Ανδρέας Παπανδρέου, δεκαετία 1980
Συμπληρώνονται 23 χρόνια από τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για τον πολιτικό ηγέτη που σημάδεψε τη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Η αγάπη του λαού, οι ελπίδες που έγιναν πράξη, το παράδειγμα για τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς και μια απάντηση που δόθηκε το 1993 και δημοσιεύεται για πρώτη φορά.
Γιώργος Καρελιάς
Τον Σεπτέμβριο του 1993, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές που θα τον έφερναν θριαμβευτή στην πρωθυπουργία για τρίτη φορά, πήρα από τον Ανδρέα Παπανδρέου μια εκτεταμένη συνέντευξη για την «Ελευθεροτυπία». Του είχα στείλει ένα πλαίσιο ερωτήσεων, αλλά σ’ αυτές δεν συμπεριέλαβα μια που ήθελα όσο καμιά άλλη να του κάνω. Πώς έβλεπε το ΠΑΣΟΚ μετά από αυτόν (δηλαδή τη διαδοχή του) και αν πίστευε ότι υπήρχαν άξιοι διάδοχοι. Ξέροντας, όμως, ότι η συνέντευξη θα ήταν «ζωντανή», με το γνωστό δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι, σκέφτηκα να του την κάνω επιτόπου, ανάλογα με την πορεία της.
Στη διαδρομή προς το σπίτι του στην Εκάλη σκεφτόμουν πώς να κάνω την ερώτηση. Δεν ήταν δα και το ευκολότερο πράγμα να ρωτήσεις τον Ανδρέα, που πήγαινε για την τρίτη εκλογική νίκη του, αν και πότε σκόπευε να εγκαταλείψει το δημιούργημά του, όσο κι αν η υγεία του ήταν κλονισμένη. Η συνέντευξη κύλησε ομαλά, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις κι ενώ σχεδόν είχαμε τελειώσει το… αποτόλμησα.