Η Γερμανία δεσμεύει μάσκες και γάντια που προορίζονται για την Ελλάδα;

Θοδωρής Καραγιαννίδης

Μπροστά σε μια απρόοπτη εξέλιξη έχουν βρεθεί επιχειρήσεις και χώρες που επιχειρούν να προμηθευτούν ιατρικό υλικό για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες που υπάρχουν λόγω κοροναϊού αλλά αυτό πρέπει να παραληφθεί μέσω της Γερμανίας. 

Ελληνικές εταιρίες επιχειρούν να κάνουν από την Κίνα εισαγωγή υλικού όπως μάσκες, γάντια και αναπνευστήρες καθώς υπάρχει τρομερή έλλειψη στα δημόσια νοσοκομεία και αναζητούνται προμήθειες επειγόντως. Οι Κινέζοι προμηθευτές διαθέτουν επαρκείς ποσότητες όμως καθώς η πύλη εισόδου των εμπορευμάτων στην Ε.Ε. είναι κυρίως γερμανικά αεροδρόμια και μεταφορικές εταιρίες, το υλικό αυτό δεσμεύεται από τις γερμανικές αρχές για να καλύψει τις εσωτερικές της ανάγκες, αναφέρουν στους Έλληνες αντιπροσώπους των παρα-φαρμακευτικών προϊόντων.

Αυτό που συστήνουν οι Κινέζοι είναι απευθείας πτήσεις προς την Ελλάδα, όμως απευθείας σύνδεση με την Κίνα δεν υπάρχει ενώ οι αερομεταφορές έχουν, σχεδόν καταρρεύσει. Άλλωστε, με απευθείας πτήση της Air China παραλήφθηκε πρόσφατα υλικό 18 τόνων για την αντιμετώπιση επειγουσών αναγκών. 

Απαγόρευση εξαγωγών στη Γερμανία - Ίδιο «κρούσμα» στην Τσεχία

Η Γερμανία μετά την επιδείνωση της κατάστασης με τον κοροναϊό έχει απαγορεύσει πλήρως την εξαγωγή ιατρικού υλικού, ακόμη και για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να καλύψει τις δικές της ανάγκες. 

Το «αύριο» ξεκίνησε και ή θα είναι του Ανθρώπου ή της «αγέλης»

Το «αύριο», μετά τον κορωνοϊό, έχει σημάνει συναγερμό από σήμερα. Το «αύριο», επιβαρυμένο πλέον με τα τρομακτικά και τρομοκρατικά μέτρα της απαγόρευσης κυκλοφορίας, θα κουβαλάει τα ίδια βαρίδια με το χτες:

Την θεωρία «ο καθένας για την πάρτη του» με ιεροκήρυκες εκείνους που θυμούνται το «όλοι μαζί» είτε σαν μετάθεση – εξορκισμό των ευθυνών τους, είτε σαν γλοιώδη επίδειξη της «φιλανθρωπίας» τους.

Την πολιτική της ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης – εκποίησης των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών.

Την σκατοψυχιά απέναντι στον αδύναμο, στον ευάλωτο, στον ανήμπορο ντόπιο και στον ικέτη πρόσφυγα.

Τον «κοινωνικό αυτοματισμό» απέναντι στον «βολεμένο» δημόσιο υπάλληλο, στον «τεμπελχανά» απεργό, στον «ενοχλητικό» διαδηλωτή, στον «εισβολέα» ξένο, στον μη άνωθεν εγκεκριμένο «διαφορετικό».

Το «διαίρει και βασίλευε» μιας εξουσίας που σπεύδει να «κοινωνικοποιεί» τις κρίσεις για να μεταφέρει τα βάρη στις πλάτες των πολλών και να επιβάλλει το καθεστώς του «εγκλεισμού» στην κοινωνία όταν πρόκειται για τον ατομικό υπέρ ολιγαρχών σφετερισμό των κερδών. 

Την λογική της ελιτίστικης «αριστείας» των «ικανών» του «survivor» κόντρα στην παροχή όλων των δυνατοτήτων για ατομική ανύψωση μέσω της συνολικής και συλλογικής κοινωνικής ευημερίας.

Την επάνοδο της χυδαίας προπαγάνδας μιας πολιτικής που ελεεινολόγησε και διέλυσε το δημόσιο και το κοινωνικό, αλλά σήμερα το «χειροκροτά» στις 9μμ.