Έργο της Boushra Almutawakel (φωτογράφος από την Υεμένη) που φωτογράφισε τον εαυτό και την κόρη της να εξαφανίζονται, σταδιακά, κάτω από πολλές στρώσεις μαύρου υφάσματος.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Razika Adnani, Να απαλλαγούμε από τον ισλαμισμό, σε μετάφραση της Χριστίνας Σταματοπούλου (Εναλλακτικές Εκδόσεις).
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία η σχέση ανάμεσα στον ισλαμισμό και τις γυναίκες δεν είχε αποτυπωθεί με τόση ακρίβεια όσο με την εξέγερση των Ιρανών γυναικών και την πίεση που υφίστανται, όπως και οι άνδρες που τις στηρίζουν, από την ισλαμική εξουσία, και με τη δραματική κατάσταση των γυναικών του Αφγανιστάν, μετά την επιστροφή στην εξουσία των Ταλιμπάν, οι οποίοι θέλουν να τις αποκλείσουν από το ανθρώπινο γένος και να τις υποβιβάσουν σε σώματα που παράγουν παιδιά. Αυτή η εξευτελιστική μεταχείριση των γυναικών στις μουσουλμανικές κοινωνίες δεν αφορά μόνο τους Ταλιμπάν ή τους μουλάδες. Εκτός από τις χώρες που έχουν διαχωρίσει την πολιτική από τη θρησκεία, όπως η Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και η Αλβανία, όλες οι χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία έχουν θεσπίσει, για την οργάνωση της οικογένειας, νόμους που προέρχονται από το μουσουλμανικό Δίκαιο, το αποκαλούμενο σαρία. Πρόκειται για ένα νομικό σύστημα που θεσπίστηκε μεταξύ του 8ου και του 10ου αιώνα και που καθιστά τις γυναίκες κατώτερα όντα που εξαρτώνται από τους άνδρες, στους οποίους επιφυλάσσει ένα ανώτερο καθεστώς.
Στην υποσαχάρια Αφρική, αν και ορισμένες χώρες επιθυμούν να θεωρούνται κοσμικές, έχοντας ενσωματώσει τον κοσμικό χαρακτήρα στο σύνταγμά τους, όπως η Σενεγάλη (άρθρο 1) και το Μαλί (άρθρο 30), η σαρία διέπει τις σχέσεις μεταξύ γυναικών και ανδρών. Σχεδόν όλοι οι μουσουλμάνοι είναι πολύ αυστηροί όσον αφορά την εφαρμογή των κανόνων της σαρία σε θέματα που αφορούν την οικογένεια και, συνεπώς, τις γυναίκες και τις σχέσεις τους με τους άνδρες. Οι γυναίκες είναι πανταχού παρούσες στον θρησκευτικό λόγο και οι πιο αυστηροί και αρχαϊκοί νόμοι που αυτός θεσπίζει αφορούν πάντα τις γυναίκες.
