Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Επιτέλους να και ένας δεσπότης που προσέχει την ... πελατεία του, προσφέροντας της ακούσματα από το κλαρίνο του Γιώργου Μάγκα

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ 

Απίθανη φάση στο χωριό της Ηλίας Διάσελα. Εγινε ακριβώς αυτό που λέει ο Γιώργος Μαργαρίτης στο άσμα του. Το χριστεπώνυμο πλήθος «άφησε τα ευαγγέλια και έπιασε τα τσιφτετέλια». Κι όλα αυτά υπό τους ήχους του κλαρίνου ενός ιδιόμορφου καλλιτέχνη - και υποστηρικτή του ΚΚΕ - του Γιώργου Μάγκα.
Η αποθέωση της περίπτωσης είναι ότι ο λαϊκός αυτός καλλιτέχνης πρόσφερε τα ακούσματα του στο κοινό ανεβαίνοντας στο καμπαναριό της εκκλησίας και σύμφωνα με δημοσιεύματα «με τις ευλογίες και την άδεια του μητροπολίτη Ηλείας Γερμανού»!

Μαγκιά του Γιώργου Μάγκα, και δεν το συζητάμε, ενώ φαίνεται ότι ο δεσπότης αυτής της περιοχής … προσέχει την πελατεία του. Αμα ο καλλιτέχνης μας έπαιζε με το κλαρίνο του την Διεθνή –υπάρχει και τέτοια εκτέλεση- θα δίναμε «ρέστα».

Απολαύστε σκηνικό:

Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο, όχι ένα εμπορικό σήμα


Ναόμι Κλάιν
Σε τρείς ογκώδεις τόμους έκτασης αρκετών εκατοντάδων σελίδων, ο καθένας από τους οποίους εμπεριέχει έρευνα και ρεπορτάζ μισής δεκαετίας, η Κλάιν διερεύνησε τις ζημιές που προκάλεσαν τα κυνικά σχέδια εταιρικής επωνυμοποίησης (No Logo: Taking Aim at the Brand Bullies), τον τρόπο με τον οποίο οι νεοφιλελεύθεροι σχεδιαστές στρατηγικής εκμεταλλεύονται τις κρίσεις για την αποκόμιση κέρδους (The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism) και τη βαθιά σχέση μεταξύ της κλιματικής κρίσης και του οικονομικού μας συστήματος (This Changes Everything: Capitalism vs. the Climate).

Όταν εξελέγη ο Τραμπ, η Κλάιν αποφάσισε να υιοθετήσει μια νέα προσέγγιση. Το τελευταίο της βιβλίο, No Is Not Enough: Resisting the New Sock Politics and Winning the World We Need (Το Όχι δεν αρκεί: Η αντίσταση στη νέα πολιτική του σοκ και η κατάκτηση του κόσμου που θέλουμε), είναι αρκετά μικρότερο, και αποτελεί μια σύνθεση των διδαγμάτων από το έργο της των τελευταίων 20 ετών, σε μια θεωρία για το πώς νίκησε ο Ντόναλντ Τραμπ και για το πώς μπορεί να πολεμηθεί.

Ερ: Για να ξεκινήσουμε με μια αισιόδοξη νότα, το Εργατικό Κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας και ο ηγέτης του, Τζέρεμι Κόρμπιν, μόλις πέτυχαν μια τεράστια ανατροπή, κάνοντας μια προεκλογική καμπάνια που εν μέρει προωθούσε αυτό που στις Ηνωμένες Πολιτείες θα θεωρούνταν ακροαριστερή πλατφόρμα. Υπάρχει ένα μάθημα εδώ για τις ΗΠΑ;

Κάποιος να αποσπάσει την προσοχή του Τραμπ με κάτι που να γυαλίζει

Είναι αυτό που φοβόμασταν. Κάποια διεθνής κρίση ήταν βέβαιο ότι θα ξεσπούσε και ο πρόεδρος Τραμπ απλά θα την έκανε χειρότερη. Τώρα απλά μπορούμε να ελπίζουμε ότι οι ώριμοι ενήλικες που τον περιβάλλουν θα είναι σε θέση να αποκλιμακώσουν τα πράγματα.

Γιουτζίν Ρόμπινσον
Ο Τραμπ μάλλον το θεώρησε ‘Ω! τόσο έξυπνο’ να απαντήσει στις πυρηνικές προκλήσεις του Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ - Ουν χρησιμοποιώντας τρόπον τινά την καταστροφολογική γλώσσα του ίδιου του δικτάτορα, απειλώντας με ‘πυρ και οργή που δεν έχει ξαναδεί ποτέ ο κόσμος’. 

Ακούστηκε σαν πείραγμα σε παιδική χαρά, αντικατοπτρίζοντας τη συναισθηματική ανωριμότητα του προέδρου. Την Πέμπτη, ο Τραμπ δήλωσε ότι ίσως αυτές οι κουβέντες να μην ήταν «αρκετά σκληρές». Σύντομα, αυτοί οι δύο οπλισμένοι με πυρηνικά ηγέτες ίσως ανταλλάσσουν προσβολές για το μέγεθος των χεριών τους.

Η ατάκα ‘πυρ και οργή’ ήταν ‘αυτοσχεδιασμός’, που σημαίνει ότι ο Τραμπ δεν προειδοποίησε κανέναν για αυτή εκ των προτέρων – ούτε τον υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον, ούτε τον υπουργό Άμυνας Τζιμ Μάτις, ούτε τον προσωπάρχη του Λευκού Οίκου Τζον Κέλι, ούτε τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Χ.Ρ. ΜακΜάστερ, ούτε την πρέσβειρα στα Ηνωμένα Έθνη Νικι Χάλεϊ. Ευχηθείτε αυτοί οι πέντε αξιωματούχοι να είναι καλά, διότι στέκονται ανάμεσα σε εμάς και την αδιανόητη καταστροφή.

Είναι πιθανόν το ‘πυρ και οργή’, στο μυαλό του Τραμπ, να ήταν κάποιου είδους στρατηγική. Ίσως ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι είναι ένας επικίνδυνος τρελός. Εάν ισχύει αυτό, τότε κατάφερε να ταράξει τους Αμερικάνους και τους συμμάχους μας – αλλά απ’ ό,τι φαίνεται όχι τους Βορειοκορεάτες.