Οι τρεις Τουρκίες και τα ρέστα του Ερντογάν

του Σταύρου Λυγερού

Μετά τη νίκη του στο δημοψήφισμα για τη μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική Δημοκρατία (2017) και μετά την επανεκλογή του στο προεδρικό αξίωμα (2018), ο Ερντογάν έχει δώσει τα ρέστα του για να κερδίσει τις σημερινές τοπικές εκλογές. Τις έχει μετατρέψει σε “δημοψήφισμα”, ελπίζοντας με τον τρόπο αυτό να ανασχέσει την πολιτική φθορά του, λόγω κυρίως της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης. Ας σημειωθεί ότι το τελευταίο τρίμηνο η μείωση του ΑΕΠ είναι της τάξεως του 3%, ο δε πληθωρισμός τον Φεβρουάριο κινήθηκε στο 20%.

Εάν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι κερδίσουν την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα (μέχρι τώρα τις έλεγχε το κυβερνών ΑΚΡ – Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) ο Ερντογάν θα έχει κερδίσει τις πολιτικές εντυπώσεις. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με τον αέρα του αήττητου τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα έχει λυμένα τα χέρια για να εδραιώσει ακόμα περισσότερο το καθεστώς του.

Η συμμαχία του με το ΜΗΡ (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης) του Μπαχτσελί αποδεικνύεται ανθεκτική, διαμορφώνοντας ένα νέο συγκρότημα εξουσίας. Σ’ αυτό έχουν προσχωρήσει και πολλά στελέχη του άλλοτε βαθέος κεμαλικού κράτους, αρκετά εκ των οποίων, μάλιστα, βρέθηκαν κατηγορούμενοι και στη φυλακή στη δεκαετία του 2010. Από τότε, όμως, έχει συντελεσθεί μία δεύτερη μεταπολίτευση στην Τουρκία. Κριτήριο πλέον για τη συμμετοχή στο νέο συγκρότημα εξουσίας είναι το αντιδυτικό πρόσημο.

Παρά το γεγονός ότι στις τοπικές εκλογές παρεμβάλλεται το φίλτρο των τοπικών συμφερόντων και αντιθέσεων, για μία ακόμα φορά αναμένεται να επιβεβαιωθεί στις κάλπες αυτό που είχε καταγραφεί στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις: η τριχοτόμηση του εκλογικού σώματος.

Τραμπ και Πυρηνικά: Παγκόσμιος Πόλεμος «χαμηλής έντασης»

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αποχωρήσουν από την συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς (INF) είναι η τελευταία από μια σειρά ενεργειών που μας οδηγούν σε μια κατάσταση «παγκόσμιου πολέμου χαμηλής έντασης», φέρνοντας την ανθρωπότητα πιο κοντά στην πιθανότητα πυρηνικού τέλους.

Η αμερικανική απόφαση, πέραν των παγκόσμιων συνεπειών της, αφορά άμεσα και ζωτικά ελληνικά συμφέροντα. Η σχεδιαζόμενη τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στη Ρουμανία, συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο σύγκρουσης στα Βαλκάνια.

Στη χερσόνησο πνέουν συχνότατα βορειοανατολικοί άνεμοι και οποιαδήποτε έκλυση ραδιενέργειας στη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία, κινδυνεύει να πλήξει την πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας!

Η αποχώρηση από τη συνθήκη ανοίγει τον δρόμο στην εγκατάσταση ευρωπυραύλων στην Ευρώπη και «κινεζοπυραύλων» στην Άπω Ανατολή, των οποίων ο αποσταθεροποιητικός ρόλος έχει καταδειχθεί πολύ πειστικά, τόσο από δυτικούς, όσο και από σοβιετικούς ειδικούς, ήδη από τη δεκαετία του 1980. Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που κάνουν αυτούς τους πυραύλους εξαιρετικά επικίνδυνους, είναι ότι χρειάζονται ελάχιστο χρόνο για να πλήξουν καίρια στρατηγικά κέντρα του «αντιπάλου».