ΛΕΥΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ!

Ρεπορτάζ : Δημήτρης Νικολακόπουλος

(από το Βήμα της Κυριακής)

Δεν φταίνε για όλα οι υπάλληλοι.Σε αυτή την περίπτωση φταίει ο σχεδιασμός. Κάποιοι ακόμη δε κατάλαβαν ότι πάει καιρός που πήραν τα πτυχία τους και τα διδακτορικά τους. Πάει καιρός που ετοίμαζαν πτυχιακές εργασίες .... και διατριβές.

Οκτώ μήνες μετά την ψήφιση από την κυβέρνηση του Ν. 3839/2010 με τον οποίο καθιερώθηκε νέο σύστημα επιλογής των 25.000 διευθυντικών στελεχών του Δημοσίου και θεσπίστηκαν αξιοκρατικά και διαφανή κριτήρια για την ανάδειξή τους, η σχετική...
διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί λόγω μιας ιδιότυπης «λευκής απεργίας» που έχουν κηρύξει οι αρμόδιες υπηρεσίες, οι οποίες αρνούνται να τηρήσουν το χρονοδιάγραμμα που έχει θέσει το υπουργείο Εσωτερικών. Αποτέλεσμα είναι οι δημόσιες υπηρεσίες να είναι ουσιαστικά ακέφαλες, με αρνητικές συνέπειες στην ήδη υποτονική λειτουργία τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, να παραμένουν ακόμη στη θέση τους οι προϊστάμενοι που είχαν επιλεγεί από την εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ με μοναδικό κριτήριο την κομματική τους ταυτότητα.

Το θέμα αυτό εξελίσσεται σε «μείζον ζήτημα» για την κυβέρνηση, καθώς δεν είναι λίγοι οι υπουργοί που διατυπώνουν την άποψη ότι «δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με τους διευθυντές της προηγούμενης κυβέρνησης», ενώ τίθεται σε σοβαρή δοκιμασία και ένα από τα σημαντικότερα μεταρρυθμιστικά προγράμματα τα οποία προώθησε αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠαΣοΚ ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ι.Ραγκούσης και αφορούσε την αξιοκρατική επιλογή των στελεχών του Δημοσίου με βάση αντικειμενικά και διαφανή κριτήρια. Ηδη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, όπως προκύπτει και από σχετική εγκύκλιο την οποία υπογράφει η γενική γραμματέας κυρία Ευσταθία Μπεργελέ, απειλεί ακόμη και με λήψη πειθαρχικών μέτρων σε βάρος των υπευθύνων, οι οποίοι ωστόσο αντιτείνουν ότι «η σχετική διαδικασία είναι εξαιρετικά πολύπλοκη,η μοριοδότηση με βάση τα νέα κριτήρια που καθιερώθηκαν είναι δύσκολη και οι υποψήφιοι για τις διευθυντικές θέσεις στο Δημόσιο έχουν αυξηθεί σημαντικά».

Ο κ. Ραγκούσης, με τον οποίο επικοινώνησε «Το Βήμα», αναγνώρισε ότι υπάρχει σημαντική καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των σχετικών διαδικασιών και έκανε γνωστό ότι το υπουργείο συγκεντρώνει στοιχεία ώστε να διαπιστώσει ποιες ακριβώς δημόσιες υπηρεσίες δεν έχουν προχωρήσει στην επιλογή και τοποθέτηση των νέων προϊσταμένων. «Στο υπουργείο Εσωτερικών οι διαδικασίες για την επιλογή των νέων προϊσταμένων έχουν ολοκληρωθεί κανονικά» επισημαίνει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν ευσταθούν οι δικαιολογίες που προβάλλουν οι επικεφαλής των υπηρεσιών διοικητικού που είναι αρμόδιες για την κατάρτιση των «φακέλων» των υποψηφίων, περί πολυπλοκότητας του νέου συστήματος.

Στελέχη των υπηρεσιών διοικητικού με τα οποία επικοινώνησε «Το Βήμα» διατείνονται ότι η μοριοδότηση των υποψηφίων για τις θέσεις ευθύνης με βάση τα νέα κριτήρια που καθιερώνο νται με το νέο σύστημα είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. «Υπάρχουν περιπτώσεις» αναφέρουν χαρακτηριστικά «στις οποίες τελειόφοιτοι πανεπιστημίων εξωτερικού ή μεταπτυχιακών σπουδών δεν έχουν βαθμούς στα πτυχία τους.Βαθμολογούνται με “καλώς”,“λίαν καλώς”,“μέτριος” κτλ. Πόσα μόρια θα πρέπει να τους βάλουμε; Το ίδιο συμβαίνει και με τις ξένες γλώσσες. Στην εγκύκλιο αναφέρεται ότι κάποιος που διετέλεσε προϊστάμενος οργανικής μονάδας τεκμαίρεται ότι γνωρίζει κάποια ξένη γλώσσα.Τι σημαίνει τεκμαίρεται; Για να συμπληρώσει κάποιος τον φάκελό του πρέπει να αφιερώσει πολύ χρόνο για να συγκεντρώσει τα αναγκαία πιστοποιητικά.Φανταστείτε τι συμβαίνει όταν για μία μόνο θέση είναι 200 υποψήφιοι και θα πρέπει να συμπληρωθούν 200 φάκελοι».

Η εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑτης επιλογής προϊσταμένων οργανικών μονάδων προχωρεί με πολύ αργούς ρυθμούς, «χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος που να δικαιολογεί την καθυστέρηση αυτή» αναφέρεται στη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών.

«Θα θέλαμε να τονίσουμε» επισημαίνεται στην εγκύκλιο «ότι η καθυστέρηση αυτήδεν συνάδει με τον σκοπό των μεταβατικών διατάξεων του Ν. 3839 / 2010, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν εφαρμοσθεί άμεσα με βάση το σχετικό χρονοδιάγραμμα, γεγονός που θα επιτρέψει στις υπηρεσίες να λειτουργήσουν με τους ικανότερους προϊσταμένους οργανικών μονάδων». Το υπουργείο Εσωτερικών απειλεί μάλιστα ευθέως τις υπηρεσίες που δεν έχουν ολοκληρώσει τις διαδικασίες επιλογής των νέων προϊσταμένων με βάση τις διατάξεις του Ν. 3839/2010 ότι θα ληφθούν σε βάρος των προϊσταμένων τους πειθαρχικά μέτρα.

«Οι εν λόγω διατάξεις» τονίζεται στην εγκύκλιο «έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα και η αναιτιολόγητη καθυστέρηση θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει το πειθαρχικό παράπτωμα της άρνησης ή παρέλκυσης εκτέλεσης υπηρεσίας, το οποίο τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου του Υπαλληλικού Κώδικα». Παράλληλα καλούνται όλοι οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων «να παρακολουθήσουν προσωπικά την εφαρμογή των ως άνω διατάξεων στις υπηρεσίες στις οποίες προΐστανται».

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ


Τα κριτήρια επιλογής των νέων διευθυντών είναι η επαγγελματική κατάσταση, τα τυπικά προσόντα, ο χρόνος υπηρεσίας και οι τίτλοι σπουδών τους Μετά τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Μάρτιος 2010) του Ν.3839/2010 αυτοδίκαια έληξε η θητεία των μελών των υπηρεσιακών συμβουλίων,καθώς και η θητεία των προϊσταμένων οργανικών μονάδων όλων των ιεραρχικών βαθμίδων (γενικοί διευθυντές,διευθυντές,προϊστάμενοι τμημάτων),είτε αυτοί επιλέγονται με βάση τις διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα,είτε με βάση ειδικές διατάξεις (π.χ.προϊστάμενοι οργανικών μονάδων Ανεξάρτητων Αρχών,Διαχειριστικών Αρχών κ.ά.).Εληξε επίσης η θητεία των μονομελών οργάνων διοίκησης που εξομοιώνονται με γενικό διευθυντή ή προϊστάμενο Γενικής Διεύθυνσης.Βέβαια,οι ήδη υπηρετούντες προϊστάμενοι κατά τη δημοσίευση του νόμου παρέμειναν στη θέση τους ως την επανεπιλογή τους ή την επιλογή και τοποθέτηση νέων προϊσταμένων.

Η διαδικασία επιλογής της νέας ιεραρχίας του Δημοσίου,όπως προκύπτει από το σχετικό χρονοδιάγραμμα που δημοσιεύει σήμερα «Το Βήμα», θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί ως τις 30 Ιουνίου 2010.Η θητεία των νέων διευθυντικών στελεχών,που θα επιλέγονταν με βάση συγκεκριμένα κριτήρια,τα οποία αφορούν την επαγγελματική τους κατάσταση,τα τυπικά τους προσόντα,τον χρόνο υπηρεσίας τους και τους τίτλους σπουδών τους,θα ήταν για περίπου ενάμισι έτος, ώσπου να τεθούν πλήρως σε ισχύ οι διατάξεις του Ν. 3839/2010. Η καθυστέρηση όμως που παρατηρείται,κυρίως λόγω της «λευκής απεργίας» που έχουν κηρύξει οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου,εκτιμάται ότι θα προκαλέσει επιπλοκές στο νέο σύστημα που καθιέρωσε η κυβέρνηση.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Τζούλιαν Ασάντζ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Εκατοντάδες Βραζιλιάνοι διαδήλωσαν χθες Σάββατο έξω από την πύλη του Βρετανικού προξενείου στο Σάου Πάουλου καλώντας να απελευθερωθεί ο ιδρυτής του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάντζ
Σύμφωνα με Βραζιλιάνικα ΜΜΕ η διαδήλωση οργανώθηκε στο Διαδίκτυο, μέσω του Facebook, του Twitter και αρκετών βραζιλιάνικων ιστολογίων, που εξέφρασαν έντονες διαμαρτυρίες για τη σύλληψη του Ασάντζ
Υποστηρικτές του Ασάντζ κάλεσαν και για άλλες διαδηλώσεις με αίτημα την απελευθέρωση του ιδρυτή του WikiLeaks, ο οποίος κρατείται στο Λονδίνο και ενδέχεται να απελαθεί στη Σουηδία όπου τον βαρύνουν κατηγορίες για «σεξουαλικά εγκλήματα», τις οποίες ο ίδιος έχει διαψεύσει. Υπενθυμίζεται ότι στην Ισπανία, υποστηρικτές του Ασάντζ κάλεσαν να γίνουν παγκόσμιες κινητοποιήσεις για να αφεθεί ελεύθερος, διαμέσου του ιστοτόπου Free WikiLeaks, σε Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Άμστερνταμ, Μεξικό, Μπογοτά, Λίμα κ.ά. "Για την Ελευθερία, Πείτε Όχι στην Κρατική Τρομοκρατία", τιτλοφόρησαν το μανιφέστο τους, στο οποίο ζητούν την αποκατάσταση του ιστοτόπου του WikiLeaks". Ο Ασάντζ αναμένεται να προσαχθεί για δεύτερη φορά την Τρίτη σε δικαστήριο του Λονδίνου.

Μόνη έξοδος από την κρίση οι αλλαγές στις δομές του κράτους, τόνισε ο Γ.Παπανδρέου

«Από την κρίση δεν θα βγούμε αν ασχοληθούμε αποκλειστικά με την περιστολή των δαπανών» τόνισε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου από το Ρέθυμνο, συμπληρώνοντας ότι χρειάζονται βαθιές αλλαγές στο κράτος και στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

«Πέρυσι αναγκαστήκαμε να λάβουμε μία σειρά από σκληρά μέτρα, να σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία, να ανακτήσει την αξιοπιστία της, να εξασφαλίσει τη χρηματοδότησή της μέσα από ένα μηχανισμό στήριξης. Όμως αυτές ήταν απόλυτα αναγκαίες θεραπείες συμπτωμάτων. Όχι των αιτιών» είπε ο πρωθυπουργός.

«Το πρόβλημα της χώρας θα το αντιμετωπίσουμε καθώς αλλάζουμε τις δομές του κράτους, το παραγωγικό μας μοντέλο και φυσικά νοοτροπίες και πρακτικές που μας οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο» υπογράμμισε ο κ. Παπανδρέου σε περιφερειακή σύσκεψη για την αγροτική ανάπτυξη, παρουσίασε τις θέσεις της κυβέρνησης για την ενίσχυση του αγροτικού τομέα.

Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες, διότι όσο δεν παράγουμε και δεν στηρίζουμε δικά μας προϊόντα, η πίεση στους μισθούς θα είναι μεγάλη, τόνισε ο Γ.Παπανδρέου, προαναγγέλλοντας ότι «θα στεναχωρήσουμε και βολεμένους και τους εαυτούς μας με τις αλλαγές, οι οποίες πρέπει να γίνουν».

Δεν είμαστε περήφανοι για τους θεσμούς που ήταν επιφορτισμένοι με την αγροτική ανάπτυξη, υπογράμμισε ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι «θα ανασυστήσουμε από μηδενική βάση το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης».

Αναφερόμενος, στον «Καλλικράτη», ο Γ.Παπανδρέου, τόνισε ότι θα βοηθήσει σε όλες αυτές τις αλλαγές με αποφάσεις σε περιφερειακό επίπεδο, χωρίς γραφειοκρατία και αθηνοκεντρικές παρεμβάσεις.

Μοντέλο Ταϊβάν για την Ελλάδα

Tο οριστικό τέλος του μεταπολιτευτικού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, το οποίο στηριζόταν στον υπερτροφικό κρατικό τομέα και στη διαρκή διεύρυνση του δημοσίου χρέους, σηματοδοτούν η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών και οι νέες περικοπές απολαβών στις ΔΕΚΟ. Οι σχετικοί νόμοι που θα ψηφιστούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος στη Βουλή αναμένεται να προκαλέσουν άγνωστης έκτασης κοινωνικές αντιδράσεις, αφού θα αποτελέσουν τη βάση για την «εσωτερική υποτίμηση», με μειώσεις αποδοχών σε ιδιωτικό τομέα και ΔΕΚΟ.T

Σύμφωνα με πληροφορίες του Βήματος της Κυριακής, η «θεραπευτική αγωγή» των περικοπών στον ιδιωτικό τομέα βρισκόταν τον Μάιο ψηλά στην ατζέντα της τρόικας. Οι εμπειρογνώμονες απέσυραν το σχετικό αίτημα προσωρινά κυρίως γιατί διαπίστωσαν ότι το «σκληρό Ασφαλιστικό» και οι μειώσεις αποδοχών στον δημόσιο τομέα δεν ήταν δυνατόν να «περάσουν» σε κλίμα γενικευμένης κοινωνικής ανασφάλειας.

Η τρόικα όμως, καθώς και ορισμένοι υπουργοί με σημαντικές οικονομικές γνώσεις και ελάχιστες αυταπάτες, είχαν αντιληφθεί ότι μόλις ξεκίνησε το μεγάλο οικονομικό πείραμα ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας χωρίς το όπλο της υποτίμησης του νομίσματος. Τρόικα και υπουργοί στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους ομολογούσαν ότι ο μοναδικός τρόπος για να γίνουν τα ελληνικά προϊόντα και οι υπηρεσίες ελκυστικά στο εξωτερικό (και στους τουρίστες από το εξωτερικό) είναι η μείωση της τιμής τους. Με την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης, η μοναδική διαθέσιμη επιλογή είναι η μείωση των αποδοχών όσων τα παράγουν. Σε γενικές γραμμές αυτή η συνταγή προσιδιάζει στο «μοντέλο Ταϊβάν» και γενικώς στο «ασιατικό μοντέλο».

«Το θετικό που μπορούμε να δούμε» , λέει προς Το Βήμα της Κυριακής ανώτατη κυβερνητική πηγή, «είναι ότι η οικονομία θα επιστρέψει σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης στο δεύτερο εξάμηνο του 2011». Η επιστροφή της ανάπτυξης αναμένεται ότι θα επέλθει γιατί η χαμηλή αγοραστική δύναμη θα πλήξει τις εισαγωγές, το μειωμένο εργατικό κόστος θα τονώσει τις εξαγωγές, το τουριστικό προϊόν θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστικό και η προσέλκυση νέων επενδύσεων ολοένα και δυναμικότερη.

Η αντίθετη άποψη υποστηρίζει ότι η μεταμόσχευση του «μοντέλου Ταϊβάν» σε μια ευρωπαϊκή χώρα είναι πρακτικώς αδύνατη. Το ξένο μόσχευμα μπορεί να απορριφθεί για τρεις λόγους: πρώτον, οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορεί να είναι ανεξέλεγκτες ανατρέποντας κάθε οικονομικό προγραμματισμό. Δεύτερον, η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η συνακόλουθη καθίζηση των τιμών της γης θα αυξήσει περαιτέρω τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Τρίτον, η μείωση της αγοραστικής δύναμης και η περαιτέρω καθίζηση της εσωτερικής ζήτησης μπορεί να οδηγήσουν στην κατάρρευση των εσόδων από φόρους.

12 Δεκέμβρη 1915:Γενήθηκε ο Φρανκ Σινάτρα, αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός

Φρανκ Σινάτρα
1915 – 1998

Ο Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1915 στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσι. Ήταν μοναχογιός του σικελού μποξέρ και πυροσβέστη Άντονι Μάρτιν Σινάτρα, και της επίσης ιταλίδας νοσοκόμας Ναταλι Ντελά Γκαβαράντε, που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1890. Παρότι η οικογένειά του τον κακομάθαινε με ακριβά δώρα και ρούχα, εκείνος ήταν «αλητάκι» και μάλιστα για ένα διάστημα έδρασε ως αρχηγός μιας συμμορίας μικροκλεφτών.

Τραγουδιστής αποφάσισε να γίνει όταν το 1933 άκουσε για πρώτη φορά ζωντανά τον Μπιγκ Κρόσμπι. Μετά τη διάκρισή του σε μία ραδιοφωνική εκπομπή ταλέντων, έπιασε δουλειά σ' ένα μικρό κλαμπ του Νου Τζέρσι, όπου προσέλκυσε την προσοχή του τρομπετίστα και μπαντ-λίντερ Χάρι Τζέιμς. Λίγο αργότερα, το 1940, εντάχθηκε στην μπάντα του Τόμι Ντόρσεϊ και σύντομα η καριέρα του άρχισε να απογειώνεται.

Οι προσεγμένοι στίχοι των τραγουδιών του, ερωτικοί, όμως λιγότερο αφελείς από το συνηθισμένο, και ο τρόπος με τον οποίο τόνιζε ή «έπνιγε» τις λέξεις, διέφεραν από οτιδήποτε είχε ακούσει ως τότε η αμερικανική νεολαία. Τα μέρη όπου εμφανιζόταν γέμιζαν από κοπέλες στα πρόθυρα της λιποθυμίας και γύρω από το πρόσωπό του δημιουργήθηκε μια υστερία που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα μετέπειτα φαινόμενα του Έλβις Πρίσλεϊ και των Μπιτλς. Σ' αυτό συνέβαλε και η εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη, ερμηνεύοντας τις μπαλάντες του σε μιούζικαλ. Είχε κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1941 στην ταινία «Las Vegas Nights».

Οι θαυμαστές του τού έδωσαν το παρατσούκλι που θα ζήλευε κάθε αοιδός: «Η Φωνή». Όμως, ένα βράδυ του 1952 στο μοδάτο κλαμπ «Copacabana» της Νέας Υόρκης η διάσημη φωνή σίγησε, καθώς οι φωνητικές χορδές του είχαν ματώσει. Η δισκογραφική εταιρεία του έκανε ότι δεν τον ήξερε και όλοι τον ξέγραψαν.

Το 1953 ικέτεψε την Columbia να του δώσει έναν ρόλο στην ταινία «Από εδώ ως την αιωνιότητα» με προσβλητικά χαμηλή αμοιβή. Εξαργύρωσε την απόφασή του αυτή με το Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου κι επανήλθε δριμύτερος. Η φωνή του ήταν πλέον πιο ώριμη, τα τραγούδια του απέπνεαν την εμπειρία του άντρα που πέρασε πολλά και νίκησε τις κακοτοπιές.

Ο «Φράνκι» έγινε ο σούπερ-σταρ της μουσικής βιομηχανίας και του κινηματογράφου, ένας από τους πλουσιότερους τραγουδιστές του αιώνα. Του άρεσε πολύ να δουλεύει με τους φίλους του, να γυρίζουν μαζί ταινίες και μετά να πηγαίνουν στα καλύτερα πάρτι ως το πρωί. Έτσι, δημιουργήθηκε στις αρχές του 1960 το περίφημο «Rat Pack», η ιστορική ανδροπαρέα του Σινάτρα και των Ντιν Μάρτιν, Σάμι-Ντέιβις Τζούνιορ, Πίτερ Λόφορντ και Τζόι Μπίσοπ.

Το 1971 δήλωσε ότι αποσύρεται, δεν κατάφερε όμως να κρατηθεί μακριά από το μικρόφωνο περισσότερο από δύο χρόνια. Τη δεκαετία του 1990 συνέπραξε με διάφορους αστέρες του σύγχρονο μουσικού στερεώματος, όπως ο Μπόνο των U2 και συνέχισε να τραγουδά ως τον Φεβρουάριο του 1995, οπότε άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Η «φωνή» σίγησε για πάντα στις 14 Μαΐου του 1998, στο Λος Άντζελες.

Ο Φρανκ Σινάτρα έζησε έντονη ζωή, παντρεύτηκε τέσσερις φορές -τη Νάνσι Μπαρμπάτο, την Άβα Γκάρντνερ, τη Μία Φάροου και την Μπάρμπαρα Μαρξ, πρώην σύζυγο του Ζέπο Μαρξ, ενώ υπήρξε στενός φίλος και υποστηρικτής του Τζον Φ. Κένεντι και του Ρόναλντ Ρίγκαν. Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι είχε διασυνδέσεις με την ιταλική Μαφία και αρκετά από τα ονόματα των συνεργατών του περιέχονταν σε «ύποπτους» φακέλους του FBI. Αυτός ήταν και ο λόγος που έχασε την άδεια του καζίνου του στο Λας Βέγκας. Η πόλη όμως αναγνώρισε την προσφορά του, δίνοντας το 2001 το όνομά του σε μία κεντρική λεωφόρο της.

Φρανκ Σινάτρα

Από τη Βικιπαίδεια, 

Ο Φρανκ Σινάτρα 

O Φράνσις Άλμπερτ Σινάτρα (Francis Albert Sinatra, Χομπόκεν, 12 Δεκεμβρίου 1915 — Λος Άντζελες, 14 Μαΐου 1998), γνωστός ως Φρανκ Σινάτρα, ήταν δημοφιλής Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός. Στη διάρκεια μιας πολυετούς καριέρας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς εκτελεστές στους κύκλους της βιομηχανίας διασκέδασης. Συχνά χαρακτηρίζεται ως ο σπουδαιότερος αμερικανός τραγουδιστής του 20ου αιώνα, αλλά και συμβολική μορφή της αμερικανικής κουλτούρας^[1]. Το μουσικό έργο του είναι ογκώδες, με περισσότερες από 1400 ηχογραφήσεις. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997, ενώ του απονεμήθηκαν συνολικά έντεκα βραβεία Γκράμι, μεταξύ αυτών και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του. Ως ηθοποιός απέσπασε το βραβείο Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου για την ταινία Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here to Eternity, 1953), ενώ ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου α' ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στο δραματικό έργο Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι (The Man with the Golden Arm, 1955). Η έντονη και περιπετειώδης προσωπική ζωή του τοποθετήθηκε συχνά στο προσκήνιο, ειδικότερα η διασύνδεσή του με προσωπικότητες της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος.

Βιογραφία

Γεννημένος στο Χομπόκεν του Νιου Τζέρσεϊ, από Ιταλούς γονείς μετανάστες, έδειξε νωρίς την προτίμησή του στο μπελκάντο (ιταλ. bel canto) και ως έφηβος αποφάσισε να στραφεί επαγγελματικά στο τραγούδι επηρεασμένος από τις ηχογραφήσεις του Μπινγκ Κρόσμπι. Παρά την απουσία μουσικής παιδείας, κατάφερε γρήγορα να προκαλέσει την προσοχή του τρομπετίστα Χάρι Τζέιμς, ο οποίος τον προσέλαβε ως τραγουδιστή στην ορχήστρα του το 1939. Ακολούθησε η τριετής συνεργασία του με τον Τόμι Ντόρσεϊ, στη διάρκεια της οποίας η δημοφιλία του στο νεανικό ακροατήριο έφτασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα, συγκρινόμενη μόνο με την αντίστοιχη αποδοχή που είχε πριν τον Σινάτρα ο Μπένι Γκούντμαν^[2]. Από τα τέλη του 1942 ακολούθησε ατομική καριέρα και εξελίχθηκε σύντομα σε φαινόμενο της αμερικανικής κουλτούρας και ίνδαλμα για τις υπερενθουσιώδεις νεαρές θαυμάστριές του που έμειναν γνωστές στην ιστορία ως bobby soxers. Την ίδια περίπου περίοδο, του αποδόθηκαν τα παρωνύμια Frankieboy, The Sultan of Swoon [Σουλτάνος του συναισθήματος], και το δημοφιλέστερο The Voice [Η φωνή]. Στα τέλη του 1944 ξεκίνησε να ηχογραφεί με μεγάλη συχνότητα για τη δισκογραφική εταιρεία Columbia, σε συνεργασία με τον ενορχηστρωτή Άξελ Στόρνταλ (Axel Stordahl), ο οποίος καθόρισε τον ήχο εκείνων των ηχογραφήσεων. Από το 1947/8 η καριέρα του παρουσίασε εμφανή πτώση. Το γεγονός συνέπεσε χρονικά με τα πρώτα αρνητικά δημοσιεύματα του τύπου - που σχετίζονταν κυρίως με τις διασυνδέσεις του Σινάτρα με προσωπικότητες του οργανωμένου εγκλήματος, όπως ο Λάκι Λουτσιάνο - αλλά και το περιστατικό της επίθεσής του κατά του δημοσιογράφου Λη Μόρτιμερ που αργότερα αποδείχθηκε ότι συνεργάστηκε με το FBI για τη δυσφήμησή του^[1]. Το 1952, ενδεικτικό της παρακμής της καριέρας του υπήρξε το γεγονός πως δε διέθετε κανένα δισκογραφικό ή κινηματογραφικό συμβόλαιο, ούτε καλλιτεχνικό πράκτορα.
Η επάνοδός του πραγματοποιήθηκε κυρίως με την ερμηνεία του στην κινηματογραφική ταινία, σκηνοθεσίας Φρεντ Τσίνεμαν, Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here to Eternity, 1953), για την οποία απέσπασε βραβείο Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου. Τη δεκαετία του '50 σημειώθηκε μια στροφή στον ήχο του, δίνοντας έμφαση περισσότερο στο είδος του σουίνγκ και λιγότερο στις μπαλάντες των προηγούμενων ετών. Το 1953 υπέγραψε συμβόλαιο με την Capitol Records και οι ηχογραφήσεις του εκείνης της εποχής συγκαταλέγονται στις κορυφαίες δημιουργίες του. Το άλμπουμ Come Dance with Me! (1959) τού εξασφάλισε το πρώτο του βραβείο Γκράμι. Σημαντικές θεωρούνται οι συνεργασίες του με ορισμένους από τους σπουδαιότερους ενορχηστρωτές, όπως ο Νέλσον Ριντλ, ο Γκόρντον Τζένκινς και ο Μπίλι Μέι. To 1960 ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία Reprise Records στην οποία, μέχρι το 1962, ηχογραφούσε παράλληλα με την Capitol. Στη διάρκεια της δεκαετίας του '60, ηχογράφησε με μεγάλη συχνότητα, ολοκληρώνοντας άνισες κυκλοφορίες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η συνεργασία του με τον Αντόνιο Κάρλος Ζομπίμ στο Francis Albert Sinatra and Antonio Carlos Jobim (1967) και το September of My Years (1965). Στις μεγαλύτερες επιτυχίες του ανήκουν ακόμα τα τραγούδια Strangers in the Night (1966), That’s Life (1967) και My Way (1969).
Ως ηθοποιός εμφανίστηκε σε 58 ταινίες, τόσο σε μιούζικαλ όσο και σε καθαρά ερμηνευτικούς ρόλους χωρίς να τραγουδά. Κατά τη δεκαετία του '50 και του '60 υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής πρωταγωνιστής και εν γένει ένας από τους λίγους που κατάφεραν να γίνουν εξίσου επιτυχημένοι στον κινηματογράφο και το τραγούδι. Ξεχωρίζουν τα μιούζικαλ με συμπρωταγωνιστή τον Τζιν Κέλι, ειδικότερα το Τρία κορίτσια και τρεις ναύτες (On the Town, 1949), η ερμηνεία του στην ταινία Ο άνθρωπος με το χρυσό χέρι (The Man with the Golden Arm, 1955) για την οποία ήταν υποψήφιος για το βραβείο Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου, το Μάγκες και κούκλες (Guys And Dolls, 1955) στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο, καθώς και το πολιτικό θρίλερ Ο άνθρωπος της Μαντζουρίας (The Manchurian Candidate, 1962).
Ο Σινάτρα ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τα μουσικά δρώμενα το 1971, σε μια εποχή που η γενιά του Γούντστοκ κυριαρχούσε στη μουσική βιομηχανία. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε με νέες ηχογραφήσεις και η ύστερη περίοδος της καριέρας του χαρακτηρίστηκε γενικά από προσεκτικές επιλογές και λιγοστές κυκλοφορίες, με σημαντικότερες αυτές των δίσκων Trilogy (1980), She Shot Me Down (1981) και L.A. Is My Lady (1984). Οι τελευταίοι δίσκοι που ηχογράφησε ήταν τα Duets (1993) και Duets II (1994), μετά από δεκαετή απουσία. Η τελευταία συναυλία του πραγματοποιήθηκε το 1995.
Είχε τρία παιδιά από την πρώτη του σύζυγο, Νάνσι Μπαρμπάτο. Έκανε τρεις επιπλέον γάμους με την Άβα Γκάρντνερ (1951-7), τη Μία Φάροου (1966-8) και τη Μπάρμπαρα Μαρξ (από το 1976 μέχρι το θάνατό του). Πέθανε στο Λος Άντζελες, το Μάιο του 1998, μετά από παρατεταμένη περίοδο προβλημάτων υγείας.