Με αφορμή μια (πρωτόδικη) καταδίκη

Νίκος Γεωργιάδης –

«Ένοχος για ασέλγεια κατά ανηλίκου άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής κατ΄ εξακολούθηση…»

Δεν θα έγραφα αυτό το κείμενο. Γιατί σιχαίνομαι. 

Όμως, μετά, άκουσα τον Αυγενάκη, τον γραμματέα της ΝΔ στον Κοτρώτσο στην ΕΡΤ. Και μου φάνηκε σαν να απείλησε (; ) όσους αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση. Μου φάνηκε σαν να απείλησε (; ) όσους την δημοσιοποιούν.

Και… τρόμαξα.

Την επόμενη είδα άλλο βουλευτή της ΝΔ να αναφέρεται στην συγκεκριμένη υπόθεση χαρακτηρίζοντάς την «προσωπική» (!) και από εκείνες τις υποθέσεις στις οποίες θα μπορούσε ο καθένας να… μπλέξει!

Και… ξανατρόμαξα.

Κατόπιν είδα τους Νεοδημοκράτες του «πρώτο τραπέζι πίστα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτούς τους κέρβερους της αριστείας, τους εκπροσώπους του «πνεύμα και ηθική», τους πεφωτισμένους του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», να μην γνωρίζουν τίποτα για την πολιτική ταυτότητα των πολιτικά συνηγόρων του πρωτοδίκως καταδικασθέντα. Τους είδα να μην ξέρουν τίποτα για την πολιτική προέλευση των διακινητών της θεωρίας της «σκευωρίας» κατά του πρώην βουλευτή της ΝΔ (και πρώην συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη). Τους είδα να μετατρέπονται – οβιδιακώς – στους «δεν τον είδαμε, δεν τον ξέρουμε».

Εκεί κι αν… τρόμαξα. 

Ρόρι Γκάλαχερ: Ένα εκατομμύριο μίλια… μπροστά

Ο Γουίλιαμ Ρόρι Γκάλαχερ (Willian Rory Gallagher) είναι αναμφισβήτητα ο άνθρωπος που έδωσε το στίγμα του στην ιρλανδική ροκ μουσική. Σπουδαίος δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας, ο ίδιος συχνά δήλωνε, «ένας folk καλλιτέχνης σε έναν Rock κόσμο». Η αφοσίωσή του και το πάθος του για τη μουσική σε συνδυασμό με το ταλέντο του του εξασφάλισαν μια θέση στην ιστορία της ροκ και τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους των ροκ και μπλουζ. 

Ο Ρόρι Γκάλαχερ γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 2 Μαρτίου 1948 στο Μπαλισάνον και μεγάλωσε στο Κορκ της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας. Έμαθε κιθάρα και μετά το σχολείο έπαιζε σε τοπικές μπλουζ μπάντες. Το 1963 σχημάτισε το συγκρότημα «Fontana» και στη συνέχεια τους «Impact», με τους οποίους έδωσε συναυλίες και εκτός των ιρλανδικών συνόρων. Το 1966 δημιούργησε τους «Taste», με τη συμμετοχή του ντράμερ Τζον Γουίλσον και του μπασίστα Ρίτσαρντ ΜακΚράκεν. Το 1968 μετακόμισαν στο Λονδίνο, όπου έως το 1970 που διαλύθηκαν, ηχογράφησαν για την Polydor μία σειρά από άλμπουμ, με σημαντικότερο το «On The Boards» του 1970.

Όταν ο ΜακΚράκεν και ο Γουίλσον αποχώρησαν για να φτιάξουν τους «Stud», ο Ρόρι προχώρησε το 1971 στη δημιουργία ενός προσωπικού σχήματος, με τη συμμετοχή των Τζέρι ΜακΑβόι στο μπάσο και του Γουίλγκαρ Κάμπελ στα ντραμς. Μέσα στο χρόνο κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ («Rory Gallagher», «Deuce»), ενώ μεγαλύτερη επιτυχία είχε το «ζωντανό» άλμπουμ του 1972 «Live In Europe», καθώς είχε αρχίσει να δημιουργεί όνομα με τις συναυλιακές εμφανίσεις του.