Του Γιώργου Καραμπελιά
Στην Ουκρανία για άλλη μια φορά παίζεται το μέλλον της Ευρώπης και η κατεύθυνση που πρόκειται να ακολουθήσει, όπως ακριβώς συνέβη και κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου και Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Τότε η Γερμανία προσπάθησε να αφαιρέσει την Ουκρανία από τη Ρωσία και να την μεταβάλει ουσιαστικά σε ασιατική ή ημιασιατική δύναμη. Και αυτό, γιατί η Ουκρανία ευρισκόμενη στο κέντρο της ανατολικής Ευρώπης και εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους της και της πρόσβασής της στη Μαύρη Θάλασσα, αποτελεί την ευρωπαϊκή δίοδο της Ρωσίας ή αντιστρόφως την ανατολικοευρωπαϊκή έξοδο των γερμανικών συμφερόντων.
Μ ετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το διαμελισμό της, και την βαθύτατη κρίση της Ρωσίας, η Γερμανία απέκτησε και πάλι το στρατηγικό βάθος που χρειαζόταν προς τα ανατολικά της για να μεταβληθεί στην κεντρική δύναμη του ευρωπαϊκού χώρου. Ταυτόχρονα, επειδή έχει μεγάλη έλλειψη πρώτων υλών και ειδικά ενέργειας, προσπάθησε να μεταβάλλει τη Ρωσία σε βασικό προμηθευτή της, με αντάλλαγμα τη σχετική ανασυγκρότηση της ρωσικής οικονομίας. Έτσι φτιάχτηκε μία παράδοξη σχέση Γερμανίας Ρωσίας, με στοιχεία μιας οιονεί υπόγειας λυκοφιλίας (την οποία και πλήρωσε η Κύπρος πρόσφατα) στην αντιμετώπιση της αμερικάνικης κυριαρχίας.
Στην Ουκρανία για άλλη μια φορά παίζεται το μέλλον της Ευρώπης και η κατεύθυνση που πρόκειται να ακολουθήσει, όπως ακριβώς συνέβη και κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου και Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Τότε η Γερμανία προσπάθησε να αφαιρέσει την Ουκρανία από τη Ρωσία και να την μεταβάλει ουσιαστικά σε ασιατική ή ημιασιατική δύναμη. Και αυτό, γιατί η Ουκρανία ευρισκόμενη στο κέντρο της ανατολικής Ευρώπης και εξαιτίας του μεγάλου μεγέθους της και της πρόσβασής της στη Μαύρη Θάλασσα, αποτελεί την ευρωπαϊκή δίοδο της Ρωσίας ή αντιστρόφως την ανατολικοευρωπαϊκή έξοδο των γερμανικών συμφερόντων.
Μ ετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το διαμελισμό της, και την βαθύτατη κρίση της Ρωσίας, η Γερμανία απέκτησε και πάλι το στρατηγικό βάθος που χρειαζόταν προς τα ανατολικά της για να μεταβληθεί στην κεντρική δύναμη του ευρωπαϊκού χώρου. Ταυτόχρονα, επειδή έχει μεγάλη έλλειψη πρώτων υλών και ειδικά ενέργειας, προσπάθησε να μεταβάλλει τη Ρωσία σε βασικό προμηθευτή της, με αντάλλαγμα τη σχετική ανασυγκρότηση της ρωσικής οικονομίας. Έτσι φτιάχτηκε μία παράδοξη σχέση Γερμανίας Ρωσίας, με στοιχεία μιας οιονεί υπόγειας λυκοφιλίας (την οποία και πλήρωσε η Κύπρος πρόσφατα) στην αντιμετώπιση της αμερικάνικης κυριαρχίας.