H ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ΑΤΙΜΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ‘’ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ’’ (10/5) ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

«Αν ήμασταν έτοιμοι να προσυπογράψουμε μια συμφωνία υποταγής, τότε η συμφωνία θα είχε τελειώσει από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε την κυβέρνηση» δηλώνει ο Υπουργός ΠΑΠΕΝ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε συνέντευξή του στο «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» και υπογραμμίζει ότι η συμφωνία με τους εταίρους, ή θα έχει συμβατότητα με τις κυβερνητικές δεσμεύσεις, ή δεν θα υπάρξει.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, μιλώντας στον δημοσιογράφο Γιάννη Μακρυγιάννη, τονίζει ότι οι κόκκινες γραμμές παραμένουν αξεθώριαστες για την κυβέρνηση, ενώ μια «άτακτη υποχώρηση» ή μια «ταπεινωτική υποταγή» θα σήμαινε ταφόπλακα δεκαετιών για την Αριστερά και «τελική λύση» καταστροφής για τον τόπο. Η κυβέρνησή μας δεν πρόκειται να κάνει ποτέ μια συμφωνία υποταγής, τόνισε ο Παναγ. Λαφαζάνης και συνέχισε λέγοντας πως «η Αριστερά έχει μια πολύ μεγάλη αγωνιστική ιστορία για να διαπράξει μια τόσο βαριά ατιμία σε βάρος του λαού μας».

Όπως αναφέρει ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η σκληρή νεοφιλελεύθερη κατεδάφιση που επιδιώκουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα οι λεγόμενοι εταίροι, δεν μπορεί να εξωραϊσθεί απλώς με την προσωρινή αποφυγή κάποιων από τα πιο ακραία και άγρια αντικοινωνικά μέτρα.

Έντιμος συμβιβασμός

Έντιμος συμβιβασμός

Δεν υπάρχει έντιμος συμβιβασμός.

Στην πολιτική, αν διαπιστώσεις πως δεν μπορείς -ή δεν σου επιτρέπουν- να εφαρμόσεις το πρόγραμμα για το οποίο σε εξέλεξαν οι πολίτες, έχεις μια μόνο επιλογή:

Eνημερώνεις όλους τους πολίτες της χώρας σου, και στη συνέχεια παραιτείσαι και πας στο σπίτι σου.

Αυτό είναι έντιμο.

Και δεν είναι συμβιβασμός.

http://pitsirikos.net

Η ΤτΕ υπονομεύει την κυβέρνηση; - Έντονη αντίδραση Μαξίμου - Εσωτερική μονταζιέρα

Να διαψεύσει το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της σημερινής «Εφημερίδας των Συντακτών» σχετικά με στοχευμένες διαρροές της Τράπεζα της Ελλάδος εναντίον της κυβέρνησης, αν δεν ευσταθεί, καλεί το Μέγαρο Μαξίμου την διοίκηση της. Αν οι καταγγελίες ισχύουν το γεγονός αυτό αποτελεί «πλήγμα στην ανεξαρτησία της ΤτΕ» τονίζουν κυβερνητικές πηγές.

«Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να κινήσει τις διαδικασίες απόδοσης ευθυνών, ούτως ώστε να σταματήσουν κάποιοι στο εσωτερικό της να πλήττουν την Κυβέρνηση σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα», διαμηνύουν οι ίδιες πηγές.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα που επιγράφεται «Ροκανίζουν την κυβέρνηση», e-mail στενού συνεργάτη του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα προς γνωστό δημοσιογράφο με τίτλο «ο λογαριασμός των 100 ημερών», επιχειρηματολογεί άκρως αρνητικά για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.

Όπως προκύπτει από το e-mail που έχει στην κατοχή της η εφημερίδα οι διαρροές στοχεύουν να παρουσιάσουν την εικόνα μιας ήδη χρεοκοπημένης χώρας «πριν καν αρχίσει η συζήτηση για χρεοκοπία...». Από την επιστολή προκύπτει ότι και στην Ελλάδα, όπως και στις Βρυξέλλες, λειτουργεί εσωτερική «μονταζιέρα» και ένα από τα «ορμητήριά» της είναι το γραφείο του διοικητή της ΤτΕ. Μέσω αυτής προσφέρεται επιχειρηματολογία σε δημοσιογράφους προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος, η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς να αποτελέσει απλώς μια παρένθεση.

Ο μοναχικός θρήνος - το ζεϊμπέκικο

Του Διονύση Χαριτόπουλου

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα· είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.
Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων.

Το ζεϊμπέκικο δεν χορεύεται ποτέ στην ψύχρα ει μη μόνον ως κούφια επίδειξη. Ο χορευτής πρέπει πρώτα «να γίνει», να φτιάξει κεφάλι με ποτά και όργανα, για να ανέβουν στην επιφάνεια αυτά που τον τρώνε. Η περιγραφή της προετοιμασίας είναι σαφής:

Παίξε, Χρήστο, το μπουζούκι,
ρίξε μια γλυκιά πενιά,
σαν γεμίσω το κεφάλι,
γύρνα το στη ζεϊμπεκιά.
(Τσέτσης)

Περί «έντιμου συμβιβασμού»

Του Στάθη Κουβελάκη

Σύντομες σκέψεις για τη σχέση πολιτικής, ηθικής και ιδεολογίας
Η αναφορά, με θετικό ή αρνητικό πρόσημο, στην έννοια του «έντιμου συμβιβασμού» έχει μια κεντρική θέση στην τρέχουσα συγκυρία. Ίσως να μην είναι λοιπόν χάσιμο χρόνου αν προσπαθήσουμε να σκεφτούμε τη βαθύτερη σημασία αυτής της διατύπωσης και των συνδηλώσεων στις οποίες παραπέμπει.

Ας αρχίσουμε από τη δεύτερη λέξη, το «συμβιβασμό». Το «συν», που ενώνεται με το «βαίνω», υποδηλώνει την έννοια της αμοιβαιότητας, δηλαδή ότι οι υποχωρήσεις γίνονται και από τις δύο πλευρές, έστω και άνισα, αλλά τουλάχιστον συγκρίσιμα. Για να έχει νόημα αυτή η ανταλλαγή, οι κινήσεις των δύο μερών οφείλουν, με άλλα λό
Περί «έντιμου συμβιβασμού». Του Στάθη Κουβελάκη


για, να είναι αν όχι αυστηρά ισοδύναμες, τουλάχιστον επιδεκτικές ενός (κοινού) μέτρου. Ως εκ τούτου, αν διαπιστωθεί ότι η μία πλευρά, η ισχυρότερη προφανώς, δεν κάνει καμιά υποχώρηση, τότε δεν πρόκειται περί συμβιβασμού. Ο όρος είναι απλά φύλλο συκής για να συγκαλυφθεί η επιδίωξη της κατά κράτος επικράτησης.

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο επίπεδο: το ηθικό. Στο «έντιμο» του «έντιμου συμβιβασμού» βρίσκουμε την έννοια της τιμής. Για να το πούμε διαφορετικά, ένας τέτοιος συμβιβασμός προϋποθέτει έναν «κώδικα τιμής» επίσης κοινό για τις δύο πλευρές. Κάτι που, βεβαίως, παραπέμπει στην έννοια της αμοιβαιότητας για την οποία έγινε λόγος παραπάνω. Γι’ αυτό και με μια έννοια κάθε πραγματικός συμβιβασμός είναι «έντιμος». Έχει κανείς ποτέ ακούσει να γίνεται λόγος για έναν «άτιμο συμβιβασμό»;