Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Συνομιλώντας με τις θρησκείες στην Ελλάδα. Τι απαντούν ιεράρχες και εκπρόσωποι διαφορετικών θρησκειών σε κρίσιμες ερωτήσεις (Μέρος Α')

HuffPost Greece | Αλέξης Γαγλίας

2016. Γιορτές και τελευταίες μέρες του χρόνου. Θρησκείες εξακολουθούν να πολεμούν ή μια την άλλη, ή να τρώνε τις σάρκες τους με «αδελφικά μαχαιρώματα»- και όσο πολυπαραγοντικές κι αν είναι οι ανθρώπινες κρίσεις, ειδικά στις πολεμικές και ματωμένες, οι θρησκευτικές διαμάχες διαχρονικά αποτελούν σταθερό και κρισιμο παράγοντα. Το ηθικό και συναισθηματικό φορτίο που κάθε θρησκεία εγγενώς φερει, συχνά εκτρέπει διαφοροποιήσεις και διαφωνίες σε συγκρούσεις μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι εξαχρείωσης και αφανισμού των αντιπάλων, των αλλόθρησκων, των αιρετικών. Στα χέρια πωρωμένων δημαγωγών οι θρησκείες μετατρέπονται σε εργαλεία άσκησης δύναμης, πολιτικής εξουσίας έως στυγνής τρομοκράτησης. Ακόμα και στην εκκοσμικευμένη Δύση, η άρνηση πολλών πολιτών και πολιτικών να τείνουν χέρι βοηθείας στους πρόσφυγες, στην θρησκευτική τους διαφοροποίηση εδράζει. Πόσοι Μουσουλμάνοι χωράνε σε μια «χριστιανική ήπειρο», αναρωτιούνται. «Δε θα προσαρμοστούν ποτέ, θα μας αλλοιώσουν πολιτισμικά, θα μας κυριεύσουν εντέλει». Φοβούνται.

Η επιβίωση του θρησκευτικού συναισθήματος στον σύγχρονο άνθρωπο, αποδεικνύει ότι η θρησκευτικότητα, η τάση και ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει κάπου, αντλώντας δύναμη και ελπίδα, δεν αποτελεί απλά αρχέγονο αλλά, μάλλον, ορμέμφυτο συναίσθημα και πνευματική ανάγκη με κυτταρικές καταβολές. Δεν συμβαίνει τυχαία. Όλες οι θρησκείες, τέλειες ή ατελείς όπως καθένας μπορεί να τις θεωρεί, κηρύσσουν την αγάπη, όσο πωρωμένες ή επιθετικά διαστρεβλωμένες και αν είναι οι σκόπιμες παρανοήσεις τους. Διαχρονικά οι αυθεντικές θρησκευτικές διδασκαλίες και τα ιερά κείμενα παρείχαν στον μέσο άνθρωπο ένα σύστημα ηθικών αξιών και μια νοηματοδότηση της μοναχικής ατομικότητας μες στον μεγάλο κόσμο. Μετρίασαν την απελπισία του αναπόφευκτου θανάτου και έδωσαν στον άνθρωπο σωτηριολογικό κίνητρο να δει στους άλλους τον εαυτό του.