Εγκρίθηκαν οι νέοι Οργανισμοί των υπουργείων

Οι νέοι Οργανισμοί του συνόλου των υπουργείων, καθώς και των πρώτων εποπτευόμενων φορέων εγκρίθηκαν στη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης που έγινε στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και με εισηγήτρια την υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη.

Στη συνεδρίαση συμμετείχαν, επίσης, οι υπουργοί Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ψηφιακής Πολιτικής Νίκος Παππάς, Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης και οι γενικοί γραμματείς της κυβέρνησης Μ. Καλογήρου και του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Γ. Θεοδωράκης.

Σύμφωνα με το γραφείο τύπου του πρωθυπουργού:

-Οι νέοι Οργανισμοί προέκυψαν μετά από επιστημονική και ορθολογική διαδικασία αξιολόγησης με τα πορίσματα της διαδικασίας αξιολόγησης να αποτυπώνονται στις εκθέσεις λειτουργίας των οργανικών μονάδων κάθε φορέα.

-Η αξιολόγηση βασίστηκε σε αντικειμενικά και μόνο κριτήρια, όπως οι λειτουργικές ανάγκες του φορέα, η βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, η αξιοποίηση των πόρων, η ενίσχυση της συνοχής και του συντονισμού, η άρση ενδεχόμενων επικαλύψεων αρμοδιοτήτων.

Μόνικα Ερτλ: Η γυναίκα που δολοφόνησε τον δολοφόνο του Τσε με τρεις σφαίρες στο σήμα της νίκης

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας

Ο πατέρας της την έλεγε «αγοροκόριτσο». Οτι ήταν το αγόρι που ήθελε και δεν απέκτησε. Οτι ήταν «μισό αγόρι». Οτι «πυροβολούσε σαν παλικάρι». Ηταν αδύνατον να χωρέσει στο ναζιστικό κεφάλι του πως ένα κορίτσι μπορεί να πυροβολήσει υπέροχα σαν κορίτσι.

Και ήταν αδύνατον να φανταστεί ποτέ, πώς θα χρησίμευε αυτή η ικανότητα στην μονάκριβη κόρη του, την «πεταλουδίτσα» του, όπως την φώναζε, την Πρωταπριλιά του 1971, όταν φύτευε τρεις σφαίρες σε σχήμα V, το σήμα της νίκης, στο στήθος του δολοφόνου του Τσε.

Γιατί οι ναζί δεν έχουν φαντασία.

Εχει όμως η ζωή.

Γεμάτος από την αυτοπεποίθηση της ατιμωρησίας και την αυταρέσκεια της κενότητας, ο Ρομπέρτο Κιντανίλια Περέιρο, γενικός πρόξενος της Βολιβίας στο Αμβούργο, υποδεχόταν την ελκυστική ξανθούλα Γερμανίδα που ζητούσε βίζα. Με κάποιο πρόσχημα τον ακολούθησε στο γραφείο του.

Ηταν πάντα πολύ προσεκτικός. Ποτέ δεν ένιωθε εντελώς ασφαλής, ακόμη και στην Γερμανία, στο διπλωματικό του πόστο.

Είχε τους λόγους του.

Να, όμως, που εκείνο το πρωινό της 1ης Απρίλη του 1971, το «εσωτερικό σύστημα ασφαλείας» του δεν δούλεψε.