 |
Αμεντέο Μοντιλιάνι, «Καρυάτις», 1913-14 |
του Λορέντσο Ζαμπόνι
Οι ιταλικές εκλογές είχαν πολλά στοιχεία έκπληξης: η επιτυχία του Μπ. Γκρίλο, η «νεκρανάσταση» Μπερλουσκόνι, τα ισχνά ποσοστά Μόντι και η δραματική συρρίκνωση της Αριστεράς είναι μερικά από τα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ και χρειάζονται ερμηνεία. Απευθυνθήκαμε, για τον λόγο αυτό, στον δημοσιογράφο Lorenzo Zamponi, ιδρυτή της ενημερωτικής ιστοσελίδας Il Corsaro (
www.ilcorsaro.info). Ο Ζαμπόνι, εκτός των άλλων, είναι είναι συν-ιδρυτής της φοιτητικής οργάνωσης LINK που κινείται στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της οργάνωσης Io Voglio Restare που μάχεται ενάντια στη «διαρροή εγκεφάλων» στα ιταλικά Πανεπιστήμια, ενώ συμμετείχε στην ιδρυτική συνέλευση της Πολιτικής Επανάστασης (Rivoluzione Civile).
ΕΝΘΕΜΑΤΑ
«Δύο κλόουν κέρδισαν τις εκλογές». Με αυτά τα λόγια, ο ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, Πέτερ Στάινμπρουκ, σχολίασε τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία, αναφερόμενος στον αρχηγό του κεντροδεξιού συνασπισμού Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον Μπέπε Γκρίλο, κωμικό, μπλόγκερ και ιδρυτή του Κινήματος των Πέντε Αστέρων (Movimento 5 Stelle-M5S). Μια τέτοια ανάγνωση του αποτελέσματος είναι, προφανώς, επιφανειακή και αλαζονική — δεν προκαλεί όμως έκπληξη. Αυτό που αρνείται να δει η γερμανική πολιτική ελίτ είναι πως η πλειοψηφία του ιταλικού λαού απέρριψε τη λιτότητα, παρόλο που για την ώρα δεν έχει επιλέξει μιαν αξιόπιστη λύση για την έξοδο από την κρίση του νεοφιλελευθερισμού.