Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

Η ΗΡΙΑΝΝΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Η ιστορία της Ηριάννας Β.Λ. δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά. Δεν επιτρέπεται να περάσει στα ψιλά. Οφείλουμε να την κρατάμε ζωντανή κι επίκαιρη, οφείλουμε να την θυμίζουμε, οφείλουμε να «ενοχλούμε» όσους την ξεχνούν.
Γιατί η ιστορία της Ηριάννας Β.Λ. θα μπορούσε ωραιότατα να εμπνεύσει τον Κάφκα. Σε αυτήν τη «Δίκη 2 The sequel» μια 29χρονη κοπέλα καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξη. Ο λόγος; Ο σύντροφός της θεωρείται ύποπτος για συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο άνθρωπος αυτός συλλαμβάνεται, κατηγορείται και πρωτοδίκως - με το καλημέρα σας δηλαδή - αθωώνεται. Συνεπώς. Η Ηριάννα καταδικάζεται και φυλακίζεται γιατί έχει δεσμό με κάποιον αθώο. This a true story.
Τα δημοσιεύματα στον Τύπο προτάσσουν τα πανεπιστημιακά εύσημα - η Ηριάννα είναι υποψήφια διδάκτωρ. Καλή η πρόθεση, αμφιλεγόμενο το αποτέλεσμα: η ανομία δεν έχει ακαδημαϊκό πρόσημο. Ο,τι και να ήταν η γυναίκα αυτή, καθηγήτρια ή καθαρίστρια, το άδικο είναι άδικο και το δίκιο δίκιο. Τελεία και παύλα.
Δηλαδή. Η γυναίκα εκτίει στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα ποινή 13 χρόνων γιατί ερωτεύτηκε κάποιον που τελικά αποδείχτηκε αθώος. Καλά, δεν υπάρχει αυτό που συνέβη στο κορίτσι, δεν το χωράει ανθρώπου νους. Εχεις εσύ έναν σύντροφο που κρίνεται ύποπτος, δικάζεται ο σύντροφος, αθωώνεται ο σύντροφος και μπαίνεις φυλακή εσύ. Εδώ ο υπερρεαλισμός αποκτά νέο νόημα: ο Αντρέ Μπρετόν παίρνει τον Κάφκα από το χέρι και μαζί πορεύονται στο ηλιοβασίλεμα. 

Η μεγάλη απόδραση των 27 - 17 Ιουλίου 1955

Το μεσημέρι εκείνης της μέρας 27 κομμουνιστές κρατούμενοι δραπέτευσαν από τις φυλακές των Βούρλων στον Πειραιά,κόντρα στις εντολές του κόμματος πραγματοποιώντας την πιο μεγάλη, την πιο συναρπαστική, την πιο μυθιστορηματική απόδραση όλων των εποχών στην Ελλάδα.

Οι φυλακές των Βούρλων ήταν υψίστης ασφαλείας και πολύ καλά φρουρούμενες.


Η περιοχή των Βούρλων Δραπετσώνας βρίσκεται μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το λιμάνι του Πειραιά. Στα τέλη του 19ου αιώνα, και ενώ ολόκληρη η περιοχή καλυπτόταν από έλος όπου φύτρωναν θαμνοειδή βούρλα,στο τετράγωνο μεταξύ των οδών Δογάνης,Εθνικής Αντιστάσεως και Ψαρών χτίστηκαν εκεί 72 ισόγεια σπίτια για να στεγάσουν οίκους ανοχής. Την περίοδο της Κατοχής οι Ιταλοί και οι Γερμανοί μετέτρεψαν το συγκρότημα αυτό σε φυλακές, κατασκευάζοντας ψηλούς μαντρότοιχους και στήνοντας εσωτερικές και εξωτερικές σκοπιές, ενώ μετά την απελευθέρωση τον χώρο παρέλαβαν οι ελληνικές Αρχές.