Οι τριαντάρηδες «οικοδεσπότες» των προσφυγικών καταυλισμών

Οι υπεύθυνοι των κέντρων υποδοχής προσφύγων και μεταναστών σε όλη την επικράτεια δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του «κλασικού» δημοσίου υπαλλήλου.

Είναι 30άρηδες που διαθέτουν τουλάχιστον δύο πτυχία, έχουν γράψει... χιλιόμετρα στο Προσφυγικό είτε λόγω ιδεολογίας είτε λόγω σπουδών, δουλεύουν χωρίς ωράριο αλλά και δίχως να πληρώνονται υπερωρίες, ενώ είναι σε εγρήγορση όλο το 24ωρο.

Ο αν. υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας, επέλεξε να εμπιστευτεί τη λειτουργία των κέντρων φιλοξενίας προσφύγων σε μια νέα γενιά στελεχών που βρέθηκαν εξαρχής στην πρώτη γραμμή του προσφυγικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα σχηματίστηκε στο υπουργείο μια ομάδα δράσης που λειτουργεί σε 24ωρη βάση, η οποία συνέβαλε στη δημιουργία των κέντρων και εργάζεται καθημερινά για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται συντονίζοντας με επιτυχία τους εθελοντές, τις ΜΚΟ αλλά και τους κρατικούς φορείς.

Η Task Force του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής γνωρίζει σπιθαμή προς σπιθαμή τους χώρους φιλοξενίας προσφύγων και με κάθε ευκαιρία ταξιδεύει ανά την επικράτεια για να καταγράψει τα προβλήματα αλλά και να προτείνει λύσεις σε νέα θέματα που δημιουργούνται καθημερινά λόγω της αύξησης των προσφυγικών ροών και του κλεισίματος των συνόρων από τον Βορρά.

Ραντίστε τα κεφάλια των νεοφασιστών με το νερό που έπλυνε ο Πάπας τα πόδια μεταναστών, για να βιώσουν επιτέλους το θαύμα του Αγιασμού!

Όταν ο Πάπας έπλενε τα πόδια προσφύγων διαφορετικών θρησκειών, οι έμποροι της εθνικιστικής θρησκείας στην Ελλάδα πωλούσαν μίσος, φόβο και έχθρα εναντίον του απελπισμένου μετανάστη, πασπαλισμένα με αίμα, σπέρμα και «lifestyle-ιστική» πλέμπα! Αν δεν ήρθε τώρα η ώρα η Ελληνική Ορθοδοξία να ξεκόψει μια και έξω από τη μισανθρωπική βρώμα που πλημυρίζει το υπόγειό της, πότε θα έρθει; Αν σήμερα δεν μετατρέψει σε Αγιασμό το νερό που έπλυνε ο Πάπας τα πόδια μεταναστών κατά την τελετή του Νιπτήρος της Μεγάλης Πέμπτης των Ρωμαιοκαθολικών, πώς νομίζει πως θα έχει αύριο το κύρος μιας θρησκευτικής ιεραρχίας / ηγεσίας καί εκκλησίας υψηλού ανθρωπισμού; 

Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Κάντε Αγιασμό με το νερό που χρησιμοποιείται για να πλυθούν από όμορφες ψυχές ανθρώπων τα πόδια μεταναστών στην Ελλάδα, αντί να αγιάζετε τα όπλα που σκοτώνουν και προκαλούν πρόσφυγες, ή τους ψυχασθενείς εθνικοσοσιαλιστές, οι οποίοι αυτοπαρουσιάζονται ως εθνοφυλετιστές και άρα αποτελούν μορφή αιρετικών στους κόλπους της Ορθοδοξίας! Αυτοί οι εθνοφυλετιστές που χρησιμοποιούν ως όχημα την πίστη και την εκκλησία ορθοδόξων χριστιανών, αναμειγνύουν εντέχνως θρησκευτικές και εθνικιστικές παραστάσεις για να παράγουν μια φυλετική κατηγορία αποκλεισμού. Χρησιμοποιούν, δηλαδή, την Ορθοδοξία για να κατασκευάσουν μέσα στο σώμα της μια χυδαία φυλετική πολιτική: έναν ελεεινό ρατσισμό που αποτελεί τελικώς την άρνηση ολόκληρου του γνωστικού μοντέλου που συνθέτει το ορθόδοξο ολοκλήρωμα.

Γονατίστε κι εσείς, Ορθόδοξοι ιεράρχες και παπάδες και πλύνετε τα πόδια όλων ανεξαιρέτως των μεταναστών που φτάνουν στην Πατρίδα μας από τα θέατρα του πολέμου για να σωθούν και πάψτε να υποστηρίζετε ρατσιστές και αυθεντικούς νεοφασίστες, οι οποίοι χρησιμοποιούν την θρησκεία με έναν αιρετικό τρόπο για να κάνουν μισανθωπική πολιτική! Όσοι έλληνες είμαστε φορείς του πολιτισμού της Ορθοδοξίας, διδαχθήκαμε πως κάθε άνθρωπος που υφίσταται καταπίεση, αδικία ή διωγμό… πόσο μάλλον ανηλεή βομβαρδισμό, πρέπει να προστατεύεται από την ορθόδοξη συνείδηση και πρακτική.

Ήττες και νίκες

Λίγο μετά την οριακή ήττα του λαϊκού στρατοπέδου της Βολιβίας στο δημοψήφισμα για την τροποποίηση του Συντάγματος, ο αντιπρόεδρος της χώρας Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα πραγματοποίησε μια σημαντική παρέμβαση που εξηγεί τους λόγους της αποτυχίας. Αποφεύγοντας τις εύκολες δικαιολογίες, ο Λινέρα επισημαίνει τις βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που έχουν επισυμβεί σε σχέση με την πρώτη, ορμητική περίοδο των αλλεπάλληλων νικών – αλλαγές που διαφοροποιούν το πλαίσιο και τον τρόπο διεξαγωγής του αγώνα. Και τονίζει ότι αυτή η «τακτική μόνο ήττα» βοηθά στην έγκαιρη καταπολέμηση της καθησυχαστικής νωθρότητας που είχε επικρατήσει, τη στιγμή που απαιτείται «το μέγιστο των δυνάμεων, το μέγιστο της ευφυΐας και το μέγιστο της τόλμης του λαϊκού κινήματος».

Του Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα*

Όταν κάποιος πετάει μια πέτρα σ’ ένα κρυστάλλινο ποτήρι κι αυτό σπάει, προκύπτει συχνά το ερώτημα: Γιατί σπάει το ποτήρι; Σπάει λόγω της πέτρας που το χτύπησε; Ή μήπως επειδή το ποτήρι είναι εύθραυστο και συνεπώς η πέτρα το θρυμματίζει εύκολα; Πρόκειται για μια ερώτηση που συνήθως έθετε ο κοινωνιολόγος Πιερ Μπουρντιέ για να εξηγήσει ότι μόνο το δεύτερο ενδεχόμενο ήταν σωστό, επειδή σου επιτρέπει να ανακαλύψεις τις συνθήκες μετασχηματισμού του αντικειμένου στην εσωτερική διαμόρφωσή του.

Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος της 21ης Φλεβάρη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπήρξε μια πολιτική εκστρατεία ενορχηστρωμένη από ξένους συμβούλους. Οι μυστικές επισκέψεις της «μη κυβερνητικής οργάνωσης» NDI (Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο) που εξαρτάται από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, η εκπαίδευση διαδικτυακών ακτιβιστών, τα συνεχή ταξίδια των ηγετών της αντιπολίτευσης στη Νέα Υόρκη –όχι ακριβώς για χειμερινή αναψυχή– φανερώνουν έναν εξωτερικό σχεδιασμό που άσκησε σημαντική επιρροή. Αλλά, όπως ακριβώς η πέτρα που εκτοξεύθηκε στο ποτήρι, αυτή η εξωτερική δράση κατάφερε να επηρεάσει μόνο λόγω των εσωτερικών συνθηκών της πολιτικής πραγματικότητας της Βολιβίας – αυτή είναι λοιπόν που χρήζει ανάλυσης.

Ένοχος ο Κάρατζιτς, ήρωας το ΝΑΤΟ

Ανήμερα της "επετείου" των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας, η παγκόσμια δικαιοσύνη τιμώρησε έναν Σέρβο.

Της Κατερίνας Γκαράνη

Οι σφαγείς της Γιουγκοσλαβίας καταδίκασαν σε 40 χρόνια φυλάκισης τον πρώην πολιτικό ηγέτη των Σέρβων στην Βοσνία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς μετά από 7 χρόνια εγκλεισμού άκουσε την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου απογοητευμένος και δήλωσε μέσω του δικηγόρου του ότι θα ασκήσει έφεση.

Το κατηγορητήριο είχε δύο σκέλη. Το πρώτο αφορούσε στην σφαγή 8,000 μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών στην Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995 και το δεύτερο ότι ήταν στην "πρώτη γραμμή της ανάπτυξης και της εφαρμογής της ιδεολογίας" των Σερβοβοσνίων κατά τη διάρκεια του πολέμου που σύμφωνα με τους κατηγόρους του στοίχισε τη ζωή σε 100.000 ανθρώπους μεταξύ 1992-95 και 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν. Σύμφωνα, λοιπόν, με το κατηγορητήριο ο μοναδικός λαός που έπραξε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην Γιουγκοσλαβία ήταν ο σερβικός. 

Με λίγα λόγια για το δεύτερο κατηγορητήριο ο Κάρατζιτς δικάστηκε διότι αμύνθηκε των πολιτικών της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ που ήθελαν την εκκαθάριση όλου του σερβικού στοιχείου από όλα τα μετέπειτα κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας και τιμωρήθηκαν διότι υπερασπίστηκαν την ίδια τους την πατρίδα μην κάνοντας πίσω στις πολιτικές της Δύσης που μόνο μέσω διαμελισμού μιας χώρας θα μπορούσαν να κάνουν το πλιάτσικο που επακολούθησε. 

Μεταναστευτικές ροές και στρατηγικές μειονότητες

του Νίκου Ιγγλέση

Ύστερα από τρείς Συνόδους Κορυφής, ατέλειωτες διαπραγματεύσεις και ανατολίτικα παζάρια, Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία κατέληξαν σε μια συμφωνία για το μεταναστευτικό που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευχολόγιο με γκρίζα σημεία και μεγάλα πρακτικά προβλήματα εφαρμογής.

Παρά την ασάφεια της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας το βέβαιο είναι ότι περίπου 50.000 μετανάστες και πρόσφυγες που έχουν εισέλθει παράνομα στην Ελλάδα θα μείνουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας, αφού έχει κλείσει οριστικά η οδός των Δυτικών Βαλκανίων, ενώ λαμβάνονται μέτρα για να μην υπάρξει άλλη οδός ούτε μέσω Βουλγαρίας ούτε μέσω Αλβανίας.

Παράλληλα για όσους εισέλθουν από την 20η Μαρτίου 2016 και μετά, εφ’ όσον ζητήσουν και τους χορηγηθεί άσυλο, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη με βάση τις διεθνείς συνθήκες να τους φιλοξενήσει στο έδαφός της. Ποιος θα είναι ο αριθμός τους κανείς δεν το γνωρίζει, αφού αυτό εξαρτάται από τις προθέσεις της Τουρκίας.

Με τη συμφωνία για τις μεταναστευτικές ροές η Τουρκία πέτυχε να καταστεί απαραίτητος - προνομιακός εταίρος της ΕΕ. Η ιδιότητα αυτή την ενισχύει αποφασιστικά στην αντιπαράθεσή της με ...

τη Ρωσία στην περιοχή της Μ. Ανατολής (Συρία - Ιράκ). Η ΕΕ έχει στοιχηθεί πίσω από την Τουρκία, που θεωρεί ότι αποτελεί τη χώρα - κλειδί, για να μην κατακλυστεί η ίδια από εκατομμύρια μετανάστες και πρόσφυγες.