«Το ενοχλητικότερο ήταν πως επέμενε να γράφει την αλήθεια με άλφα κεφαλαίο».
«Μια μέρα θα γράψω την ιστορία των χρόνων μου
Ένας κήπος μ’ άδικα κομμένα άγουρα ρόδα
Μια θάλασσα που ταξιδεύουνε τα πλοία χωρίς προορισμούς
Πρόσωπα σπαταλημένα την εποχή που κατόρθωσαν ν’ αγγίξουν ελαφρά
μια συνετά φυλαγμένη πτυχή μας
Πρόσωπα που ‘ταν για μας η στοργή τους πληγή· αυτά θα σου γράψω».
(«Το καινούριο τραγούδι», συλλογή «Εποχές»)
~Φέτος κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου ποιητή και στοχαστή Μανόλη Αναγνωστάκη, τα λόγια του οποίου συνεχίζουν μέχρι σήμερα να μας εμπνέουν, να μας αφυπνίζουν και να μας συγκινούν. Η ποίησή του -γεμάτη ένταση, μνήμη και πολιτική σκέψη- κατέγραψε με ύφος λιτό και δυνατό τις αγωνίες της γενιάς του, χωρίς ποτέ να στερείται ειλικρίνειας και ανθρωπιάς.
Ο Μ. Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 10 Μαρτίου 1925. Σπούδασε Ιατρική και εργάστηκε ως ακτινολόγος, αρχικά στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.