Η εκστρατεία σπίλωσης του Κόρμπιν έχει ήδη αρχίσει. Και πάλι ακούμε τις ίδιες προσβολές που άκουσε η ελληνική κυβέρνηση και που οι Podemos ακούσαμε επίσης. Ακούμε και το ίδιο είδος συγκατάβασης στις προειδοποιήσεις ότι το μόνο που θα καταφέρει ο Κόρμπιν, είναι να αποτελέσει μια φωνή αντιπολίτευσης που ποτέ δε θα κυβερνήσει. Κι όμως, σε όλη την Ευρώπη γινόμαστε ολοένα και πιο δυνατοί. Καλώς ήρθες Τζέρεμι.
* Άρθρο του Πάμπλο Ιγκλέσιας, επικεφαλής των Podemos, στον Guardian
Από το TVXS
Τι έκπληξη, τι περίεργο και τι ειρωνεία το ότι ένα μεγάλο μέρος των μέσων ενημέρωσης συγκρίνει τον βετεράνο των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, με τους Podemos. Τι είναι αυτό που κάνει το νέο ηγέτη ενός παλιού πολιτικού κόμματος, που ίδρυσαν τα βρετανικά συνδικάτα, να έχει κοινά στοιχεία με ένα κίνημα που γεννήθηκε μόλις πριν από 18 μήνες στην Ισπανία; Ουσιαστικά ένα πράγμα: Η αποτυχία του σοσιαλφιλελεύθερου «τρίτου δρόμου».
Λέγεται συχνά για το κόμμα μου, ότι αντιπροσωπεύει το κίνημα των indignados, των αγανακτισμένων. Δεν είναι λάθος αλλά είναι μόνο η μισή εξήγηση. Αυτό το κίνημα στην Ισπανία αποτελεί έκφραση της αποτυχίας του νεοφιλελευθερισμού, της πολιτικής ιδεολογίας που κατέστρεψε την κοινωνική πρόνοια, τη βιομηχανία και τα συνδικάτα, που παρήγαγε κερδοσκοπικές φούσκες και κατανάλωση με βάση το χρέος και αποδείχτηκε ανίκανη να προσφέρει αποδεκτές λύσεις, όταν η χρηματοπιστωτική κρίση επιτάχυνε την καταστροφή των δημόσιων υπηρεσιών καθιστώντας πιο φτωχούς τόσο την εργατική όσο και τη μεσαία τάξη. Όταν η κρίση χτύπησε την Ισπανία, το Σοσιαλιστικό κόμμα PSOE, που παραδοσιακά ταυτίζονταν με το κράτος πρόνοιας, ήταν στην κυβέρνηση και δεν μπόρεσε να παράσχει μια εναλλακτική λύση.