών χαρακτήρισε την ηγεσία της ομοσπονδιακής τράπεζας τόσο απολίτικη, όσο κι η …Χίλαρι Κλίντον. 

Κριτική εναντίον της κεντρικής τράπεζας άσκησε και η νέα βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι από το βήμα του συνεδρίου των Τόρηδων στις 5 Οκτωβρίου, αποδίδοντας στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα τις ευθύνες για τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών. 

Καιροί δημιουργικού αντιδιανοουμενισμού

Σε παλαιότερο κείμενο – αναφερόμενος στα αδιέξοδα αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα – είχα υποστηρίξει ότι οι πολίτες με την παθητικότητά τους και την έλλειψη αμφισβήτησης επέτρεψαν τη δημιουργία μιας κοινής ψευδαίσθησης. Αυτή η ψευδαίσθηση αφορά στην ύπαρξη, κατά καιρούς, μιας σχεδόν μυθικής φιγούρας πολιτικού προσώπου. Ενός ανθρώπου εξαιρετικά ευφυούς, εξόχως καταρτισμένου, ορθολογικού και αδιαμφισβήτητης ηθικής. Ενός ακέραιου σοφού, με υπεράνθρωπα χαρακτηριστικά. Μια πίστη δηλαδή ότι υπήρξαν, υπάρχουν ή μπορεί να προκύψουν ηγέτες με ιδιότητες πολιτικού υπερόντος. Αυτή η συλλογική ψευδαίσθηση των ανθρώπων μέσα στα χρόνια της κρίσης φαίνεται, και δικαίως, να κλονίζεται. Τον εξαιρετικά ικανό στα όρια του υπεράνθρωπου αντικαθιστά (σταδιακά και ανάλογα με την περίπτωση), ο ανίκανος, ο διεφθαρμένος, ο καιροσκόπος κ.ο.κ.

Όμως τι συμβαίνει με τους διανοούμενους; Ή τουλάχιστον με αυτούς που – ανεξάρτητα από το πώς θα τους ονομάσει κανείς – επηρεάζουν καθοριστικά με τις απόψεις, τις στάσεις τους και το Λόγο τους τμήματα της κοινής γνώμης; Θεωρώ ότι κατά τρόπο ανάλογο η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται από μια γενικευμένη τάση αντιδιανοουμενισμού ο οποίος σήμερα υιοθετείται πιο εύκολα και από περισσότερους σε σχέση με το παρελθόν. Οι δύο αυτές τάσεις “αποκαθήλωσης” (των πολιτικών και των διανοουμένων) δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι σηματοδοτούν και κάτι το θετικό για την κοινωνία των πολιτών. Μάλλον θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν κάτι το εξαιρετικά θετικό, αλλά υπό προϋποθέσεις οι οποίες όμως δεν φαίνεται να υπάρχουν, τουλάχιστον ακόμη.

Διαχρονικά θεωρείται ότι ο διανοούμενος πρέπει να έχει καλλιεργήσει την “κριτική σκέψη” του πολύ περισσότερο από τους άλλους, κι έτσι, χάρη σε μια θαυμαστή σύζευξη αρετής και γνώσης, να κρατά τις κατάλληλες αποστάσεις και να κρίνει με θάρρος την όποια εξουσία. Εξουσία που συχνά τον χαϊδεύει (στο νου και στο πορτοφόλι) προκειμένου αυτός να την εξυμνεί αποκοιμίζοντας ή και κατευθύνοντας τις συνειδήσεις των πολλών. Των πολλών οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτά τα μεγάλα και τα τρανά που ο θαυμαστός του εγκέφαλος έχει καταλάβει και που πολύ συχνά τους αφορούν άμεσα.

Νομάδες του πλούτου και νομάδες της φτώχειας

(Τρεις διανοούμενοι εξηγούν πόσο κακό είναι το να μένετε στο δικό σας σπίτι στον τόπο που γεννηθήκατε)

Αφορμή για το παρακάτω κείμενο στάθηκε, η εξής ειδησούλα:
«Το πρώτο ακίνητο στην Αττική με βάση τον νέο νόμο 4146/2013 πουλήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα σε Κινέζο. Βάσει του νόμου αυτού ο αγοραστής έλαβε άδεια παραμονής, παρ’ ότι πρόκειται για πολίτη εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία ακινήτων BuildUp, το συμβόλαιο υπογράφηκε στο πλαίσιο της αποκλειστικής συνεργασίας της ελληνικής εταιρείας με την κινέζικη CSDH με σκοπό την προώθηση ελληνικών ακινήτων στο κοινό της Κίνας.» Ο Αντώνης ο Τρομερός έχει κάνει θρησκεία του την προώθηση τέτοιου είδους συμφωνιών που επιτρέπουν σε ευυπόληπτους κινέζους μαφιόζους των Triads και Κολομβιανούς εισαγωγείς (ξέρετε τι…) να ξεπλένουν τα δολλάριά τους και από πάνω να κερδίζουν άδειες παραμονής και στασίδι στην τοπική ενορία.

Την ίδια χρονική στιγμή στην Αμυγδαλέζα το κράτος επιχειρούσε να καταστείλει τις ταραχές που ξέσπασαν στο κέντρο «κλειστής φιλοξενίας»(!) αλλοδαπών της Αμυγδαλέζας –ακόμα ένα προχώρημα των κατασταλτικών σχεδιασμών η επ’ αόριστον κράτηση ανθρώπων σε στρατόπεδα χωρίς να κατηγορούνται για κάτι, έστω για να τηρούνται κάποια προσχήματα–. Και την ίδια ώρα διοχετεύονταν στον τύπο στοχευμένες «διαρροές» για το πως θα γίνει η σαλαμοποίηση των ιδιοκτητών ακινήτων που πρόκειται να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες «για να μην καταρρεύσουν», όπως είπε ο υστερικός Στουρνάρας. Και ποιός θέλει να καταρρεύσουν οι τράπεζες;
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να συστήσουμε τον πρώτο καλεσμένο μας, τον λογοτέχνη, καθηγητή οικονομικών στην Ecole Polytechnique, μυστικοσύμβουλο του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν και διατελέσαντα διοικητή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, τον αξιότιμο κύριο Ζακ Ατταλί. Μια από τις όχι και τόσο γνωστές πτυχές του είναι η αφανής αλλά σημαντική συμβολή του στο «όραμα» της Ενωμένης (σε ένα κράτος) Ευρώπης και στο «κοινό νόμισμα».

Δ. Κουφοντίνας: «Ο Γιωτόπουλος μου προκαλεί θλίψη και αηδία»

Συνέντευξη του Δημήτρη Κουφοντίνα στην Κατερίνα Κατή. Εφημερίδα Documento 20 Νοέμβρη 2016
Ενδεικτική της αποστροφής Κουφοντίνα για τη συμπεριφορά του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου είναι η άρνησή του να προφέρει ακόμα και το επίθετό του, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης τον αποκαλεί «κύριο Γ.».
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο μοναδικός από τους καταδικασθέντες για τη 17Ν που έχει αναλάβει την παλτική ευθύνη για τη δράση της, κατηγορεί ευθέως τον Αλ. Γιωτόπουλο για ανηθικότητα, αφού αναφερόμενος στη συμπεριφορά του παραλληλίζει την ηθική του με την ηθική «κρεμάστε τον αδερφό μου γιατί ζαλίζομαι».
«Ήξερε καλά τι έκανε ο κύριος Γ. όταν κατασκεύαζε αυτά τα μυθεύματα» υποστηρίζει ο Δημ. Κουφοντίνας αναφερόμενος στη νέα έρευνα για την υπόθεση της 17Ν που προκάλεσε η επιστολή Γιωτόπουλου.
Του επιστρέφει μάλιστα τους υπαινιγμούς για συνεργασίες με τις αρχές και εξαφάνιση στοιχείων ώστε να μείνουν ασύλληπτα συγκεκριμένα άτομα λέγοντας: «Ποιος ξέρει τι άλλο θα επινοήσει. Σενάρια που ταυτίζονται με τις τερατουργίες που εξέβραζαν οι οχετοί από τα υπόγεια των δυσωδών υπηρεσιών».Ακόμη, ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην τηλεφωνική συνέντευξη που μας παραχώρησε μιλά για την εκδήλωση διαμαρτυρίας των πολιτικών κρατουμένων του Κορυδαλλού στην επίσκεψη Ομπάμα, σχολιάζει τις «μεταρρυθμίσεις που φέρνει στη χώρα μας» ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, αναρωτιέται αν θα υπήρχε «νεοτρομοκρατία» αν δεν έβρισκε κοινωνική αποδοχή, αλλά εξηγεί και γιατί δεν του χορηγούν άδεια εξόδου παρότι το δικαιούται εδώ και έξι χρόνια

«Δεν υπογράφω δήλωση μετάνοιας» δηλώνει, απαντώντας έτσι στις αρμόδιες επιτροπές που απορρίπτουν τα αιτήματά του με το σκεπτικό ότι δεν υπάρχει μεταμέλεια παρά τη διαβεβαιώσεις του «στο όνομα της ιδεολογίας μου και στους ανθρώπους που θα αναλάβουν την ευθύνη χορήγησης της άδειας ότι θα τηρήσω τους όρους που θα μου τεθούν».

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ: ΠΙΟ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ...ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΩΝ! 

Το βλέπουμε και αυτό! Ο Κώστας Σημίτης στο νέο βιβλίο του, που περιέχει μια συζήτηση του με τον Γ. Πρετεντέρη, εμφανίζεται πιο Γερμανός από τους Γερμανούς, απορρίπτοντας προκλητικά και ωμά τη διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανική και μάλιστα με ένα πρωτοφανές σκεπτικό: ''Στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας κυριαρχεί μια αμυντική νοοτροπία. Καλλιεργεί την εντύπωση ότι η Ελλάδα αδικείται, ότι είναι θύμα στυγνής εκμετάλλευσης της Γερμανίας και άλλων κρατών – μελών της ευρωζώνης, ότι η υποχρέωση οφείλεται στους ξένους που, στην πραγματικότητα, μας χρωστούν λεφτά, όπως οι πολεμικές αποζημιώσεις''. 

Καλά, ο Κ. Σημίτης δεν γνωρίζει τίποτα για την τεκμηριωμένη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το οποίο αναγάγει σε πάνω από 300 δισ τις νόμιμες απαιτήσεις της Ελλάδας από τη Γερμανία για πολεμικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο, ποσό που ισοδυναμεί, περίπου, με το φερόμενο δημόσιο χρέος της χώρας; 

Δεν καταλαβαίνει, έστω, ο Κ. Σημίτης πως, ως πρώην πρωθυπουργός της χώρας, αν ισχυρίζεται αυτά τα πράγματα, περί ανύπαρκτων υποχρεώσεων της Γερμανίας, τότε ''θάβει'' κάθε προοπτικήδιεκδίκησης από εκείνους που την πιστεύουν, προσφέροντας ένα θείο δώρο στη Γερμανική πλευρά; 

ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΜΕ ΕΝΑ ...ΚΛΙΚ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ 

Τρόικα, τράπεζες και κυβέρνηση έχουν πανικοβληθεί από το γεγονός ότι το κίνημα κατά των πλειστηριασμών στα Ειρηνοδικεία της χώρας, το οποίο συνεχώς εξαπλώνεται και διευρύνεταιέχει μπλοκάρει απολύτως του πλειστηριασμούς σπιτιών και λαϊκήςπεριουσίας. 

Είναι η πρώτη φορά που ένα κίνημα, όπως αυτό των πλειστηριασμών, στο οποίο πρωτοστατούν πολιτικές δυνάμεις όπως η ΛΑ.Ε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΕΠΑΜ, κινήματα όπως το ''ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ'', οργανώσεις, συλλογικότητες και πολίτες, επιδεικνύει νικηφόρα αποτελεσματικότητα και βρίσκει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία, όπου νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι υπερχρεωμένα και έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη (''κόκκινα δάνεια''). 

Τρόικα, τράπεζες και κυβέρνηση έχουν ως πρώτη προτεραιότητα να προβούν σε δεκάδες χιλιάδες, τουλάχιστον, πλειστηριασμούς σε πρώτη φάση μέσα στο 2016 και στη συνέχεια το 2017 και γι' αυτό κινούνται πυρετωδώς να παρακάμψουν το κίνημα, προχωρώντας στη διαμόρφωση ηλεκτρονικήςπλατφόρμας, ανάλογης με αυτήν του ΤΑΙΠΕΔ για τη δημοπράτηση ακινήτων ή του Τειρεσία, για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών. 

Μάλιστα, κυβερνητικές πηγές τονίζουν ότι η σχετική προετοιμασία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και απομένει μία νομοθετική ρύθμιση για να μπει αυτός ο σχεδιασμός στην πράξη. 

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Ο γιος του ανθρώπου με το γαρύφαλλο

Νίκος Μπελογιάννης μιλά στη HuffPost Greece: «Δεν πούλησα την ψυχή μου σε κανέναν διάβολο»
HuffPost Greece | Αλέξης Γαγλίας

Στην εξώπορτα της πολυκατοικίας ένα κουδούνι που μοιάζει βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία, ή βαριές, αιματοβαμμένες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας- «Έλλη Παππά Μπελογιάννης Ν.».

Στο διαμέρισμα, που από τον φωταγωγό του έχεις θέα στον Λυκαβηττό, συναντώ τον Νίκο Μπελογιάννη, γιο του «ανθρώπου με το γαρύφαλλο» που εκτελέστηκε το ’52 στο Γουδή και της δημοσιογράφου Έλλης Παππά, της αγωνίστριας δημοσιογράφου που τον μεγάλωνε για τρία χρόνια μέσα στις φυλακές. Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι ένας ευγενέστατος, σεμνός άνθρωπος που στο τέλος της συνέντευξης διστακτικά δέχτηκε να τον φωτογραφήσω για τις ανάγκες της δημοσίευσης. «Έγινα χημικός μηχανικός- μου άρεσε η χημεία αλλά ήθελα να ακολουθήσω μια αυτόνομη πορεία για να αποφύγω τις συγκρίσεις- την πολιτική την θεωρούσα μπόχα, δημοσιογράφος ήταν η μάνα μου».

Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο: Ανατύπωση του σκίτσου του Πάμπλο Πικάσο με το ιδιόχειρο σημείωμα του ίδιου που βρίσκεται στην πίσω πλευρά. «Η τύχη του αυθεντικού αγνοείται», λέει ο Μπελογιάννης

Μια μέρα πριν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κι ενώ ο πρόεδρος Ομπάμα εκφωνεί τον λόγο του στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, συζητάμε για ώρες- για τη Χούντα, την Αριστερά και το ΚΚΕ, το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος και τη Δεξιά, την Μεταπολίτευση και πως φτάσαμε στο μνημονιακό σήμερα. Μιλάει καθαρά, με μπέσα, χωρίς κολακείες και ωφελιμιστικά φτιασιδώματα στον πυκνό λόγο του. Τα όσα λέει μαρτυρούν μια αυτόνομη πορεία ζωής, ούτε επιτρέπουν τη σύναψη λυκοσυμμαχιών με οποιοδήποτε σημείο του τρισδιάστατου πολιτικού (και κομματικού) φάσματος.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Για το ΣΥΣΤΗΜΑ ΙΣΧΥΟΣ και ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ των ΗΠΑ και τον Πρόεδρο ΟΜΠΑΜΑ που ήλθε στη χώρα μας και στηρίζει ορισμένες επιδιώξεις μας .


Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο «Μπαράκ» για τους Έλληνες του Σικάγου, είναι στη χώρα μας και αναχωρεί μετά τη σημερινή ομιλία του με προορισμό το Βερολίνο . Ως Γερουσιαστής είχε ταχθεί κατά της ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ επέμβασης των ΗΠΑ στο ΙΡΑΚ. Και στην εκστρατεία για το χρίσμα των δημοκρατικών από τους πρώτους υποστηρικτές του ήταν ο Μάρκος Moulitsas Ελληνοαμερικανός Δικηγόρος από το Σικάγο με το blog του: Daily Kos www.dailykos.com/ που τάχθηκε κατά της εισβολής στο ΙΡΑΚ και στο Αφγανιστάν, έχει δε καθημερινά εκατομμύρια αναγνώστες. Ο Μάρκος ήταν η ψυχή στα social media στη καμπάνια της πρώτης τετραετίας τον Ομπάμα, μαζί με άλλους υποστηρικτές ελληνικής καταγωγής, όπως ο δημοσιογράφος Γιάννης Aravosis με το AMERICAblog News , http://americablog.com , ο οικονομολόγος Γιαννούλης που συνοδεύει τον απερχόμενο πρόεδρο στην Αθήνα . Ο Γιαννούλης, διετέλεσε Υπουργός των οικονομικών στη πολιτεία του Illinois όπου εκλεγόταν ο Ομπάμα Γερουσιαστής , παλιότερα δε έπαιζε επαγγελματικό μπάσκετ στον Πανιώνιο της Νέας Σμύρνης. Έχουν την αξία τους οι πολιτικές φιλίες.

Ωστόσο, τα βασικά και κύρια ζητήματα αφορούν στις πολιτικές της ισχύος και των συμφερόντων των ΗΠΑ. Και ο Ομπάμα συνέχισε την εμπλοκή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν στη Λιβύη. Άνοιξε μέτωπο με τη Ρωσία σε συμμαχία με ορισμένες συντηρητικές κυβερνήσεις της ΕΕ, θέτοντας σε βάρος της Ρωσίας ζήτημα ότι απειλεί την ειρήνη στην Ευρώπη και την έναρξη ενός νέου οιονεί διπολισμού με ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία. Συμμάχησε με τα θεοκρατικά καθεστώτα του Αραβικού κόλπου που χρηματοδοτούσαν τους τζιχαντιστές και άφησε να σέρνεται η κρίση στη Συρία. Ο βασικός στρατηγικός λόγος ήταν: Οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου, τα ενεργειακά δίκτυα και η ρωσική επιρροή. Ο κύριος λόγος της τελευταίας επίσκεψης στο Βερολίνο με πρώτο σταθμό την Ελλάδα, εντάσσεται στη βασική εθνική στρατηγική των ΗΠΑ ότι όλες οι ηγεσίες των ΗΠΑ πρώτον θα ασκούν πολιτική ηγεμονία στην Ευρώπη και σε αυτή τη λογική ΔΕΝ θα επιτρέψουν την εξέλιξη μιας ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ Ευρώπης και δεύτερον, οφείλουν να ξανα οδηγήσουν το δολάριο στη δεσπόζουσα θέση που είχε πριν το 2002 που κυκλοφόρησε το Ευρώ.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Βέτο στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. από Ρέντσι

«Θέσαμε βέτο στις Βρυξέλλες με τον υφυπουργό μας Σάντρο Γκότζι», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, μιλώντας στο πανεπιστήμιο της Κατάνης στην Σικελία.

Στην συνέχεια, ο Ιταλός πρωθυπουργός, αναφερόμενος στην απόφαση της κυβέρνησής του να εκφράσει την ανοικτή διαφωνία της σε σχέση με την προτεινόμενη αναθεώρηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού μέχρι το 2020, πρόσθεσε:

«Οι Βρυξέλλες ήθελαν να αφήσουν στις πλάτες των Σικελών το βάρος του μεταναστευτικού, της διάσωσης χιλιάδων ζωών και της πολύπλοκης επίλυσης της όλης αυτής υπόθεσης. Γεμίζουν χρήματα, όμως, τις ευρωπαϊκές χώρες που όχι μόνο δεν αποδέχονται μια συμφωνία που έχουν υπογράψει, αλλάυψώνουν και τείχη με τα λεφτά μας».

Ι.Κουμής – Σ.Κανελλοπούλου: Οι ξεχασμένοι νεκροί της αστυνομικής βίας

Σαν σήμερα, στις 16 Νοεμβρίου 1980, δολοφονήθηκαν ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου -θύματα και οι δύο της αστυνομικής βίας στην πορεία του Πολυτεχνείου του 1980. Η πορεία αυτή έμεινε στην ιστορία για τα πιο αιματηρά γεγονότα μετά τη μεταπολίτευση.

Η απαγορευμένη αντιαμερικανική πορεία

Η δολοφονία των δύο νέων από τις δυνάμεις των ΜΑΤ δεν ήρθε σε τυχαία χρονική συγκυρία. Όπως αναφέρεται στο ιστορικό λεύκωμα της εφημερίδας «Καθημερινή», το φθινόπωρο του 1980 η κυβέρνηση Ράλλη είχε θέσει ως πρώτη προτεραιότητα μιας ιδιαίτερα φιλόδοξης ατζέντας την άρση όλων των εκκρεμοτήτων στις σχέσεις της Ελλάδας με το «δυτικό κόσμο». Στο πλαίσιο αυτό, στις 21 Οκτωβρίου 1980 η Ελλάδα έγινε ξανά δεκτή στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ, ενώ η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ για την ανανέωση των συμφωνιών παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, τότε υπουργός Άμυνας, συμμετείχε για πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση στην Επιτροπή Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Η αντίδραση του λαού ήταν έντονη, ενώ διάχυτος ήταν ο αντιαμερικανισμός, ιδίως ανάμεσα στους φοιτητές, καθώς ήταν νωπές ακόμα οι μνήμες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και του αμερικανικού παράγοντα στην ελληνική στρατιωτική Χούντα. Ωστόσο, για την κυβέρνηση, το ενδεχόμενο η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου να κινηθεί προς την αμερικανική πρεσβεία αποτελούσε εξέλιξη που έπρεπε πάση θυσία να αποφευχθεί. Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση απαγορεύει στην πορεία να κατευθυνθεί προς την Αμερικάνικη πρεσβεία και θέτει ως όριο την πλατεία Συντάγματος: οι διαδηλωτές μπορούσαν να φτάσουν μόνο ως το Σύνταγμα και εκεί να διαλυθούν.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

Βρε παιδιά, μήπως κάνουμε κάποιο λάθος;

Παρατηρώντας όλο αυτό το χαμό που γίνεται στην ελληνική κοινωνία μετά την χρεοκοπία της χώρας μας -αλλά και τον γενικότερο χαμό στον πλανήτη-, σκέφτομαι πως μάλλον κάνουμε κάποιο πολύ μεγάλο λάθος. 

Οι πάντες καταδικάζουν τους άλλους και προσπαθούν να αποδώσουν τις ευθύνες στους αντιπάλους.

Για τους αριστερούς, η κατάντια της Ελλάδας οφείλεται στην διακυβέρνηση της χώρας επί δεκαετίες από την Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, για τους δεξιούς η χώρα καταστράφηκε πέρσι, το 2015 -που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ-, αφού μέχρι τότε πετούσε από επιτυχία σε επιτυχία και από Μνημόνιο σε Μνημόνιο.

Βέβαια, υπάρχει κι ένα κομμάτι του πληθυσμού -ανάμεσά τους κι εγώ- που δεν συμμετέχει σε αυτήν την διαμάχη, αφού τους βρίσκει όλους γελοίους.

Αν για την κατάντια της Ελλάδας ευθύνονται οι Έλληνες -αριστεροί και δεξιοί- και το κακό της ριζικό, για το Brexit ποιος ευθύνεται;

Για την άνοδο της ακροδεξιάς, του φασισμού και του ρατσισμού σε όλη την Ευρώπη, ποιος ευθύνεται;

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Η «ΒΟΜΒΑ» ΤΡΑΜΠ


Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ντόναλντ Τραμπ ονομάζεται, λοιπόν, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον, παρ' όλο που αυτή πήρε οριακά περισσότερους ψήφους στο σύνολο της χώρας. Οι ψηφοφόροι οι Αμερικανοί δεν είναι ''αντισυστημικοί''. Κάθε άλλο. Υπέρ του καπιταλισμού τάσσονται. Στις συνθήκες όμως της οικονομικής κρίσης έχουν υποστεί βίαιη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Τάχθηκαν λοιπόν αυτή την φόρα κατά του πολιτικού τους συστήματος όχι επειδή είναι ''αντισυστημικοί'', αλά επειδή θέλουν καλύτερη και δικαιότερη κατανομή του πλούτου που παράγει η χώρα τους. Αυτό εξέφρασαν και με την ψήφο τους.

Κρίνουν -και πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μας- ότι το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ αδιαφορεί για τους πολίτες της πλανητικής αυτής υπερδύναμης. Η βάση τόσο των πολιτών που στηρίζουν το ΔημοκρατικόΚόμμα όσο και εκείνων που υποστηρίζουν το Ρεπουμπλικανικό προσπάθησαν να κάνουν ...''αντισυστημικές εξεγέρσεις'' εντός του υφιστάμενου συστήματος! Στο Δημοκρατικό Κόμμα αυτή η στάση των ψηφοφόρων εκπροσώπησε ο Μπέρνι Σάντερς. Το πάλεψε πολύ γερά εναντίον της Κλίντον, αλλά τελικά έχασε τη μάχη. Νίκησε η απολύτως ''συστημική'' Χίλαρι. Αντιθέτως, στους Ρεπουμπλικανούς εκπροσώπησε την ''κομματική πειθαρχία'' ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος σάρωσε 16 συνολικά ανθυποψηφίους του και πήρε το χρίσμα του κόμματος του. Αυτό του επέτρεψε να κατατροπώσει τη Χίλαρι Κλίντον σε επίπεδο εκλεκτόρων, παίρνοντας τελικά 306 εκλέκτορες σε σύνολο 548, έναντι 242 της Κλίντον, κερδίζοντας σε τριάντα πολιτείες. Όταν ο το αμερικάνικο αντίστοιχο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, οι Δημοκρατικοί, προσχωρούν πλησίστιοι στον νεοφιλελεύθερισμό και στην αντιδραστική πολιτική που αυτό συνεπάγεται, λογικό και αναμενόμενο να καλύπτει το κενό αυτό η λαϊκίστικη Δεξιά.

Πιστεύοντας ξανά στους ανθρώπους. Εκατοντάδες άγνωστοι μαζεύτηκαν για να αποχαιρετήσουν ετοιμοθάνατο σκύλο


Ο Walnut έκανε την τελευταία του βόλτα χθες, Σάββατο, αλλά δεν ήταν μόνος του ούτε τον συνόδευε μόνο με ο ιδιοκτήτης του, Μαρκ Γουντς.

Μαζί με τον Walnut περπάτησαν εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι παρέα με τα κατοικίδιά τους στην παραλία στο Κόρνγουέλ στην νοτιοδυτική Αγγλία.

Ο Μαρκ Γουντς την περασμένη Τρίτη είχε ποστάρει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook πώς όντας λυπημένος για το γεγονός ότι θα έκανε ευθανασία στον ηλικιωμένο σκύλο του το Σάββατο, θα τον πήγαινε μία μεγάλη βόλτα στην παραλία στο Κόρνγουελ. Θα ήταν η τελευταία τους βόλτα μαζί.

«Είχε μία όμορφη ζωή. Πλέον στα 18 του είναι έτοιμος να κοιμηθεί», έγραψε ο Γουντς στο Facebook.

Η υγεία του γλυκύτατου σκύλου χειροτέρευε τους τελευταίους μήνες. Χρειαζόταν βοήθεια για να φάει ενώ δεν μπορούσε να σταθεί. 
Ο Γουντς με το ποστ αυτό στο Facebook προσκάλεσε όποιον θέλει να τους κάνει παρέα σε αυτόν τον περίπατο, τον αγαπημένο όπως λέει του Walnut. Το ποστ του έγινε Viral και το Σάββατοπλήθος κόσμου τους έκανε παρέα.

40 σπάνιες φωτογραφίες από την καταστροφή της Σμύρνης.

Μέσα από τη συγκλονιστική αφήγηση μιας νεαρής Σμυρνιάς και με τη βοήθεια του Φωτογραφικού Αρχείου του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, αναβιώνει την πιο σκοτεινή σελίδα του ελληνισμού της Μικράς Ασίας , 94 χρόνια μετά τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβριο του 1922

«Οι γονείς μου κατοικο…
Μέσα από τη συγκλονιστική αφήγηση μιας νεαρής Σμυρνιάς και με τη βοήθεια του Φωτογραφικού Αρχείου του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, αναβιώνει την πιο σκοτεινή σελίδα του ελληνισμού της Μικράς Ασίας , 94 χρόνια μετά τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβριο του 1922

«Οι γονείς μου κατοικούσαν στη Σμύρνη και ωνομάζοντο Ανδρομάχη και Κωνσταντίνος Χατζημάρκου. Ο πατέρας μου είχε ξενοδοχείο ύπνου, καφενείο και ηλεκτροκίνητο καφετριβείο “η Μόκα” στην προκυμαία της Σμύρνης. Γεννήθηκα στη Σμύρνη, στο ξενοδοχείο μας, στες 15 Μαρτίου του 1909.

Επειδή οι αδελφές μου μεγάλωσαν και δεν ήθελε ο πατέρας μου να ζούμε στο ξενοδοχείο, κατοικήσαμε σ’ άλλο προάστειο, τον Κιός Τεπέ. Το σπίτι μας ήταν μία ωραία έπαυλις σ’ένα ύψωμα, από όπου εφαίνετο ωραία η κίνησις του κόλπου

Η ζωή μας κυλούσε ήρεμη και ανέφελη, την ευτυχία μας δε τη μεγάλωσε ο Ελληνικός στρατός, που κατέλαβε τη Σμύρνη. Θυμούμε μάλιστα με τι λαχτάρα στες 2 Μαΐου 1919 τους υποδεχθήκαμε στο σπίτι μας, τον χορό που έδωσε ο πατέρας μου στον 1ον λόχο των ευζώνων, που ήλθε στο χωριό καθώς και τον Εθνικόν Ύμνον που για πρώτη φορά έπαιξα στο πιάνο με την αδελφούλα μου. Έτσι πέρασαν τρία χρόνια γεμάτα χαρά και ευτυχία, που βλέπαμε τη Σμύρνη μας γαλανόλευκη.

Η ευτυχία μας όμως δεν βάσταξε πολύ· και μια μέρα του 1922, στες 14 Αυγούστου , μάθαμε την οπισθοχώρησι του Ελληνικού στρατού. Στην αρχή μας φάνηκε απίστευτο, γιατί ο εγωϊσμός μας δεν μας άφινε να το πιστέψωμε.

Ομπάμα: ο Ησυχος Αμερικανός... φονιάς


Ποιος ήταν ο πιο πολεμοχαρής πρόεδρος των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες; Η απάντηση που έρχεται σχεδόν αυτόματα στο στόμα δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο είναι ο Τζορτζ Μπους. Τα φαινόμενα όμως απατούν.

Οι ζωές μας βρίσκονται ανάμεσα στα δάχτυλά σου... Τώρα μπορείς να μας σκοτώσεις από την ασφάλεια του σπιτιού σου με drones

Muse

Πριν από μερικά χρόνια η σκηνοθέτιδα Σόνια Κένεμπεκ είχε μια εξαιρετική ιδέα. Το εθνόσημο των ΗΠΑ με τον αετό (που υιοθετήθηκε στην αμερικανική επανάσταση του 1782) θα πρέπει να αντικατασταθεί με ένα drone.

Η ιδέα μετουσιώθηκε σε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ με τίτλο National Bird στο οποίο η Κένεμπεκ παρακολουθεί τρεις χειριστές drone που αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή τους (και ορισμένοι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν την κατηγορία εθνικής προδοσίας) αλλά και συγγενείς και φίλους μιας αφγανικής οικογένειας 25 ατόμων που δολοφονήθηκε στο Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια ενός γάμου.

Στην πραγματικότητα το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει το απόλυτο σύμβολο του σύγχρονου αμερικανικού μιλιταρισμού το οποίο έχει πλέον συνδυαστεί άρρηκτα με την προεδρία Ομπάμα. Παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα στοχευμένων επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη ξεκίνησε στα χρόνια του Τζορτζ Μπους, ο Ομπάμα ήταν αυτός που έβαλε τη σφραγίδα του στο νέο «παιχνίδι» του Πενταγώνου.

Μπέρνι Σάντερς: Η πολιτική επανάσταση θα συνεχιστεί

Εκατομμύρια Αμερικανοί επέλεξαν τη ψήφο διαμαρτυρίας την Τρίτη, εκφράζοντας την έντονη αντίθεση τους σε ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα που τοποθετεί τον πλούτο και τα εταιρικά συμφέροντα πάνω από τις δικές τους ανάγκες.

Υποστήριξα σθεναρά τη Χίλαρι Κλίντον, αγωνίστηκα σκληρά για εκείνη, και πίστεψα ότι ήταν η σωστή επιλογή. Αλλά ο Ντόναλντ Τζ. Τράμπ κέρδισε τον Λευκό Οίκο, επειδή η ρητορική εκστρατεία του αξιοποίησε με επιτυχία μια ολοζώντανη και δικαιολογημένη οργή, μια οργή που πολλοί παραδοσιακοί Δημοκρατικοί αισθάνονται.

Είμαι λυπημένος, αλλά όχι έκπληκτος από το αποτέλεσμα. Δεν είναι σοκ για μένα ότι εκατομμύρια άνθρωποι που ψήφισαν τον κ. Τράμπ, το έπραξαν γιατί έχουν πια κουραστεί από το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό status quo.

Οικογένειες εργαζομένων παρακολουθούσαν τους πολιτικούς να δέχονται οικονομική στήριξη για την προεκλογική τους εκστρατεία από δισεκατομμυριούχους και εταιρίες συμφερόντων - και στη συνέχεια να αγνοούν τις ανάγκες των απλών Αμερικανών. Κατά την διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων, πάρα πολλοί Αμερικανοί πουλήθηκαν από τα αφεντικά τους, που υποστήριξαν τα εταιρικά συμφερόντα.

Εργάζονται περισσότερες ώρες για χαμηλότερους μισθούς, ενώ παράλληλα βλέπουν αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας να μεταφέρονται στην Κίνα, το Μεξικό ή σε κάποια άλλη χώρα με χαμηλό κόστος εργασίας. Έχουν κουραστεί να έχουν διευθύνοντες συμβούλους που αμείβονται 300 φορές πάνω από την πραγματική αξία της δουλειάς τους, ενώ το 52% όλων των νέων εσόδων πηγαίνει στην ελίτ του 1%. Πολλές από τις κάποτε όμορφες αγροτικές πόλεις τους, έχουν πια ερημώσει, τα καταστήματα στο κέντρο της πόλης είναι διαλυμένα και τα παιδιά τους αφήνουν το σπίτι τους , γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας - κι όλα αυτά ενώ εταιρείες ρουφάνε το πλούτο από τις κοινότητες τους και ταΐζουν με αυτόν τους offshore λογαριασμούς τους.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Μπάμπα Βάνγκα: Ο Τραμπ δεν θα προλάβει να ορκιστεί


Η γυναίκα που όλοι όσοι πιστεύουν στις προφητείες τρέμουν στο άκουσμά της, η Μπάμπα Βάνγκα, ή αλλιώς ο Νοστράδαμος των Βαλκανίων, η γυναίκα που προέβλεψε την 11η Σεπτεμβρίου και την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους, έχει κάνει πρόβλεψη και για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Έχει πει ότι ο Μπαράκ Ομπάμα θα είναι ο τελευταίος αμερικανός Πρόεδρος. Όπως έχει πει ο 44ος Πρόεδρος θα είναι αφροαμερικανός και θα είναι και ο τελευταίος. Είπε ακόμα ότι όσο ο Ομπάμα θα είναι Πρόεδρος θα υπάρξει μεγάλη οικονομική κρίση. «Όλοι θα εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε αυτόν αλλά θα συμβεί το αντίθετο», είχε πει η Μπάμπα Βάνγκα. «Θα βυθίσει την χώρα στην κρίση και θα ξεσπάσει εμφύλιος ανάμεσα στον Βορρά και το Νότο».

Η Μπάμπα Βάνγκα έχει πει και άλλα ανησυχητικά πράγματα. Ότι θα υπάρξει πόλεμος στην Συρία και ότι θα τελειώσει το 2043 με την εγκαθίδρυση Χαλιφάτου στη Ρώμη. Εχει πει ακόμα ότι η Ευρώπη θα πάψει να υπάρχει και θα γίνει έρημη γη.

Οι οπαδοί της λένε ότι είχε προβλέψει το τσουνάμι του 2004, ενω το 1989 είχε λένε προβλέψει την 11η Σεπτεβρίου. 
Η Βάνγκα είχε γεννηθεί στο χωριό Στρούμιτσα της Βουλγαρίας και ηταν τυφλή. Μέχρι το τέλος της ζωής της η φήμη της είχε περάσει τα σύνορα της χώρας της και άνθρωποι από όλο τον κόσμο, πλούσιοι και φτωχοί πήγαιναν σ’ εκείνη για να μάθουν τα μελλούμενα…

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Το Κουρδικό ζήτημα, το «σύνδρομο της Λωζάνης» και η μάχη της Μοσούλης

Σύμφωνα με την επίσημη κουρδική ιστοριογραφία της Περιφερειακής Κουρδικής Κυβέρνησης του βορείου Ιράκ/KRG και τις «ανεπίσημες» προσπάθειες της κουρδικής ιστοριογραφίας δεκάδων κουρδικών θεσμών και οργανώσεων, το Κουρδιστάν έχει γνωρίσει αμέτρητους κατακτητές και εισβολείς.

Του Μουράτ Ισσί

Σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές, οι εισβολές και οι κατακτήσεις πραγματοποιούνταν στο πλαίσιο πολέμων στην ευρύτερη περιοχή, ενώ σε άλλες είχαν ως στόχο αποκλειστικά τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, όπως στην περίπτωση του Σαντάμ ή του Ιράν, στην περίοδο του κουρδικού κράτους Μαχάμπαντ, το 1946-1947.

Σύμφωνα με την ίδια ιστοριογραφία, η παρούσα κατάσταση του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου του Κουρδιστάν πηγάζει από τις συμφωνίες της δεκαετίας του 1920 και εξής. Με λίγα λόγια, οι γραμμές της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής έχουν χαραχθεί από την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά.


Συχνά, γίνεται λόγος για το «σύνδρομο των Σεβρών», που διατρέχει όλες τις πτυχές της επίσημης και ανεπίσημης ιστοριογραφίας της Τουρκίας. Αντίστοιχα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι στην κουρδική ιστοριογραφία υπάρχει το «σύνδρομο της Λωζάνης».

Η Συνθήκη της Λωζάνης γίνεται αντιληπτή από τους Κούρδους ως «πένα διαβόλου» και θεωρείται το τέλος της μιας μακράς περιόδου, η οποία είχε ουσιαστικά ξεκινήσει με τη μυστική Συμφωνία Σάικς-Πικό το 1916 –που αργότερα ανακαλύφθηκε από τους Μπολσεβίκους– και συνεχίστηκε με τη Συνθήκη του Σαν Ρέμο, στις 18-26 Απριλίου 1920.

Ο θάνατος του νεοφιλελευθερισμού και η κρίση πολιτικής στη Δύση

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο συγγραφέας του παρόντος άρθρου ήταν ένας από τους πρώτους που διέβλεψε την κυριαρχία του αναδυόμενου νεοφιλελευθερισμού στη Δύση. Σήμερα, υποστηρίζει ότι αυτό το δόγμα πλέον κλονίζεται. Τι θα συμβεί, όμως, στη συνέχεια;

Του Martin Jacques

Η δυτική οικονομική κρίση του 2007-2008 ήταν η χειρότερη από το 1931, ωστόσο οι άμεσες συνέπειές της ήταν παραδόξως ήπιες. Η κρίση αμφισβητούσε τους θεμέλιους λίθους της επί μακρόν κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, αλλά εκείνη έμοιαζε να βγαίνει τελικά αλώβητη. Οι τράπεζες διασώθηκαν, σχεδόν κανένας τραπεζίτης και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού δεν διώχθηκε για τα αδικήματά του και το τίμημα των πράξεων τους κόστισε αδρά στους φορολογούμενους.


Η οικονομική πολιτική που υιοθετήθηκε στη συνέχεια, ειδικά στον αγγλοσαξονικό κόσμο, βασίστηκε στη νομισματική πολιτική και κυρίως στην ποσοτική χαλάρωση. Και απέτυχε. Η οικονομία της Δύσης έφτασε σε τέλμα και κοντεύει να ολοκληρώσει μια χαμένη δεκαετία, χωρίς να υπάρχει φως στο τούνελ.

Μετά από εννέα χρόνια, θερίζουμε τελικά τις θύελλες του πολιτικού ανέμου που έσπειρε η οικονομική κρίση. Κι όμως, πώς κατόρθωσε ο νεοφιλελευθερισμός να επιβιώσει φαινομενικά ανέγγιχτος, για τόσο μεγάλο διάστημα; Παρότι απέτυχε στις δοκιμασίες του πραγματικού κόσμου, δημιουργώντας την χειρότερη οικονομική καταστροφή εδώ και επτά δεκαετίες, σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο παρέμεινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Mε τον Τραμπ, το τείχος του Βερολίνου παίρνει την εκδίκησή του. Του Στ. Κούλογλου



Εικοσιεπτά χρόνια πριν, στις 9 Νοεμβρίου του 1989, έπεφτε το τείχος του Βερολίνουεγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο της ιστορίας: χωρίς το αντίπαλο δέος του κομμουνισμού, που παρά τα τεράστια δικά του προβλήματα ανάγκαζε τον καπιταλισμό να παρουσιάζεται στη Δύση με ανθρώπινο πρόσωπο, ένα νέο καθεστώς επιβλήθηκε σε όλο το πλανήτη: το καθεστώς μιας παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, με το 1% του πληθυσμού να γίνεται πλουσιότερο και το 99% φτωχότερο.

Στέλιος Κούλογλου
Οι ΗΠΑ υπήρξαν πρωτοπόρες και σε αυτόν το τομέα, οδηγώντας στη φτώχεια μεγάλα τμήματα της μεσαίας, λευκής αστικής τάξης που ζει στη «βαθιά» Αμερική. Πρόκειται για τους λευκούς χωρίς πανεπιστημιακό δίπλωμα, που χάνουν την δουλειά τους επειδή κλείνουν τα εργοστάσια, ζουν συχνά σε τροχόσπιτα και στους οποίους το προσδόκιμο ζωής είναι 14 χρόνια μικρότερο (67,5) από αυτό των λευκών με δίπλωμα (80,4) οι οποίοι είναι περισσότερο συγκεντρωμένοι στην Ανατολική ή τη Δυτική Ακτή και αποτελούν την εκλογική βάση του Δημοκρατικού Κόμματος.

Αυτά τα χαρακτηριστικά νούμερα της απόγνωσης για το προσδόκιμο ζωής είναι που εξηγούν πώς είναι δυνατόν στην ισχυρότερη οικονομικά δύναμη του πλανήτη να εκλέγεται ένας άνθρωπος τόσο αποκρουστικός. Σε αυτήν την κατηγορία των ψηφοφόρων που τρέμουν για το μέλλον τους ο Τραμπ απευθύνθηκε με μηνύματα φόβου για τους μετανάστες ή την παγκοσμιοποίηση: «οι πολιτικοί μας», δήλωνε, «προώθησαν με πείσμα μια πολιτική παγκοσμιοποίησης που πλούτισε την οικονομική ελίτ η οποία χρηματοδοτεί τις εκστρατείες τους. Ενώ εκατομμύρια Αμερικανοί εργάτες δεν πήραν ως αντάλλαγμα παρά τη μιζέρια». 

Το στοίχημα είχε χαθεί με τον Σάντερς. Η συνέχεια άγνωστη εκεί κι εδώ

Ακόμη και τη νύχτα των εκλογών τα κυρίαρχα αμερικανικά ΜΜΕ επιχειρούσαν προκλητικά να «καθυστερήσουν» τη δυσμενή πραγματικότητα της εκλογής του Τραμπ.

Γιάννης Σιδηρόπουλος
Όλος ο προεκλογικός αγώνας και η στάση των ΜΜΕ, εκφράζοντας το επιχειρηματικό κατεστημένο και τις ελίτ που ταυτίστηκαν απόλυτα με την Κλίντον, θύμισαν ελληνικές εκλογές και δημοψήφισμα, όταν το κοινό αντιδρούσε σθεναρά στην εικονική πραγματικότητα που καλλιεργούσαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Κάπως έτσι και στις ΗΠΑ, ο Τραμπ κεφαλαιοποίησε την αντίδραση της αμερικανικής κοινωνίας ενώ ο Αμερικανός πολίτης δεν ομαδοποιήθηκε πίσω από το παραδοσιακό πολιτικό δίπολο και τη γραμμική ιδεολογική αντίληψη στις ιδιαίτερες συνθήκες της Αμερικής αλλά πίσω από διαφορετικά και πιο θελκτικά διλήμματα, στην περίπτωση του Τραμπ ενδεδυμένα με ένα λαϊκίστικο, ξενόφοβο και μισαλλόδοξο περιτύλιγμα, ένα βήμα πιο πέρα από το κλασικό πολιτικό μείγμα των ρεπουμπλικάνων, το κομματικό κατεστημένο των οποίων έτσι κι αλλιώς δεν εξέφραζε.

Η χαμένη ευκαιρία με τον Σάντερς

Όπως γράψαμε και χθες, η Αμερική είχε ήδη χάσει την ευκαιρία της με τον Μπέρνι Σάντερς. Ήταν αυτός που πρώτος απείλησε το παραδοσιακό κομματικό δίπολο και εξέφρασε με νηφαλιότητα και όχι λαϊκισμό τα αυτονόητα για την πορεία των ΗΠΑ και του πλανήτη σε μια πορεία χωρίς επιστροφή. Και οι ψηφοφόροι σε όλη την Αμερική ψήφισαν, επίσης, υπό το βάρος της εκπαραθύρωσης του Σάντερς (σίγουρου νικητή αν ήταν στη θέση της Κλίντον) στο ράλι του χρίσματος των Δημοκρατικών, ακριβώς από αυτό το απολύτως δαιμονοποιημένο κατεστημένο και που εξέφραζε εμφατικά μέχρι την τελευταία στιγμή η Χίλαρυ. Όταν λοιπόν η Αριστερά ή Σοσιαλδημοκρατία - τηρουμένων των επιμέρους αναλογιών - αποτυγχάνει να εκφράσει τα λαϊκά αιτήματα και να γεφυρώσει το χάσμα και τις ανισότητες, τότε ανοίγει ο δρόμος για άλλους, άγνωστους και απρόβλεπτους για την ώρα, να απαντήσουν σε αυτές τις προκλήσεις. 

Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ ανατρέπουν το εγχώριο αφήγημα περί της αριστερής προέλευσης του λαϊκισμού αλλά αυτός ο νέος Μπερλουσκονισμός καθρεφτίζει απόλυτα τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Και ο κίνδυνος παραμένει το vote nobody καθώς κανένας προοδευτικός πολίτης, είτε στις ΗΠΑ είτε στην Ευρώπη, δεν είναι διατεθειμένος να ψηφίσει και να πάρει θέση όταν το δίλημμα που τίθεται είναι από τη μία η λαϊκίστικη ακροδεξιά ή η κομψή πλην απόλυτη συνέχιση των ίδιων πολιτικών, όπως θα συμβεί σύντομα στη Γαλλία.

Διαβάστε επίσης:


Κάπου εκεί, ξεκινούν και τα ερωτηματικά για όσα στην πραγματικότητα – και πέρα από την θεατρική προεκλογική περίοδο - θα κάνει ο Τραμπ. Το ιδεολόγημα που περίπου εκφράζει με επιτηδευμένη αφέλεια, περί αύξησης της παραγωγής και μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων (που πάντως αμφισβητήθηκε περιέργως και από την ελληνική αντιπολίτευση παρότι περιγράφει κάτι αντίστοιχο ως αντίδοτο…) είναι τόσο λαϊκίστικο, όσο και απατηλό αν σκεφτεί κανείς ότι στο τέλος της ημέρας οι ελίτ, τις οποίες εκφράζει απόλυτα η ίδια του η ύπαρξη, θα διατηρήσουν αδιατάραχτα τα συμφέροντά τους. 

Η πρόκληση μπροστά μας

Και θα είναι επικίνδυνο αν ένας Τραμπ, που έρχεται εκφράζοντας τα χειρότερα ένστικτα της λευκής Αμερικής τουλάχιστον σε επίπεδο συμβολισμού, καταφέρει να εφαρμόσει τα αυτονόητα που η παγκόσμια πολιτική και επιχειρηματική ελίτ προσπαθεί να μας πείσει, εδώ και 20 χρόνια, ότι δεν γίνονται. Πάντως είναι ο μοναδικός άνθρωπος του πλανήτη που έχει κάποια δύναμη να αμφισβητήσει, παρά τα πολυεπίπεδα δίκτυα εξουσίας και γραφειοκρατίας στις ΗΠΑ. Και θα ήταν καταστροφικό αν, πέρα από την εκτόνωση αντίδρασης, στο μέλλον εισπράξει και δημοφιλία, σαν ένα φάντασμα του παρελθόντος καθώς η ρητορική του έχει τρομοκρατήσει τον πλανήτη.

Για άλλη μια φορά, σε λίγους μήνες, γίνεται εμφανής η παταγώδης αποτυχία των υπερεθνικών θεσμών να εκφράσουν ρεαλιστικά τις κοινωνίες, δίνοντας τη θέση τους στους εθνικισμούς και τους λαϊκισμούς ως κυρίαρχο ρεύμα στον πλανήτη. Και είναι τόσο μεγάλο αυτό το διακύβευμα που το ελληνικό ζήτημα μπορεί να συνθλιβεί ανάμεσα στις ισορροπίες που αναδιαμορφώνονται στον πλανήτη και είναι λογική η ανασφάλεια που προκαλείται σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Εκτός αν η Ευρώπη αφυπνιστεί από το μήνυμα των αμερικανικών εκλογών (όπως δεν το έκανε στο Brexit) και αμφισβητήσει τη δική της απονενοημένη και αυτοκαταστροφική στρατηγική των ανισοτήτων.

Άλλωστε ο Τραμπ εξελέγη στην επέτειο της Πτώσης του Τείχους αλλά και της Νύχτας των Κρυστάλλων, αμφότερα εκτυλίχτηκαν στο Βερολίνο. Είναι στο χέρι της Ευρώπης να διαλέξει το ορόσημο που θα την προβληματίσει.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/stoixima-eixe-xathei-me-ton-santers-i-synexeia-agnosti-ekei-ki-edo