Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.
«Τι είναι αυτά τα φώτα στη ράχη; Επιτάφιος; Αύγουστο μήνα;». Τη νύχτα της Πέμπτης η Ευαγγελία Μιχελή είχε βήχα. Δεν την έπιανε ύπνος. Μεσοβραδίς πήγε στο παράθυρο και είδε σειρά από φώτα στη ράχη του λόφου. Εμοιαζαν με κεριά. Οχι.
Ποιος θα ξεχώριζε άραγε στις ράχες του καμένου λόφου τις οθόνες κινητών του Σαΐντ, του Ραζ και των άλλων που βγήκαν 4 το πρωί στο Νερονήσι και από εκεί στις πίσω ακτές και στο λιμάνι του Αϊ-Γιώργη.
«Α, τούτοι ήταν. Καλά το φαντάστηκα», είπε το πρωί της 24ης Αυγούστου, Παρασκευής, που ξημέρωσε, με τους περίπου 30 πρόσφυγες από Συρία, Ιράκ, Παλαιστίνη.
«Λαθρομετανάστες», κατά τον ορισμό των εδώ βαρκάρηδων που έτρεχαν ξημερώματα, όπως κάθε ξημέρωμα εδώ και χρόνια, για να τους σώσουν.
Ανάμεσα σε αυτούς τους όχι αρκετούς πλέον για πρωτοσέλιδα, και η πεντάχρονη Α. από τη Γάζα. Να σκούζει, να ουρλιάζει σε όλη τη διαδρομή. Και η μάνα δίπλα να την τραβά.
«Τα 'χει χάσει τελείως», λέει ο Σαΐντ στον λιμενικό καθώς μπαίνουν στο πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού για Πυθαγόρειο.