Η ευρωπαϊκή Αριστερά τονίζει ότι οι μεταναστευτικές ροές θα συνεχιστούν, ιδίως όσο συνεχίζονται ο πόλεμος, η φτώχεια και η περιβαλλοντική καταστροφή. Επιμένουμε λοιπόν ότι σε υπερεθνικά προβλήματα, δεν υπάρχουν εθνικές λύσεις. Ζητάμε, έτσι, τη ριζική τροποποίηση του Ευρωπαικού Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, προς την κατεύθυνση της αναλογικής κατανομής των ροών σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αναθεώρηση της δομής του Σένγκεν, που προβλέπει ελεύθερη κυκλοφορία με κλειστά εξωτερικά σύνορα, άρα απαγόρευση κυκλοφορίας για τους μη νόμιμα διαμένοντες.
Συνέντευξη στον Αδάμο Ζαχαριάδη
Η πρόσφατη, νέα τραγωδία στη Σάμο καταδεικνύει με τον πιο ακραίο τρόπο τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και της ΕΕ. Πως μπορεί η ευρωπαϊκή Αριστερά να αντιδράσει σε αυτές και τι προτάσεις έχει;
Μόνο στο διάστημα μεταξύ 2011 και 2013 στη Μεσόγειο έχουν χάσει τη ζωή τους 2900 πρόσφυγες. Μιλάμε, λοιπόν, για έναν ακήρυχτο πόλεμο στα σύνορα της Ευρώπης. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τον αμφισβήτησαν ποτέ. Αντίθετα, αυτό που ζητούν διαχρονικά είναι περισσότερα μέσα, για να τον διεξαγάγουν πιο αποτελεσματικά.
Στο διάστημα 2011-2013, η ΕΕ διέθεσε 227.5 εκ. ευρώ για τη φύλαξη των συνόρων και μόλις 19.2 εκ. ευρώ για την υποδοχή προσφύγων. Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός «Ορίζοντας 2020» προβλέπει συνολικά 4.64 δις για την περαιτέρω ενίσχυση των συνόρων μέσω του «Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας». Αντί η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την αντίθετη κατεύθυνση, χτίζει τείχη στα σύνορα, εκτελεί παράνομες επαναπρoωθήσεις και επιδεινώνει τις ήδη άθλιες συνθήκες κράτησης των μεταναστών, ασκώντας με τον τρόπο αυτό πιέσεις προς την ΕΕ, για να κλείσει πιο αποτελεσματικά τα σύνορα. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο έλληνας πρωθυπουργός ενημέρωσε τη Βουλή ότι εφαρμόζει παράνομες πολιτικές αποτροπής. Από καιρού εις καιρόν, βεβαίως, το Συμβούλιο της Ευρώπης καταγγέλλει τα κράτη και ειδικά την Ελλάδα για σωρεία παραβιάσεων διεθνών συμβάσεων. Αλλά μέσα στην κρίση, η Ευρώπη-φρούριο οχυρώνεται ακόμα πιο ερμητικά και η Ελλάδα είναι το εξωτερικό μέρος αυτής της οχύρωσης, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά τονίζει ότι οι μεταναστευτικές ροές θα συνεχιστούν, ιδίως όσο συνεχίζονται ο πόλεμος, η φτώχεια και η περιβαλλοντική καταστροφή. Επιμένουμε λοιπόν ότι σε υπερεθνικά προβλήματα, δεν υπάρχουν εθνικές λύσεις. Ζητάμε, έτσι, τη ριζική τροποποίηση του Ευρωπαικού Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, προς την κατεύθυνση της αναλογικής κατανομής των ροών σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αναθεώρηση της δομής του Σένγκεν, που προβλέπει ελεύθερη κυκλοφορία με κλειστά εξωτερικά σύνορα, άρα απαγόρευση κυκλοφορίας για τους μη νόμιμα διαμένοντες. Διεκδικούμε επίσης την παροχή ασύλου στους πρόσφυγες πολέμου και την ακύρωση του προγράμματος που υλοποιεί η frontex με αγριότητα στα σύνορα της Ευρώπης. Έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι για να επιτευχθούν αυτά, χρειάζεται να ανατρέψουμε τους νεοφιλελεύθερους, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτοί ενορχηστρώνουν τον πόλεμο στα σύνορα – και εξαιτίας της πολιτικής τους γιγαντώνεται η Ακροδεξιά στην Ευρώπη.
Ο Άρειος Πάγος ενέκρινε τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στις ευρωεκλογές. Πως σχολιάζετε την απόφαση αυτή;
Κατ’ αρχάς είναι θλιβερό ότι χρειάστηκαν δύο δολοφονίες προκειμένου η Δικαιοσύνη να ασχοληθεί με τη Χρυσή Αυγή: μέχρι ο κ. Δένδιας να διαβιβάσει τις περίφημες 32 δικογραφίες στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η νεοναζιστική εγκληματική συμμορία βυσσοδομούσε και, εντούτοις, παρέμενε “αόρατη” για τη δικαστική εξουσία.
Εν προκειμένω, η συμμετοχή της στις εκλογές εγκρίθηκε, αφενός διότι δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση σε βάρος των διωκόμενων βουλευτών και στελεχών της και, αφετέρου, διότι το καταστατικό που ελέγχθηκε είναι διαφορετικό από αυτό που έχει συμπεριληφθεί στη δικογραφία της Χρυσής Αυγής. Αυτά σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Σε ό,τι αφορά το πολιτικό διακύβευμα, υπάρχουν δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι ότι ενδεχόμενη απαγόρευση της συμμετοχής της Χρυσής Αυγής στις εκλογές, θα αντιμετωπιζόταν εύκολα από τους νεοναζί, με μια απλή μετονομασία, π.χ. σε Ελληνική Αυγή. Άρα δεν ξεμπερδεύουμε με το νεοναζισμό αποκλειστικά δια της δικαστικής οδού. Το δεύτερο ζήτημα αφορά στις ενδείξεις ότι υπάρχει προεκλογικό μορατόριουμ κυβέρνησης-Χρυσής Αυγής. Οι περίφημες “κασέτες” με τις οποίες εκβίαζαν οι νεοναζί την κυβέρνηση δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, πλην αυτής με τον Μπαλτάκο. Αναρωτιέται κανείς ποιο ήταν το αντάλλαγμα.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν συγκαταλέγεται στις δυνατές πολιτικές δυνάμεις. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τις πολιτικές της Ευρώπης με τόσο αρνητικούς συσχετισμούς;
Οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν είναι αιώνιοι. Όπως και η πολιτική της λιτότητας δεν είναι μονόδρομος. Ο δικομματισμός κατέρρευσε στις εκλογές του 2012 στην Ελλάδα. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι δεν θα καταρρεύσει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν τίποτα να υποσχεθούν στους λαούς της Ευρώπης, παρά μόνο τη συνέχιση της λιτότητας, προκειμένου η κρίση να ξεπεραστεί παντού προς όφελος των πλουσίων. Όσο περισσότερο ταυτίζονται μεταξύ τους, τόσο περισσότερο απαξιώνονται και τόσο η κρίση εκπροσώπησης μεγαλώνει.
Σε παρόμοιες συνθήκες αυξήθηκε η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και η ραγδαία άνοδος του λειτουργεί ως θρυαλλίδα: τόσο γιατί, εκ των πραγμάτων, σημαίνει ενίσχυση της ευρωπαϊκής Αριστεράς, όσο και γιατί αποτελεί έμπνευση για τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το είδαμε να συμβαίνει πριν και μετά τις εκλογές του 2012, και το βλέπουμε και τώρα, με την κινητοποίηση υπέρ της υποψηφιότητας του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η διαφαινόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα ενισχύσει τις τάσεις αυτές. Και μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει ντόμινο: Θα πρόκειται για το πλέον ισχυρό, και απολύτως “πρακτικό” επιχείρημα, ότι εφ’ όσον η ανατροπή επιτεύχθηκε σε μια χώρα της Ευρώπης, μπορεί να συμβεί παντού. Φυσικά δεν φτάνει μόνο το παράδειγμα. Χρειάζεται τα κινήματα να αναλάβουν πρωτοβουλίες, γιατί χωρίς τη δική τους διαρκή παρουσία, χωρίς δηλαδή την κοινωνική διαθεσιμότητα, η άνοδος της Αριστεράς είτε δεν είναι εφικτή, είτε είναι εύκολα αναστρέψιμη.
Πηγή: Εποχή
Συνέντευξη στον Αδάμο Ζαχαριάδη
REDNotebook
Συνέντευξη στον Αδάμο Ζαχαριάδη
Η πρόσφατη, νέα τραγωδία στη Σάμο καταδεικνύει με τον πιο ακραίο τρόπο τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και της ΕΕ. Πως μπορεί η ευρωπαϊκή Αριστερά να αντιδράσει σε αυτές και τι προτάσεις έχει;
Μόνο στο διάστημα μεταξύ 2011 και 2013 στη Μεσόγειο έχουν χάσει τη ζωή τους 2900 πρόσφυγες. Μιλάμε, λοιπόν, για έναν ακήρυχτο πόλεμο στα σύνορα της Ευρώπης. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τον αμφισβήτησαν ποτέ. Αντίθετα, αυτό που ζητούν διαχρονικά είναι περισσότερα μέσα, για να τον διεξαγάγουν πιο αποτελεσματικά.
Στο διάστημα 2011-2013, η ΕΕ διέθεσε 227.5 εκ. ευρώ για τη φύλαξη των συνόρων και μόλις 19.2 εκ. ευρώ για την υποδοχή προσφύγων. Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός «Ορίζοντας 2020» προβλέπει συνολικά 4.64 δις για την περαιτέρω ενίσχυση των συνόρων μέσω του «Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας». Αντί η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες προς την αντίθετη κατεύθυνση, χτίζει τείχη στα σύνορα, εκτελεί παράνομες επαναπρoωθήσεις και επιδεινώνει τις ήδη άθλιες συνθήκες κράτησης των μεταναστών, ασκώντας με τον τρόπο αυτό πιέσεις προς την ΕΕ, για να κλείσει πιο αποτελεσματικά τα σύνορα. Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο έλληνας πρωθυπουργός ενημέρωσε τη Βουλή ότι εφαρμόζει παράνομες πολιτικές αποτροπής. Από καιρού εις καιρόν, βεβαίως, το Συμβούλιο της Ευρώπης καταγγέλλει τα κράτη και ειδικά την Ελλάδα για σωρεία παραβιάσεων διεθνών συμβάσεων. Αλλά μέσα στην κρίση, η Ευρώπη-φρούριο οχυρώνεται ακόμα πιο ερμητικά και η Ελλάδα είναι το εξωτερικό μέρος αυτής της οχύρωσης, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά τονίζει ότι οι μεταναστευτικές ροές θα συνεχιστούν, ιδίως όσο συνεχίζονται ο πόλεμος, η φτώχεια και η περιβαλλοντική καταστροφή. Επιμένουμε λοιπόν ότι σε υπερεθνικά προβλήματα, δεν υπάρχουν εθνικές λύσεις. Ζητάμε, έτσι, τη ριζική τροποποίηση του Ευρωπαικού Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, προς την κατεύθυνση της αναλογικής κατανομής των ροών σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αναθεώρηση της δομής του Σένγκεν, που προβλέπει ελεύθερη κυκλοφορία με κλειστά εξωτερικά σύνορα, άρα απαγόρευση κυκλοφορίας για τους μη νόμιμα διαμένοντες. Διεκδικούμε επίσης την παροχή ασύλου στους πρόσφυγες πολέμου και την ακύρωση του προγράμματος που υλοποιεί η frontex με αγριότητα στα σύνορα της Ευρώπης. Έχουμε απόλυτη επίγνωση ότι για να επιτευχθούν αυτά, χρειάζεται να ανατρέψουμε τους νεοφιλελεύθερους, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτοί ενορχηστρώνουν τον πόλεμο στα σύνορα – και εξαιτίας της πολιτικής τους γιγαντώνεται η Ακροδεξιά στην Ευρώπη.
Ο Άρειος Πάγος ενέκρινε τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στις ευρωεκλογές. Πως σχολιάζετε την απόφαση αυτή;
Κατ’ αρχάς είναι θλιβερό ότι χρειάστηκαν δύο δολοφονίες προκειμένου η Δικαιοσύνη να ασχοληθεί με τη Χρυσή Αυγή: μέχρι ο κ. Δένδιας να διαβιβάσει τις περίφημες 32 δικογραφίες στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η νεοναζιστική εγκληματική συμμορία βυσσοδομούσε και, εντούτοις, παρέμενε “αόρατη” για τη δικαστική εξουσία.
Εν προκειμένω, η συμμετοχή της στις εκλογές εγκρίθηκε, αφενός διότι δεν υπάρχει αμετάκλητη δικαστική απόφαση σε βάρος των διωκόμενων βουλευτών και στελεχών της και, αφετέρου, διότι το καταστατικό που ελέγχθηκε είναι διαφορετικό από αυτό που έχει συμπεριληφθεί στη δικογραφία της Χρυσής Αυγής. Αυτά σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Σε ό,τι αφορά το πολιτικό διακύβευμα, υπάρχουν δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι ότι ενδεχόμενη απαγόρευση της συμμετοχής της Χρυσής Αυγής στις εκλογές, θα αντιμετωπιζόταν εύκολα από τους νεοναζί, με μια απλή μετονομασία, π.χ. σε Ελληνική Αυγή. Άρα δεν ξεμπερδεύουμε με το νεοναζισμό αποκλειστικά δια της δικαστικής οδού. Το δεύτερο ζήτημα αφορά στις ενδείξεις ότι υπάρχει προεκλογικό μορατόριουμ κυβέρνησης-Χρυσής Αυγής. Οι περίφημες “κασέτες” με τις οποίες εκβίαζαν οι νεοναζί την κυβέρνηση δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, πλην αυτής με τον Μπαλτάκο. Αναρωτιέται κανείς ποιο ήταν το αντάλλαγμα.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά δεν συγκαταλέγεται στις δυνατές πολιτικές δυνάμεις. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τις πολιτικές της Ευρώπης με τόσο αρνητικούς συσχετισμούς;
Οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν είναι αιώνιοι. Όπως και η πολιτική της λιτότητας δεν είναι μονόδρομος. Ο δικομματισμός κατέρρευσε στις εκλογές του 2012 στην Ελλάδα. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι δεν θα καταρρεύσει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν τίποτα να υποσχεθούν στους λαούς της Ευρώπης, παρά μόνο τη συνέχιση της λιτότητας, προκειμένου η κρίση να ξεπεραστεί παντού προς όφελος των πλουσίων. Όσο περισσότερο ταυτίζονται μεταξύ τους, τόσο περισσότερο απαξιώνονται και τόσο η κρίση εκπροσώπησης μεγαλώνει.
Σε παρόμοιες συνθήκες αυξήθηκε η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και η ραγδαία άνοδος του λειτουργεί ως θρυαλλίδα: τόσο γιατί, εκ των πραγμάτων, σημαίνει ενίσχυση της ευρωπαϊκής Αριστεράς, όσο και γιατί αποτελεί έμπνευση για τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μας, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το είδαμε να συμβαίνει πριν και μετά τις εκλογές του 2012, και το βλέπουμε και τώρα, με την κινητοποίηση υπέρ της υποψηφιότητας του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η διαφαινόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα ενισχύσει τις τάσεις αυτές. Και μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει ντόμινο: Θα πρόκειται για το πλέον ισχυρό, και απολύτως “πρακτικό” επιχείρημα, ότι εφ’ όσον η ανατροπή επιτεύχθηκε σε μια χώρα της Ευρώπης, μπορεί να συμβεί παντού. Φυσικά δεν φτάνει μόνο το παράδειγμα. Χρειάζεται τα κινήματα να αναλάβουν πρωτοβουλίες, γιατί χωρίς τη δική τους διαρκή παρουσία, χωρίς δηλαδή την κοινωνική διαθεσιμότητα, η άνοδος της Αριστεράς είτε δεν είναι εφικτή, είτε είναι εύκολα αναστρέψιμη.
Πηγή: Εποχή
Συνέντευξη στον Αδάμο Ζαχαριάδη
REDNotebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου