Μετράνε λάθος την κατάσταση

Γιώργος Κυρίτσης

Η μόνη περίπτωση να παραμερίσουν οι δανειστές τις αντιθέσεις τους και τη βαθιά πολιτική τους αντιπάθεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά που ζητούν δεν γίνονται με τίποτα και να θεωρήσουν ότι το δυνητικό κόστος της ρήξης είναι μεγαλύτερο από το καθαρά πολιτικό κόστος του συμβιβασμού με μια κυβέρνηση της Αριστεράς και κατά της λιτότητας. Αλλιώς, αν κρίνουν ότι θα μαδήσουν την κυβέρνηση με μια υποχώρηση σε κάθε συνάντηση μέχρι να συνθηκολογήσει, αυτό ακριβώς θα κάνουν. 

Συνεπώς πρέπει να είναι σαφές πως υπάρχουν όρια. Φαίνεται ότι οι δανειστές είχαν υποτιμήσει τα μηνύματα που έστειλε η Αθήνα αθετώντας δύο δόσεις προς το ΔΝΤ. Ένα δεύτερο θέμα που παραγνωρίζουν οι δανειστές, έχοντας υπερβολική εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις και στις διαβεβαιώσεις, είναι το θέμα του ευρώ ως εργαλείου εκβιασμού. Υπάρχει ένα υπόγειο ρεύμα, συγκροτημένο από προσωπικές αφηγήσεις, άνθρωποι που χτυπήθηκαν από την κρίση, μεσαία τάξη, δηλαδή, που τάσσεται πλέον ανοικτά υπέρ της σύγκρουσης με τους δανειστές. 

Η βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που λένε "ευρώ πάση θυσία" και αυτούς που δεν κόβονται κιόλας, ή που ζητούν Grexit, είναι βασικά το αν έχουν σοβαρά λεφτά, πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ, στην τράπεζα. Αυτοί που έχουν, φοβούνται χωρίς να ξέρουν ακριβώς τι. Παραδείγματος χάριν, δέχονται να πληρώσουν σε φόρους σεβαστό κομμάτι των καταθέσεών τους με τον αδιόρατο φόβο ότι αλλιώς αυτές θα κουρευτούν. Αυτοί που νοιάζονται περισσότερο πρέπει λογικά να είναι πρόθυμοι να πληρώσουν πολλά, να ελαφρυνθούν οι υπόλοιποι που δεν φταίνε και, κυρίως, δεν έχουν. Ένας θετικός κοινωνικός αυτοματισμός. Ωστόσο, το ελληνικό ζήτημα δεν λύνεται απομυζώντας κι άλλο τους πολίτες. 

Ο Άρης νεκρός (70 χρόνια από τον τραγικό θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ)

Συμπληρώνονται αύριο 70 χρόνια από τον τραγικό θάνατο του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη, όπως ήταν το ψευδώνυμο που διάλεξε για να κάνει αθάνατο ο γεωπόνος Θανάσης Κλάρας, γεννημένος το 1905 στη Λαμία

Χαρακτήρισα τραγικό τον θάνατό του όχι μόνο επειδή κάθε αυτοκτονία έχει ένα στοιχείο τραγικότητας -και όχι κυρίως, αφού η αυτοκτονία του Άρη Βελουχιώτη στο φαράγγι της Μεσούντας έγινε για να μην πέσει ζωντανός στα χέρια των διωκτών του, εκείνων που του έκοψαν το κεφάλι και το κρέμασαν από τον φανοστάτη της πλατείας των Τρικάλων, μαζί με του αχώριστου συντρόφου του, του Τζαβέλλα.

Τραγικός είναι ο θάνατος του Άρη επειδή πέθανε κυνηγημένος από τους εχθρούς αλλά και διωγμένος από συντρόφους και συναγωνιστές, και επιπλέον επειδή συγκρούστηκε με τους συντρόφους του για ένα θέμα στο οποίο εκείνος είχε σταθμίσει πιο σωστά πιο σωστά τις εξελίξεις.

Το στοιχείο της τραγικότητας εντείνεται από το γεγονός ότι, τις ίδιες ώρες που ο Βελουχιώτης έπεφτε νεκρός στο φαράγγι της Μεσούντας, ο Ριζοσπάστης, η εφημερίδα του ΚΚΕ, δημοσίευε στην πρώτη του σελίδα ένα άρθρο στο οποίο εξηγούσε αναλυτικά τους λόγους της διαγραφής του από το ΚΚΕ και μεμφόταν τους αντιδραστικούς που υποκριτικά είχαν αναλάβει την υπεράσπισή του (το έχω ανεβάσει εδώ).

Σαπισμένα… μανταρίνια

 Της Ιφιγένειας Καλαντζή*

Για την αριστουργηματική αντιπολεμική ταινία του Ζάζα Ουρουσάντζε

Τι γυρεύουν ένας Γεωργιανός και ένας Τσετσένος στρατιώτης γύρω από το ίδιο τραπέζι, στο σπίτι ενός Εσθονού, στην εμπόλεμη περιοχή της Αμπχαζίας, στα δύσκολα χρόνια του ’90; Μπορεί να ακούγεται σαν ανέκδοτο, όμως αποτελεί το σεναριακό εύρημα της αριστουργηματικής αντιπολεμικής ταινίας Μανταρίνια, του Γεωργιανού σκηνοθέτη Ζάζα Ουρουσάντζε.

Ένας Εσθονός ξυλουργός, ο Ίβο, μορφή γέροντα που λες και έχει βγει από πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, κατοικεί εδώ και δεκαετίες στην περιοχή της Αμπχαζίας. Μετά από μια συμπλοκή έξω από το σπίτι του, περιμαζεύει τους μοναδικούς επιζώντες, έναν ημιλιπόθυμο Τσετσένο, τον Άχμεντ, και έναν βαριά τραυματισμένο Γεωργιανό, τον Νίκα.

Ο Άχμεντ που έχασε στην ενέδρα τον αδελφικό του φίλο, αναρρώνει γρήγορα και γεμάτος μίσος ορκίζεται να σκοτώσει τον Νίκα, μόλις συνέλθει, δίνει όμως το λόγο του στον Ίβο, πως δεν θα τον πειράξει, όσο παραμένει στο σπίτι του. Έτσι, δυο πολεμιστές από αντίπαλα στρατόπεδα βρίσκονται αναπάντεχα κάτω από την ίδια στέγη, με μια πόρτα να τους χωρίζει. Μοιράζονται και οι δυο τη φροντίδα του φιλόξενου Εσθονού, που πιστεύει πως η φιλία μπορεί να νικήσει το ασίγαστο μίσος των δυο αντίπαλων πλευρών.

Τώρα τρέχουν οι δανειστές -

 Κατερίνα Ακριβοπούλου

Μιλάνε όλοι προσπαθώντας να αναλύσουν κάθε λέξη οποιουδήποτε αξιωματούχου παραβλέποντας το γεγονός ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κάθισαν για να βρουν μια λύση...αν ήθελαν διαζύγιο θα έστελναν τους δικηγόρους τους.

Καλό θα ήταν όμως η λύση που θα βρεθεί να μην σώζει προσωρινά τον γάμο αλλά να του δώσει διάρκεια καθώς επίσης και να βρεθούν τα αίτια που προκάλεσαν την διάσταση.

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου στο altsantiri

Ο… πολύς κ. Τόμσεν –αφού κλάφτηκε σαν μαθητούδι που τσακώθηκε με τον διπλανό του στο θρανίο, και ζήτησε από τη δασκάλα να του κάνει «ντα»- επιστρέφει σήμερα στις Βρυξέλλες, για να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, από τις οποίες υποτίθεται… αποχώρησε, επειδή του αντιμίλησε η Ελλάδα και συγκεκριμένα ο Νίκος Παπάς! 

Παλιά καραβάνα ο Γιουνκέρ άδειασε το ΔΝΤ με τον τρόπο του: την ώρα που τα ΜΜΕ στην Ελλάδα «έσκουζαν» για το κακό που πάθαμε να διώξουμε το ΔΝΤ, ο πρόεδρος της Κομισιόν απαντούσε «σιγά τα αίματα»…