Ο Μίκης Θεοδωράκης κατά της αντικομμουνιστικής υστερίας των Νέων

Ο μεγάλος Έλληνας μουσικοσυνθέτης, Μίκης Θεοδωράκης με επιστολή - άρθρο του, στα «Νέα», δηλώνει «τρομαγμένος από την αντικομμουνιστική υστερία της εφημερίδας» και διαπιστώνει πως ενοχλεί που «η ιδεολογία της Αριστεράς εξακολουθεί να υπάρχει, να δρα και να επιδρά ύστερα από τόσους και τόσους διωγμούς».

Η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη: 

«Με τρομάζει η αντικομμουνιστική υστερία που κατακλύζει την εφημερίδα σας. Ως νέος κομμουνιστής είχα την τιμή να παλέψω μέσα απ’ τις γραμμές του ΕΑΜ για την κατάκτηση της Ελευθερίας. Αργότερα, την εποχή της Χούντας, μέσα από το Πατριωτικό Μέτωπο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Όμως για την πάντοτε ενιαία εθνικοφροσύνη και για σας που την εκπροσωπείτε μαζί με τα υπόλοιπα ΜΜΕ δεν έχουν καμιά σημασία οι όποιες πράξεις με αριστερό πρόσημο, ακόμα και οι πιο σημαντικές, όσο και αν αυτές βοηθούν και τιμούν την πατρίδα και το λαό μας. Ακόμα και την αναγνωρισμένη από εχθρούς και φίλους, ντόπιους και ξένους προσφορά μας στην ανάδειξη του νεοελληνικού πολιτισμού, την αγνοείτε επιδεικτικά.

Το μόνο που μετράει για σας είναι η ήττα μας στον Εμφύλιο και η ενόχλησή σας γιατί η ιδεολογία της Αριστεράς εξακολουθεί να υπάρχει, να δρα και να επιδρά ύστερα από τόσους και τόσους διωγμούς.

Δεν υπάρχει εναλλακτική πέρα από τη λιτότητα; Η Πορτογαλία δίνει την απάντηση

Από τη στιγμή που η τραπεζική κατάρρευση βύθισε τη Δύση στην οικονομική κρίση, η θέση που κυριάρχησε και επιβλήθηκε στην Ευρώπη ήταν πως η σωτηρία βρίσκεται στη λιτότητα. Όμως ένα ακόμη παράδειγμα, αυτή τη φορά Ευρωπαϊκό, έρχεται να ανατρέψει αυτή την εμμονή. Ο λόγος για την Πορτογαλία.

Η Πορτογαλία ήταν ένα από τα ευρωπαϊκά κράτη που επλήγησαν περισσότερο από την οικονομική κρίση. Η τρόικα, όπως και στην Ελλάδα με τη συμμετοχή του ΔΝΤ και τη γνωστή συνταγή, επέβαλε σκληρά μέτρα λιτότητας, τα οποία εφαρμόστηκαν με ενθουσιασμό από την τότε Δεξιά κυβέρνηση. Κρατικές επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν, φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, αυξήθηκαν, μισθοί και συντάξεις κόπηκαν, μειώθηκαν οι κρατικές δαπάνες για υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής ασφάλισης και αυξήθηκε ο χρόνος εργασίας.

Μέσα σε μια διετία οι δαπάνες για την εκπαίδευση μειώθηκαν κατά 23%. η ανεργία ανήλθε στο 17,5% το 2013, ο αριθμός των εταιρειών που έκλειναν αυξήθηκε κατά 41%. Εκρηκτική ήταν η άνοδος της φτώχειας... Και όλα αυτά στο όνομα της «θεραπείας» που επέβαλαν οι «σοφοί» για την «ασθένεια».