Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Πως μπορούμε να μετρήσουμε την ευημερία μιας χώρας;

Για σχεδόν εκατό χρόνια, χρησιμοποιήθηκαν δύο τύποι μετρήσεων για να καταλάβουν οι ειδικοί τα επίπεδα ευημερίας μιας χώρας, οι οποίες επικεντρώθηκαν στο ΑΕΠ και το ποσοστό ανεργία της. Αλλά όταν πρόκειται να υπολογίσουμε πόσο καλά εξυπηρετεί μια χώρα τις ανάγκες των πολιτών της, αυτά τα εργαλεία μετρήσεων είναι στην πραγματικότητα ελλιπή ή ακόμα και άχρηστα σε κάποιες περιπτώσεις.

Όσον αφορά τις εκτιμήσεις της κοινωνικής προόδου, για παράδειγμα, οι οποίες μετρούν στοιχεία όπως την πρόσβαση στην εκπαίδευση, τα τρόφιμα και κατά πόσο προσιτές στο κοινό είναι οι τιμές των κατοικιών, οι φτωχότερες χώρες τις περισσότερες φορές βρέθηκαν σε καλύτερη μοίρα σε σχέση με τις πλουσιότερες. «Αυτό που διαπιστώνουμε ξεκάθαρα, είναι ότι η κοινωνική πρόοδος δεν εξαρτάται πλήρως από τις οικονομικές μεταβλητές. Το ΑΕΠ μιας χώρας δεν καθορίζει απαραίτητα και την ευημερία της», ανέφερε ο Michael Green, διευθύνων σύμβουλος του δείκτη κοινωνικής προόδου, σε δημοσίευμα του BBC.

Ο δείκτης κοινωνικής προόδου είναι ένας από τους δείκτες που συγκεντρώνει στοιχεία για τις χώρες σε όλο τον κόσμο, σχετικά με το πόσο καλά εξυπηρετούν τους κατοίκους τους. Και τα πρωτεία κατακτούν χώρες όπως η Δανία, η Σουηδία και η Νέα Ζηλανδία. Όμως αυτό το είδος πληροφοριών εξυπηρετεί κι άλλους σκοπούς. Ειδικότερα, μπορεί να δείξει πολλά πράγματα για την διακυβέρνηση, το κράτος δικαίου ή ακόμα και να συμβάλει σε προβλέψεις για το μέλλον.

Γκλιγκόρωφ το 1992: Δεν έχουμε καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο

Η συνέντευξη του τότε προέδρου της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, τον Απρίλιο του 1992 στην γαλλική Le Monde, είναι χαρακτηριστική για την τροπή που πήραν στη συνέχεια οι εξελίξεις στο μακεδονικό ζήτημα, σε βάρος των ελληνικών θέσεων.

Ο Κίρο Γκλιγκόρωφ δήλωνε τότε στη «Le Monde» ότι «είμαστε Σλάβοι, που ήρθαμε εδώ κατά τον έκτο και έβδομο αιώνα» και επομένως οι ομοεθνείς του δεν έχουν «καμία σχέση με τους Μακεδόνες της εποχής του Αλεξάνδρου του Μεγάλου».

Ο πρόεδρος της γειτονικής Δημοκρατίας απέρριπτε τις κατηγορίες ότι η χώρα του θα γίνει όχημα αλυτρωτισμού στα χέρια της Τουρκίας - επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν τότε οι εθνικιστές της ελληνικής πλευράς παρουσιάζοντας τους Σλαβομακεδόνες ως Μουσουλμάνους παρότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι - και εμφανιζόταν πρόθυμος για μια ειρηνική επίλυση της διαφοράς.

Ωστόσο, η αδιαλλαξία των Ελλήνων εθνικιστών που ακολούθησε, τροφοδότησε την εξτρεμιστική πτέρυγα στη FYROM, η οποία και ενισχύθηκε τα επόμενα χρόνια από την αναγνώριση της ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από 140 χώρες.

Ακολουθεί η συνέντευξη του Κίρο Γκλιγκόρωφ στη «Le Monde» με τίτλο: «Η αναγνώριση της Μακεδονίας έχει γίνει ζήτημα δεοντολογίας για την ΕΟΚ».