Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Εις το όνομα του «λευκού χρυσού»

Για τους περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο, το βαμβάκι είναι απαλό. Για εκατομμύρια πολίτες-δούλους του Ουζμπεκιστάν, το βαμβάκι είναι σκληρό κι απάνθρωπο. Το Ουζμπεκιστάν είναι η έκτη χώρα στον κόσμο σε παραγωγή βαμβακιού. Μαζί με το Τουρκμενιστάν, είναι οι δύο χώρες της Κεντρικής Ασίας που παράγουν και εξάγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες βαμβακιού. 

Ιφιγένεια Κοντούη
Το προϊόν θεωρείται ο “λευκός χρυσός” στη χώρα των τριάντα εκατομμυρίων ανθρώπων, τόσο η παραγωγή όσο και οι εξαγωγές του αποτελούν ζήτημα εθνικής σημασίας οπότε ελέγχονται 100% από την κυβέρνηση. Από το 1991 που ο Islam Karimov, κήρυξε τη χώρα του ανεξάρτητο κράτος, η αγροτική πολιτική που χάραξε, βασίστηκε στα φτηνά εργατικά χέρια που διασφαλίζουν χαμηλό κόστος παραγωγής και άρα, μεγαλύτερα κέρδη από τις εξαγωγές.

Φτηνά εργατικά χέρια γιατρών, δασκάλων, φοιτητών...

Όταν λέμε «φτηνά», τι εννοούμε; Χαμηλά μεροκάματα; Απλήρωτες υπερωρίες; Όχι ακριβώς. Η μέθοδος είναι πιο πρωτότυπη: το κράτος επιτάσσει τους πολίτες του και τους εξαναγκάζει να δουλεύουν σαν σκλάβοι στα χωράφια του βαμβακιού! Όσοι δεν υποστηρίζουν τη χώρα στην παραγωγή του “λευκού χρυσού”, θεωρούνται προδότες και εχθροί του κράτους. Έτσι, ένα εκατομμύριο και πλέον, άνθρωποι εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις τακτικές θέσεις εργασίας τους και στέλνονται στα χωράφια του βαμβακιού για να εργαστούν για εβδομάδες σε άγριες συνθήκες. Η επίταξη δεν κάνει διακρίσεις στα επαγγέλματα: γιατροί, καθηγητές, επιχειρηματίες, όλοι στα βαμβάκια!