Χωρίς εισιτήριο...

Μια χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της για 1,4 ευρώ και ταυτόχρονα χαϊδεύει αυτούς που την κλέβουν δισεκατομμύρια, δεν με χωράει. Μια «πατρίδα»-ληστής, γεμάτη σκατόψυχους «τζαμπαμάγκες», εγωιστές και χαιρέκακους ελλειμματικούς, εξαθλιωμένους πνευματικά «κυρ-παντελήδες», δεν είναι η δική μου πατρίδα. Μια κοινωνία σε γάγγραινα, πνιγμένη στην αφόρητη μπόχα της αποσύνθεσης, πεδίον δόξης λαμπρό στα κάθε είδους και απόχρωσης σκουλήκια, δεν είναι η κοινωνία που θέλω ν’ αφήσω στα παιδιά μου. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα βρίσκει δύναμη να βγαίν’ η φωνή. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα τα πόδια θα βαστάνε. Μα όσο θ’ αντιλαλούνε οι κλαγγές στα ματωμένα βουνά, όσο ο αέρας θα γεμίζει τις «κορφές» της καρδιάς και του μυαλού με δροσιά από έλατο και μυρωδιά απ' αναμμένο μπαρούτι, το χρέος της υπόσχεσης θα οργώνει την ψυχή. Το δίκιο αργά ή γρήγορα θ’ ανατείλει σαν ήλιος.

από ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ.
http://gouts7470.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9962.html?spref=fb

Η Αλητεία της Ιδεολογίας του Μαυραγορίτη.

Νέος νεκρός επειδή δεν είχε να πληρώσει εισιτήριο! Από ντροπή και φόβο πήδηξε από το Λεωφορείο ώστε να αποφύγει τον «έλεγχο».
http://www.inews.gr/135/vinteo-sok-18chronos-plirose-to-eisitirio-me-tin-zoi-tou–pidixe-apo-to-leoforeio-en-kinisei.htm
Άλλος ένας θάνατος προστιθέμενος στους χιλιάδες των νεκρών της οικονομικής κρίσης που εκείνοι δημιούργησαν. Ένας νέος άνεργος κείτεται νεκρός στο δρόμο απόρροια της υποκρισίας του συστήματος και της αλητείας της Ιδεολογίας του Μαυραγορίτη.
Όποιος λέει: « εγώ κάνω μόνον την δουλειά μου» σε τέτοια εποχή χωρίς να αφουγκράζεται τοκοινό περί δικαίου αίσθημα τότε έχει την ίδια ιδεολογία με τον μαυραγορίτη της κατοχής που πίστευε στην νομιμότητα της αγοραπωλησίας του. Εκείνου δηλαδή που πλούτισε εκμεταλλευόμενος την δυστυχία των πολλών, εκείνου που συνεργάστηκε με τον κατακτητή, εκείνου που πουλούσε «νόμιμα» και με τις ευλογίες των κατακτητών πανάκριβα τα ειδη πρώτης ανάγκης με ανταλλάγματα δυσανάλογης αξίας. Ένα σπίτι για δυο τρεις ντενεκέδες λάδι .Αυτούς τους ασυνείδητους εμπόρους ο λαός τους ονόμασε «μαυραγορίτες».

Ο Κινέζος, οι πλειστηριασμοί και η Αμυγδαλέζα

Η είδηση πέρασε στα ψιλά: «Υπογράφηκε την Πέμπτη 8 Αυγούστου το πρώτο συμβόλαιο που αφορά την πώληση ακινήτου στην Αττική σε Κινέζο υπήκοο, με βάση τον νέο νόμο 4146/2013, ο οποίος προβλέπει τη χορήγηση αδειών παραμονής σε πολίτες μη Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν αυτοί προβούν σε αγορά ακινήτων αξίας άνω των 250.000 ευρώ».

Σκέφτομαι αυτή την είδηση, σε σχέση με δυο μεγάλες ειδήσεις αυτών των ημερών: τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και την Αμυγδαλέζα. Τραγική ειρωνεία.

Τα πράγματα είναι απλά: είσαι αλλοδαπός, αγοράζεις σπίτι στην Ελλάδα αξίας άνω των 250 χιλιάδων ευρώ και παίρνεις άδεια παραμονής.
Αν δεν έχεις 250 χιλιάδες ευρώ για να αγοράσεις ακίνητο, καταλήγεις στην Αμυγδαλέζα.
Από την άλλη, αν είσαι Έλληνας και δεν μπορείς να πληρώσεις τις δόσεις για το σπίτι, στο παίρνει η Τράπεζα.
Υποθέτω πως δεν έγινε κάποια έρευνα για το πόθεν έσχες του Κινέζου που αγόρασε ακίνητο στην Αττική. Σίγουρα δεν έγινε. Ούτε θα γίνει έρευνα για το πόθεν έσχες των αλλοδαπών που θα ακολουθήσουν.
Η Ελλάδα είναι η ιδανική χώρα για ξέπλυμα χρήματος. Και με την επίσημη έγκριση της κυβέρνησης.

Μετανάστης είσαι κι εσύ, ηλίθιε

Πίσω από τα κάγκελα της μισαλοδοξίας και του κομπλεξισμού σου, ταμπουρωμένος μέσα στο υπερεγώ σου, αποκλεισμένος από την ουσία της ζωής και του όποιου θεού σου, μιλάς για τη ζωή σα να τη ζεις, και για τους ανθρώπους της σα να τους ξέρεις. “Να φύγουν”, “είναι τρομοκράτες” και “να τους πάρετε σπίτια σας” ξέρεις να λες, και ας πάει να γαμηθεί ο πλανήτης ολόκληρος. Εσύ να είσαι καλα.

Εχεις ιδέα τι άντερα χρειάζεσαι για να αρπάξεις τη ζωή από τα μαλλιά και να την παλέψεις, όταν εκ των προτέρων ο υπόλοιπος κόσμος σε καταδικάζει;

Ένιωσες ποτέ την απόγνωση που φέρνει η συνειδητοποίηση πως δε χωράς πουθενά. Μια στιγμή θα αρκούσε για να δώσεις τέλος στη ζωή σου, ”φίλε”. Ή μήπως εάν σε κυνηγούσε το καθεστώς στη χώρα σου θα καθόσουν να σε φάνε. Και τέλος πάντων, όταν με τόση ευκολία καταδικάζεις ανθρώπινες ζωές, ξέρεις για τι μιλάς, υπάνθρωπε;
Ξέρεις τι σημαίνει να φεύγεις υπό την απειλή της δολοφονίας ή της φυλακής επιδή διαφωνείς με ένα καθεστώς δικτατορικό ή κατοχικό;

Η σύγχρονη τραγωδία της Ελλάδας στον καιρό του Μνημονίου ” … ” Σκηνές-σοκ στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού “

Η μεγαλύτερη ήττα για την Ελλάδα είναι να εδραιωθεί η αντίληψη στην κοινωνία μας ότι ο άπορος, ο ανασφάλιστος και ο άνεργος, δεν μπορεί να βρει την υγεία του, όπως συμβαίνει εδώ και πολλές δεκαετίες στις ΗΠΑ. Αυτή την άποψη δεν πρέπει να τη συνηθίσουμε. Αυτή η βάρβαρη κατάσταση δεν είναι το αυτονόητο, που μας παρουσιάζουν όλοι όσοι αφήνουν τους μη έχοντες στον ήλιο μοίρα, χωρίς ιατρική φροντίδα».

Η παραπάνω διαπίστωση ανήκει στο Γιώργο Βήχα, καρδιολόγο του ΕΟΠΥΥ του Αγίου Δημητρίου (πρώην ΙΚΑ), που μαζί με άλλους 230 εθελοντές, εκ των οποίων οι 90 είναι νοσοκομειακοί γιατροί, αλλά και οικονομολόγοι, καθηγητές, ελεύθεροι επαγγελματίες και άνεργοι, δίνουν μάχη κάθε μέρα, για να συνεχίσουν να έχουν εκατοντάδες συνάνθρωποί μας το δικαίωμα πρόσβασης στην Υγεία.

Στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ) κάθε μέρα γράφεται η σύγχρονη τραγωδία της Ελλάδας στον καιρό του Μνημονίου.
Στο ιατρείο της ανθρωπιάς καταγράφεται καθημερινά η αγωνία καρδιοπαθών που έχουν υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου και αρνούνται, κλαίγοντας να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν.

Η “άνοιξη της ΕΡΤ”

http://www.efsyn.gr,  Του Γιώργου Πλειού *

Κύλησαν περίπου εξήντα μέρες από τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε, και απέτυχε παταγωδώς, να κλείσει την ΕΡΤ. Τη σωρεία παραβιάσεων του ελληνικού και κοινοτικού δικαίου και της καθιερωμένης πρακτικής των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης και του κόσμου στον τομέα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης την έχουμε σχολιάσει. Εδώ θέλω να επισημάνω κυρίως δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η «περίπτωση ΕΡΤ» είναι ίσως από τις πιο χαρακτηριστικές της παθογένειας του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Δεύτερον, μερικές από τις τάσεις αλλαγής, όχι μόνο της ραδιοτηλεόρασης αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας, που ήρθαν στο προσκήνιο με την «άνοιξη της ΕΡΤ».
Η συγκυβέρνηση, και προσωπικά ο κ. Σαμαράς και ο στενός περί αυτόν νεο-συντηρητικός πυρήνας, στην προσπάθειά τους να θέσουν υπό απόλυτο πολιτικό έλεγχο την ΕΡΤ, ο οποίος είχε αρχίσει να χαλαρώνει εξαιτίας της δυναμικής και των τάσεων που ανέδειξε η κρίση και η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, πέτυχαν απλώς να καταδείξουν τον ακραίο βαθμό κυβερνητικού παρεμβατισμού στη δημόσια ραδιοτηλεόραση με όλες τις συνέπειες που αυτός επιφέρει. Ο παρεμβατισμός αυτός αφορούσε την οργάνωση και διοίκηση της ΕΡΤ, τις προσλήψεις προσωπικού και την προνομιακή μεταχείριση «ημετέρων», μεταξύ άλλων και τις αμοιβές τους, τη μεροληψία και τον πολιτικό έλεγχο των προβαλλόμενων απόψεων, την αδιαφορία για τη στάση του κοινού απέναντι στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και πολλά άλλα, όπως παγίως έκαναν τα κόμματα εξουσίας μετά τη μεταπολίτευση.