Η πρώτη ταφή στο νεκροταφείο που ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Καντίρ Τοπμπάς ονόμασε «Νεκροταφείο των προδοτών» έγινε στις 25 Ιουλίου. Στον χώρο, που κατασκευάστηκε γι’ αυτό τον σκοπό μέσα σε δύο μέρες, ενταφιάστηκε ο Μεχμέτ Καραμπεκίρ, από το Πολεμικό Ναυτικό, 34 ετών. Όπως είπε ο Δήμαρχος, «Οι περαστικοί θα τους καταριούνται. Μακάρι όλοι οι περαστικοί να τους καταριούνται και να μην μπορούν να ησυχάσουν μέσα στους τάφους τους». Θρησκευτική ή άλλη τελετή για την ανάπαυση της ψυχής του νεκρού, δεν έγινε γιατί ήταν απαγορευμένη.
Ας πάμε 2.600 και κάτι χρόνια πριν, στην αρχαία Αθήνα του 636 ή 632 π.Χ. Ο ευπατρίδης, ολυμπιονίκης και γαμπρός του τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη, ο Κύλων, κατέλαβε με στρατό την Ακρόπολη. Στόχο είχε να πάρει τη θέση του τυράννου των Αθηνών Μεγακλέους. Ο λαός των Αθηνών όμως, δεν πήγε με το μέρος του στασιαστή, αντίθετα πολιόρκησε την Ακρόπολη επί πολλές ημέρες, αφήνοντας τους πολιορκημένους χωρίς νερό και τροφή.
Ο Κύλων και ο αδερφός του διέφυγαν, οι οπαδοί τους όμως παρέμειναν. Όταν είδαν ότι η θέση τους ήταν δεινή, κατέφυγαν ως ικέτες στον ναό της Παρθένου. Ο ικέτης στην αρχαιότητα ήταν ιερό πρόσωπο και έπρεπε να του δοθεί η χάρη να ζήσει. Οι οπαδοί, νεαροί αριστοκράτες της εποχής, συμφώνησαν με τον Μεγακλή να φύγουν, εφόσον θα παρέδιδαν τα όπλα τους. Οι Αλκμεωνίδες, η φυλή του Μεγακλή, (τα μεγάλα κεφάλια, εννοείται, όχι ολόκληρο το γένος) σκαρφίστηκαν κόλπο. Έδεσαν στον βωμό του ναού Πολιάδος Αθηνάς, όπου είχαν προσφύγει οι ικέτες, ταινίες και τις έδωσαν στους οπαδούς του Κύλωνα να τις κρατούν. Όσο οι ταινίες τους ένωναν με τον βωμό, δεν μπορούσε κανείς να τους πειράξει. Αλλά οι Αλκμεωνίδες έκοψαν τις ταινίες και αφού οι οπαδοί δεν είχαν πια ιερή προστασία, τους δολοφόνησαν όταν έφτασαν στο ιερό των Ευμενίδων. (Υπάρχει και άλλη πηγή, που λέει ότι δεν υπήρξαν ταινίες, αλλά ένα σκοινί που έσπασε από μόνο του, αυτή η εκδοχή πάντως παραήταν βολικοί για τους Αλκμεωνίδες)