To "όχι" της Βρετανίας για στρατιωτική δράση στη Συρία

Η απόφαση της Πέμπτης 30/8 του βρετανικού κοινοβουλίου είναι ιστορική και χωρίς προηγούμενο. Με 285 ψήφους κατά και 272 υπέρ, το κοινοβούλιο της Βρετανίας απέρριψε την πρόταση του Βρετανού πρωθυπουργού για ανάληψη στρατιωτικής δράσης στη Συρία.
Πρόκειται για μία απόφαση-σταθμό στα ιστορικά χρονικά της Δύσης. Πρόκειται επίσης και για μία επιβεβαίωση της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος στην Γηραιά Αλβιόνα. Ο πρωθυπουργός David Cameron, θέλησε να έχει την έγκριση του κοινοβουλίου πριν η χώρα του εμπλακεί, όπως ο ίδιος επιθυμούσε και όπως πρότεινε, σε μία στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία. Υπολόγιζε βέβαια ότι η πρόταση αυτή θα περνούσε. Δεν υπολόγισε όμως στα “όχι” που ήρθαν από το ίδιο του το κόμμα. Αναγνωρίζοντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ο βρετανός πρωθυπουργός δήλωσε, πως δεν μπαίνει πια θέμα ανάληψης στρατιωτικής δράσης από τη χώρα του στη Συρία.

ΘΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΗΠΑ ΚΑΙ ΝΑΤΟ. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑ;

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Οριστική και αμετάκλητη φαίνεται η απόφαση των Αμερικανών να επιτεθούν μέσω του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας. Εχουν μάλιστα διοχετεύσει στα μέσα ενημέρωσης και... λεπτομέρειες (!) για τον τύπο της επίθεσης που θα πραγματοποιήσουν: θα ρίξουν μερικές εκατοντάδες πυραύλους, επιδιώκοντας με τα πλήγματα αυτά να διαλύσουν τις ένοπλες δυνάμεις της Συρίας. Σε αντίθεση με αυτά που σκόπιμα διοχετεύει η προπαγάνδα των ΗΠΑ περί δήθεν «θολών στόχων», «μη πρόθεσης ανατροπής του Ασαντ» κ.λπ., τα πάντα είναι ξεκάθαρα.

Ας τα βάλουμε σε μια τάξη. Αιτία της αμερικανικής επίθεσης κατά της Συρίας είναι η στρατιωτική ήττα των αντικαθεστωτικών συριακών δυνάμεων και του συρφετού των μισθοφόρων που μάχονται στο πλευρό τους χρηματοδοτούμενοι από τα εμιράτα και εξοπλιζόμενοι από τη Δύση, με κύρια βάση εξοπλισμού τους την Τουρκία, αλλά και την Ιορδανία και το Ιράκ. Η κατάσταση στα πεδία των μαχών είχε πάρει τόσο αρνητική τροπή για τους αντικαθεστωτικούς, ώστε οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έβαλαν τους πράκτορές τους στις γραμμές τους να ρίξουν χημικά εναντίον αμάχων και στη συνέχεια η αμερικανική και δυτική προπαγάνδα να επιρρίψει την ευθύνη για τη χρήση των χημικών στον Ασαντ, παρέχοντας το πρόσχημα για την προαποφασισμένη επιδρομή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Krugman: Τρόικα και ευρώ καθηλώνουν την Ελλάδα

Μια σύγκριση της ασιατικής κρίσης του 1997-1998 με τη σημερινή κρίση χρέους στην ευρωζώνη επιχειρεί μέσα από το blog του στους New York Times ο Paul Krugman, βασιζόμενος στην πορεία που ακολούθησε η Ινδονησία μετά την αντίστοιχη δική της και στην πορεία που ακολουθεί η Ελλάδα.


Ήμουν ένας από αυτούς τους οικονομολόγους για τους οποίους η ασιατική κρίση του 1997-1998 αποτέλεσε ανησυχητική αποκάλυψη, μια απόδειξη ότι γεγονότα που θύμιζαν τη Μεγάλη Ύφεση θα μπορούσαν να ξανασυμβούν στον σύγχρονο κόσμο, γράφει ο Paul Krugman.
Μεταξύ των πολύ μεγάλων κρίσεων στη νοτιοανατολική Ασία και της μακράς στασιμότητας στην Ιαπωνία, ήταν ξεκάθαρο -ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα- πωςδεν έχουμε την κατάσταση υπό έλεγχο. Δυστυχώς, δεν ήταν πολλοί αυτοί που κατάλαβαν αυτό το μάθημα και, μία δεκαετία αργότερα, είχαμε μια παγκόσμια κρίση που έκανε την ασιατική να μοιάζει συγκριτικά ασήμαντη.
Το πρώτο που θέλετε να πείτε για όλες τις οικονομίες της κρίσης -ακόμα και για την Ινδονησία, που αντιμετώπισε μακράν τις μεγαλύτερες δυσκολίες στην αρχή- είναι ότι τελικά ανέκαμψαν δυναμικά: