Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: Asset ή βαρίδι;

Οι τρεις (και κάτι) θητείες του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ποιοι και γιατί τον αμφισβητούν.

της Βασιλικής Σιούτη

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης καταφέρνει να είναι ο πιο δημοφιλής υπουργός της κυβέρνησης ως τώρα, σύμφωνα με αρκετές δημοσκοπήσεις, ενώ ταυτόχρονα το προσφυγικό και τα θέματα ασφάλειας, που ανήκουν στους τομείς ευθύνης του, είναι εκείνα για τα οποία διαμαρτύρονται περισσότερο από όλα οι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος.

Είναι γνωστό ότι ο μόνος τομέας στον οποίο δημοσκοπικά βαθμολογείται αρνητικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη μέχρι τώρα, είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό, η διαχείριση του οποίου είχε ανατεθεί στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Επειδή όμως δεν φάνηκε να τα καταφέρνει με αυτό, ο πρωθυπουργός πριν από λίγο καιρό ανέθεσε καθήκοντα συντονιστή στον απόστρατο αξιωματικό και εξωκοινοβουλευτικό υφυπουργό Εθνικής Άμυνας, Αλκιβιάδη Στεφανή.

Όσο αφορά στα θέματα ασφάλειας, τα οποία ήταν πολύ ψηλά στην προεκλογική ατζέντα της ΝΔ και παραμένουν ψηλά για τους ψηφοφόρους της, στις δημοσκοπήσεις υπάρχει μεν αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής για «νόμο και τάξη» από την πλειοψηφία (ακόμα και από το 20% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ) πλην όμως, έχει ξεσπάσει μια γκρίνια, κυρίως στην κομματική βάση, που θεωρεί ότι δεν υπάρχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Κορνήλιος Καστοριάδης, ο φιλόσοφος της αυτονομίας

Το έργο του «φιλοσόφου της αυτονομίας»,Κορνήλιου Καστοριάδη(Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922 – Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997), με το ασυνήθιστα πολύπλευρο εύρος του, τον καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα. Αντιπαρατιθέμενος στις κύριες σχολές σκέψης ανέδειξε τον παράγοντα του φαντασιακού στον πυρήνα της ανθρώπινης κοινωνίας.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου το 1922 στην Κωνσταντινούπολη και υπήρξε ένας φιλόσοφος που το έργο του μέσα από την διεπιστημονικότητα και την πολυεδρικότητά του κατάφερε να είναι οικουμενικό. 

Η συμμετοχή του σε ποικίλες πολιτικές και φιλοσοφικές συγκρούσεις αλλά και η σύζευξη γνωστικών πεδίων όπως της φιλοσοφίας, της πολιτικής, της ψυχανάλυσης, της οικονομίας, της βιολογίας τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του 20ου αιώνα.

Η αφετηρία της ενεργής πολιτικής δράσης του στάθηκε ο τροτσκιστής Άγης Στίνας, στην ομάδα του οποίου προσχωρεί ο Καστοριάδης το 1943, επιλογή που προκαλεί τη δίωξή του όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και το ΚΚΕ του οποίου τη στάση αποδοκίμασε κατά τα Δεκεμβριανά. Το 1944 φεύγει με το πορτογαλικό πλοίο Ματαρόα για το Παρίσι όπου και εγκαθίσταται μόνιμα. Εκεί, γίνεται μέλος της τροτσκιστικής Τετάρτης Διεθνούς και του Διεθνιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, με τους οποίους όμως σταδιακά διακόπτει κάθε σχέση.