Το λείψανο της Αγίας Βαρβάρας. Μια υπόθεση με προιστορία!

Του Νίκου Λακόπουλου.

Καθώς οι χιλιάδες πιστοί στριμώχνονταν να αγγίξουν ή να δουν τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης μίλησε για εμπόριο λειψάνων. Αλλά έσπευσε να διευκρινίσει πως είναι θρήσκος και πως είναι μάλιστα ψάλτης.

Πολλοί μπήκαν στον πειρασμό να ανοίξουν την λάρνακα και κάποιοι μίλησανγια λάθος…λείψανα. Ο καλός ερευνητής μάλιστα Τάσος Δούσηςυποψιάστηκε πως είναι εκεί τα λείψανα κάποιας Κατακουζηνού και όχι της Αγίας Βαρβάρας, η οποία ίσως να μην υπήρξε ποτέ.

Το ιερό λείψανο φαίνεται πως το έφερε ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος στην Βασιλεύουσα, όπου φυλασσόταν και μεταφέρθηκε στην Βενετία το 1003, όταν μια ανηψιά του Ρωμανού Αργυρού του Τρίτου παντρεύτηκε τον Δόγη Ιωάννη. Εκεί τοποθετήθηκε στο ναό του Αγίου Μάρκου και τον 18ο αιώνα μεταφέρθηκε σε μονή στο Τορκέλο κι από κει στην νήσο Μπουράνο, όπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα.

Την εποχή αυτή ο Κοραής κατηγορεί ευθέως την Εκκλησία ότι επινόησαν το θαύμα του Αγίου Φωτός για να ενισχύσουν τον ηλίθιο ζήλο των προσκυνητών και μιλά για «αναίσχυντο πλάσμα του Μεσαίωνα κατασκευασμένο από σκοταδιστές καπουτσίνους».

Τα πρώτα λείψανα αφορούσαν τον ίδιο τον Χριστό, αλλά ο Νικήτας Χωνιάτης περιγράφει στην Άλωση της Πόλης, το 1204, όταν μπήκαν οι σταυροφόροι να κλέβουν ακόμα και την πέτρα πάνω στην οποία κοιμήθηκε ο Ιακώβ και το σχοινί που ο Μωυσής είχε μετατρέψει σε φίδι, που ήταν με χιλιάδες άλλα κειμήλια στην Κωνσταντινούπολη.

ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: «HΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ»

kartesios

Kostas Lapavitsas, professor of finance, at the Press Project, in Athens, May 18, 2015 / Ο καθηγητής οικονομικών Κώστας Λαπαβίτσας, στο Press Project, στην Αθήνα, 18 Μαΐου, 2015Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και γνωστός οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας συμμετείχε το βράδυ της Δευτέρας στην 1η μεγάλη τηλεοπτική συνέντευξη του ThePressProject για την σημερινή συγκυρία, την διαπραγμάτευση, την ευρώπη και το ευρώ.
Στην διάρκειας δυόμιση ωρών συνέντευξή του ο Κώστας Λαπαβίτσας αναφέρθηκε στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ αναφέροντας ότι εντός του κυβερνητικού κόμματος υπάρχουν όλο και περισσότεροι που δείχνουν αποφασισμένοι να αντισταθούν σε μια συμφωνία που θα ξεπερνάει τις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης .

Για τη διαπραγμάτευση και τις προοπτικές μιας αμοιβαίας επωφελούς συμφωνίας ο Κώστας Λαπαβίτσας εμφανίστηκε εντελώς αρνητικός λέγοντας ότι ακόμα και αν η σημερινή διαρροή με το κείμενο του Γιούνκερ δεν εξασφαλίζει παρά ακόμα λίγο χρόνο. Αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα να ξεκινήσει η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους και φυσικά προέτρεψε την κυβέρνηση να προχωρήσει στη ρήξη.

Απαντώντας στον ισχυρισμό του Γιάνη Βαρουφάκη ότι ακόμα και αν η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν λάθος τώρα θα είναι καταστροφή να εγκαταλείψουμε το κοινό νόμισμα υποστήριξε ότι η χώρα μας έχει πέσει στην παγίδα του ευρώ και αναρωτήθηκε «αν βρεθείς με το πόδι πιασμένο στο δόκανο είναι καταστροφή να προσπαθήσεις να απελευθερωθείς; Είναι καλύτερο να περιμένεις να πεθάνεις;».

Τα σχέδια της διαπλοκής για νέα κυβέρνηση Παπαδήμου (Στουρνάρα)

Όλα τα τυχών προβλήματα που θα δημιουργούνταν από μια αμφισβητούμενη συμφωνία για την συνοχή της κυβέρνησης θα τα έλυνε ένα δημοψήφισμα.Κανείς βουλευτής της κυβέρνησης δεν θα αμφισβητήσει την λαϊκή ετυμηγορία.

Από το TVXS

Κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα με «κεντρώα» στροφή και σύνθεση ή κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» υπό τον νέο… Παπαδήμο: Είναι τα δύο προσφιλή σενάρια της αντιπολίτευσης που διακινούνται – και παρασκηνιακώς… κινούνται – με ένταση τις τελευταίες ημέρες εν όψει της συμφωνίας (;) με τους πιστωτές.
Το σχέδιο θα μπορούσε να λέγεται «Κωδικός: Απώλεια δεδηλωμένης» και πάνω του δείχνουν να επενδύουν γερά – χωρίς να υπάρχει απαραίτητα εξίσου γερή πολιτική βάση – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και συγκεκριμένοι, σύμφωνα με το Μαξίμου, επιχειρηματικοί, μιντιακοί και τραπεζικοί κύκλοι. Το βασικό σενάριο, δε, με μικρές παραλλαγές, προβλέπει πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα επειδή η συμφωνία με τους πιστωτές δεν θα εξασφαλίσει την στήριξη της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή και συγκρότηση νέου σχήματος «εθνικής ενότητας» με άλλον πρωθυπουργό – κατά προτίμηση τεχνοκράτη και, κατά ιδιαίτερη προτίμηση κάποιων πλευρών, ξανά τραπεζίτη.

Έρχεται απειλητική η Διατλαντική Συμφωνία

Μέτρα υπέρβασης της κρίσης

γράφουν:Τάκης Κυπραίος,  Θανάσης Σκαμνάκης

Μέσω της Διατλαντικής Συμφωνίας (TTIP) επιχειρείται η άλωση κυριολεκτικά κάθε προστατευτικού μέτρου και κανόνα που υπήρχε σε όφελος των λαών και της φύσης. Τα γιγαντιαία μονοπώλια προωθούν μέσω της συμφωνίας την ολοκληρωτική ουσιαστικά αλλαγή του μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης και αξιών που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, με την ελπίδα εντέλει να διαμορφώσουν το νέο μοντέλο ανθρώπου.

Πολλά φαντάσματα πλανώνται πάνω από τη γηραιά Ευρώπη, πλην όμως κανένα από αυτά δεν είναι δυστυχώς εκείνο του κομμουνισμού, το οποίο κρύβεται ακόμη στους σωρούς των ερειπίων του παρελθόντος αναμένοντας την αφύπνιση των γενεών. Οπότε, όσο το φάντασμα του κομμουνισμού παραμένει στα ερείπια και το εργατικό κίνημα αναζητεί ακόμα τον τρόπο να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο, οι εξουσίες, μεγάλα υπερεθνικά μονοπώλια, κλάστερ, χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια και μεγαθήριες κυβερνήσεις τους, ανακαλύπτουν στην εξαύλωση των εργαζομένων τον τρόπο αντμετώπισης της κρίσης. Φυσικά, κάθε παρόμοια λύση διαρκεί λίγο καιρό, καθώς μια επόμενη κρίση καιροφυλακτεί, και όχι σε μεγάλη χρονική απόσταση. Προς το παρόν όμως, όσο εμείς ασχολούμαστε με τα δανεικά και το αν η Ε.Ε. και το ευρώ είναι η μεγάλη ιδέα του έθνους που δεν μπορούμε να θίξουμε, και αναζητώντας ουσιαστικά τον τρόπο που θα γίνει πράξη ένας «έντιμος συμβιβασμός» με τους βιαστές, όπως κάνει η κυβέρνηση, στα μεγαλα σαλόνια εκπονούνται τα μεγάλα σχέδια.

Σε τι συνίστανται αυτά τα μεγάλα σχέδια; Μια Διατλαντική Συμφωνία (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων, (Transatlantic Trade and Investment Partneship- TTIP) και με ανάλογη των χωρών του Ειρηνικού (Trans-Pasific Parnteship -TPP). Η πρώτη είναι ανάμεσα στις ΗΠΑ-Καναδά και Ε.Ε., η δεύτερη περιλαμβάνει ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό, Χιλή, Περού, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Μπρουνέι και Βιετνάμ. Οι δυο συμφωνίες καλύπτουν το 72,5% του παγκόσμιου εμπορίου και των παγκόσμιων επενδύσεων και έχουν στόχο την άρση κάθε υφιστάμενης ρύθμισης που περιορίζει τα δυνητικά κέρδη των πολυεθνικών εταιρειών των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Προσβλέπει στη δημιουργία νέων αγορών με το άνοιγμα του δημοσίου και των δημόσιων υπηρεσιών στον ιδιωτικό ανταγωνισμό και είναι ένας τρόπος να παρακαμφθούν τα προβλήματα που προκύπτουν στον Παγκόσμιο Οργανισμού Εμπορίου απομονώνοντας την Κίνα, Ρωσία, Ινδία και λοιπές χώρες.