Αναμφίβολα, η φαινομενική εξωτερική ομορφιά ενός ανθρώπου αποτελεί απλά ένα στιγμιαίο γεγονός. Είναι θέμα χρόνου να αποδομοθεί και κάποτε θα τελειώσει. Η Ταϋγέτη Μπασούρη, μπορεί να μην είχε την γοητεία των τότε προτύπων ομορφιάς, κατείχε όμως απόλυτα ένα πράγμα: την ομορφιά της ψυχής.
Η Ταϋγέτη ξεχώρισε για το μεγαλείο της, το ταλέντο της – που δεν περιορίστηκε στο κωμικό και αυτοσαρκαστικό στοιχείο – αλλά διέπρεψε και στο δράμα. Ήταν μια επαναστάτρια και πραγματική αγωνίστρια ζωής, καθώς πέρασε από εξορία και σκληρές καταστάσεις που δεν ξέχασε ποτέ.
Είναι μια γυναίκα, άξια σεβασμού.
Ταϋγέτη: Η αρχή των πάντων
Δεν γνωρίζουμε πολλά για την ακριβή ημερομηνία γέννησης της Ταϋγέτης Μπασούρη. Γεννήθηκε το 1917 στην Αθήνα, σε μια οικογένεια που υπέμεινε πολλές δυσκολίες. Πολύ γρήγορα, έχασε την μητέρα της και επωμίστηκε το βαρύ φορτίο της φροντίδας της αδελφής της, η οποία ήταν φιλάσθενη και είχε την ανάγκη ιδιαίτερης προσοχής και φροντίδας. Έγινε «μάνα» για την αδερφή της και της είχε μεγάλη αδυναμία, κάτι που επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως έμειναν αχώριστες μέχρι το τέλος της ζωής της τελευταίας.
Από μικρή ηλικία, αγάπησε την τέχνη της υποκριτικής, για αυτό μετά το σχολείο φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου. Ακολούθησαν σπουδές στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ παράλληλα ξεκίνησε το 1944 τις πρώτες της θεατρικές παραστάσεις με τον θίασο του Λουκούλη. Συνέχισε με το «Θέατρο του Λαού», το θέατρο «Παπαϊωάννου», τον θίασο του Προβελέγγιου, τους «Ενωμένους Καλλιτέχνες» και τον «Θυμελικό Θίασο».
Ενεργό μέλος του ΚΚΕ και εξορία
