Μετά από 25 χρόνια Η γενοκτονία στη Ρουάντα ταράζει πάντα τον ύπνο του “πολιτισμένου” κόσμου!...

Πάνε ακριβώς 25 χρόνια, από τότε που η “πολιτισμένη” ανθρωπότητα παρακολουθούσε αδιάφορη πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους στην όχι και τόσο μακρινή Ρουάντα να σφαγιάζονται μόνο και μόνο επειδή ανήκαν στη εθνότητα των Τούτσι. Τώρα, μετά από ένα τέταρτο αιώνα, σχεδόν παντού στην Ευρώπη, η επέτειος αυτής της φοβερής γενοκτονίας δεν πέρασε όμως διόλου απαρατήρητη: Δεκάδες αρχηγοί κρατών, πρωθυπουργοί και άλλοι υψηλοί αξιωματούχοι, με μοναδική τρανταχτή εξαίρεση τον πρόεδρο της -συνένοχης στη σφαγή- Γαλλίας, βρέθηκαν στο Κιγκαλί για να πουν “ποτέ πιά”, ενώ τα ΜΜΕ των χωρών τους διακρίνονταν για τα ειδικά πολύωρα και πολυσέλιδα αφιερώματά τους τόσο στα θύματα όσο και στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της γενοκτονίας.

Ο λόγος αυτής της ξαφνικής ευαισθησίας κατανοητός και διπλός: Από τη μια ο συσχετισμός δυνάμεων που επιβάλει η επιτυχημένη ανοικοδόμηση και ανάπτυξη της Ρουάντα, που έχει γίνει πρότυπο για τις αφρικανικές -και όχι μόνο- χώρες, και από την άλλη η χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων των τελευταίων μηνών για τον καθοριστικό ρόλο του γαλλικού Κράτους, του γαλλικού στρατού και ειδικότερα της τότε κυβέρνησης Μιτεράν στη γενοκτονία, πριν, στη διάρκειά της και μετά από αυτήν.

Οκτώ χρόνια μετά την ανατροπή Καντάφι, η Λιβύη ξανά στο χάος

Οκτώ χρόνια, μετά την αιματηρή ανατροπή του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι (2011), με την παρέμβαση του διεθνούς συνασπισμού υπό το ΝΑΤΟ, η Λιβύη βυθίζεται και πάλι στο χάος ενός πολέμου. Για την ακρίβεια ποτέ δεν βγήκε από αυτό... 

Τα τελευταία 24ωρα οι δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, ηγέτη της ανατολικής Λιβύης, εξαπέλυσαν μια επίθεση για την κατάληψη της Τρίπολης, της πρωτεύουσας της χώρας και έδρας της κυβέρνησης "εθνικής ενότητας" υπό τον πρωθυπουργό και αντίπαλό του Φαγέζ Αλ Σαράζ. Η εν λόγω κυβέρνηση, που έχει την υποστήριξη ισχυρών πολιτοφυλακών, έχει υπό τον έλεγχό της τη Δυτική Λιβύη και έχει αναγνωριστεί ως η νόμιμη κυβέρνηση από τη διεθνή κοινότητα. Αντίθετα δεν την αναγνωρίζουν οι αρχές της ανατολικής Λιβύης και κυρίως το κοινοβούλιο που εξελέγη το 2014 και το οποίο προήγαγε τον Χάφταρ σε στρατάρχη. Παρά την έκκληση του ΟΗΕ για «ανθρωπιστική εκεχειρία» ώστε να επιτραπεί η απομάκρυνση των αμάχων και των τραυματιών, οι σφοδρές μάχες έξω από την Τρίπολη συνεχίζονται και ήδη δεκάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή του. 

Μετά την εκτέλεση του Καντάφι, στις 20 Οκτωβρίου του 2011, οι αντικαθεστωτικοί διακήρυξαν την "πλήρη απελευθέρωση" της χώρας, όμως έκτοτε η Λιβύη έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο σύγκρουσης διαφόρων ένοπλων ομάδων, μεταξύ των οποίων και πολλών ισλαμιστικών. Το 2014 ο Χαλίφα Χάφταρ, που στηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ξεκινά μια επιχείρηση εναντίον των τζιχαντιστικών οργανώσεων στη Βεγγάζη. Πολλοί αξιωματικοί που εδρεύουν στις ανατολικές επαρχίες της Λιβύη

Ανοίγει ο δρόμος για την αποφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού

Την πόρτα των φυλακών για να αποφυλακιστεί ο Νίκος Ρωμανός, ο φίλος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που βρισκόταν δίπλα του όταν δολοφονήθηκε από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα, ανοίγει ο Άρειος Πάγος με μία απόφαση - σταθμό, που του αναγνωρίζει το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής στις φυλακές και καλής συμπεριφοράς.

Υπενθυμίζεταιθ πως ο Νίκος Ρωμανός είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 18 ετών για εκρήξεις, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό και είχε κριθεί αθώος για το αδίκηµα της ένταξης σε τροµοκρατική οργάνωση (Συνωµοσία Πυρήνων της Φωτιάς).

Έπειτα από τη δολοφονία του Αλέξανδρου, ο 15χρονος τότε Νίκςο Ρωμανός είχε προσχωρήσει στο αντάρτικο πόλης και λίγα χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2013, συνελήφθη στο Βελβεντό Κοζάνης για ληστεία.

«Ο Αρειος Πάγος για πρώτη φορά σε υπόθεση με αυτά τα χαρακτηριστικά, αναγνωρίζει τη μεταγενέστερη καλή συμπεριφορά και μάλιστα σε συνθήκες κράτησης του καταδικασθέντος, δηλαδή εντός του σωφρονιστικού ιδρύματος», ανέφερε ο συνήγορος του Νίκου Ρωμανού, Θόδωρος Μαντάς, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο του Ant1.

Όπως εξήγησε ο Άρειος Πάγος αξιολόγησε για τη λήψη της απόφασής του το γεγονός ότι ο Ρωμανός πήρε απολυτήριο Λυκείου στις φυλακές, πέτυχε στις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή του στο ΤΕΙ Αθηνών, παρακολουθεί από το 2016 τα μαθήματα με «βραχιολάκι» κι έχει περάσει επιτυχώς 20 μαθήματα. Η θετική αυτή απόφαση του Αρείου Πάγου εκτιμάται ότι θα μειώσει την ποινή στο Εφετείο φέρνοντας τον Νίκο Ρωμανό, που βρίσκεται ήδη 6 χρόνια μέσα στις φυλακές, πιο κοντά την αποφυλάκισή του.

Προοδευτική Συμμαχία: Νέα εποχή ή νέο κόμμα;

Νικόλ Λειβαδάρη

Κατά μία οπτική, χθες στο Γαλάτσι μπήκε η βάση του «νέου ΣΥΡΙΖΑ». Στην πιο προωθημένη εκδοχή, μπήκε η βάση ενός νέου κόμματος, ή ακόμη και του «κόμματος Τσίπρα».

Η Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να είναι κάτι, ή όλα, ή και τίποτα απ’ όλα αυτά, αναλόγως της πολιτικής δυναμικής που θα επιδείξει όχι τόσο σε εκλογικό όσο σε μετεκλογικό ορίζοντα. Εως τότε, αποτελεί την προσωπική επιλογή και απάντηση του Αλέξη Τσίπρα σε μια προφανή πολιτική ανάγκη: Το «δέσιμο» της σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με την κεντροαριστερά και την εδραίωσή του ως του κόμματος εξουσίας της προοδευτικής πλευράς του χάρτη.

Είναι μια επιλογή που δεν έχει κάνει ευτυχείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την Φωφη Γεννηματά, ούτε όμως και το σύνολο του κομματικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική πραγματικότητα, ωστόσο, θέτει ντε φάκτο τα διλήμματα και δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φθάσει σε σημείο καμπής. Το κόμμα που έκανε την ιστορική ανατροπή σε όλη την Ευρώπη και πήρε 35% στις εκλογές του 2015 εξακολουθεί να έχει λίγες δεκάδες χιλιάδες μέλη σε όλη την επικράτεια, ελάχιστα περισσότερα απ’ όσα είχε πριν από την μεγάλη πολιτική του έκρηξη. Η διαχωριστική γραμμή μνηνονίου/αντιμνημονίου έχει προ πολλού εκπνεύσει, τα κοινωνικά αιτήματα δεν επιβάλλουν – και, κυρίως, δεν αντέχουν – πλέον συμμαχίες ανάγκης, και η επιστροφή στην κανονικότητα επαναφέρει την συγκολλητική πολιτική ουσία των συγγενών ιδεολογικών χώρων.