Μένουμε...Γερμανία

Αλλαγή τακτικής της Γερμανίας για το χρέος με αφορμή το προσφυγικό-Η καγκελαρία στήνει το μέλλον της αποικίας Ελλάδα

Της Μαρίας Τσολακίδη

Η ομιλία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο London School of Economics ήταν τουλαχιστον ανατριχιαστική. Μετά από 7 χρόνια ανελέητου πολέμου εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων ο Γερμανός υπουργός είπε δημοσίως: "Ο μόνος πραγματικός φίλος της Ελλάδας, αναφορικά με την προσφυγική κρίση, σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι η Γερμανία". 

Πριν αρχίσουμε να χειροκροτούμε την Γερμανία και την στάση του Σόιμπλε που ξαφνικά έγινε φίλος της Ελλάδας εξαιτίας του προσφυγικού και σε πολύ λίγο θα γίνει υπέρμαχος μιας χαλαρωμένης οικονομικής πολιτικής για την Ελλάδα πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι η Γερμανία αυτή την στιγμή παίζει τον κύριο ρόλο στο θεατρικό της "Μεγάλης Ευρώπης του ενός λαού" ενάντια στην "Μεγάλη Ευρώπη του ενός λαού των εθνικιστών". Πρόκειται για δύο ομάδες με προπονητή την Γερμανία η οποία αυτή την στιγμή μετατρέπεται σε Ράιχ "φιλανθρωπίας" βάζοντας την Αυστρία και τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων να παίξουν τον ρόλο των κακών της Ευρώπης. 

Η Γερμανία έχει το πάνω χέρι στον δανεισμό

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας βάζει νερό στο κρασί του χαλαρώνοντας τις πιέσεις εναντίον της Ελλάδας εξαιτίας του προσφυγικού. Μάλιστα είναι έτοιμος να προτείνει για την περίοδο 2016-2018 ελαστικοποίηση των μνηνονιακών όρων αφού η Γερμανία και η Ε.Ε για τα επόμενα δύο με τρία χρόνια θα κάνει την Ελλάδα μια χώρα Νταχάου με εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Η αποδοχή της ελληνικής κυβέρνησης και συγκεκριμένα του υπουργού Μουζάλα πριν δύο ημέρες, ότι για 2-3 χρόνια η Ελλάδα θα γίνει ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, ήταν ο αγγελιοφόρος των ειδήσεων ότι ο κ. Σόιμπλε θα ζητήσει για δύο χρόνια χαλάρωση του προγράμματος της Ελλάδας εξαιτίας του προσφυγικού.

Ποιός κυβερνά αυτό τον τόπο;

Πασίγνωστο και ιστορικό το ερώτημα συγκαταλέγεται στα άλυτα αινίγματα του νέου Ελληνισμού, όπως το «πού πάει ο Καραμήτρος» και άλλα δημώδη.

Όμως, με λίγη προσπάθεια το επιλύσαμε!

Στη σελίδα 1014 του 3ουπαραρτήματος του Ν 4336 Φεκ Α 94/14.08.2015 (για όσους δεν θυμούνται, είναι το 3ο Μνημόνιο που ψηφίστηκε παραμονές δεκαπενταύγουστου από 220 βουλευτές), διαβάζουμε τα ακόλουθα:

«Για την επιτυχία απαιτείται ο ενστερνισμός του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές. Επομένως, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται. Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».

Δηλαδή, αυτό που λεγόταν ατύπως στους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, έγινε επελθόντος του χρόνου, νόμος του κράτους. Όσοι τολμούσαν να το ξεστομίσουν δημόσια, αντιμετώπιζαν τη χλεύη των αφελών, των ιδεοληπτικών και των διατεταγμένων σε υπηρεσία. «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». «Δεν έχουμε δικτατορία» κ.λπ. Περασμένα ξεχασμένα.

Κάθε λέξη αυτού του νομικού κειμένου αναιρεί όλες τις λεγόμενες «θεμελιώδεις αρχές του πολιτεύματος» και τις διεθνείς συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, –δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις περί συνταγματικού δικαίου– αλλά ο σκοπός του σημειώματος είναι διαφορετικός: Να δείξει την καταπληκτική ευλυγισία του πολιτικού προσωπικού. Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα.

Ο σπουδαίους μονόλογος του Τσάρλι Τσάπλιν από το "Ο μεγάλος δικτάτορας"

Eλπίδα... Συγγνώμη αλλά δε θέλω να γίνω Αυτοκράτορας -δεν είναι αυτή η δουλειά μου- δε θέλω να κατακτήσω ή να διοικήσω κανέναν. Θα ήθελα να βοηθήσω τους πάντες, αν είναι δυνατόν, Εβραίους, Ειδωλολάτρες, μαύρους, λευκούς. Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, έτσι είναι οι άνθρωποι.

Όλοι θέλουμε να ζήσουμε από την χαρά του άλλου, όχι από τη δυστυχία του. Δε θέλουμε να μισούμε και να περιφρονούμε τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για όλους και η γη είναι πλούσια, μπορεί να παράξει σε όλους.

Ο τρόπος ζωής μπορεί να είναι ελεύθερος και όμορφος.

Αλλά χάσαμε τον δρόμο.

Η απληστία δηλητηρίασε τις ψυχές των ανθρώπων -έφραξε τον κόσμο με μίσος, μας οδήγησε σε δυστυχία και αιματοχυσία.

Αναπτύξαμε την ταχύτητα αλλά κλειστήκαμε στους εαυτούς μας. Τα μηχανήματα που μας προσφέρουν αφθονία μας αφήνουν ανολοκλήρωτους. Η γνώση μας, μας έκανε κυνικούς, η ευφυία σκληρούς και κακούς. Σκεφτόμαστε πάρα πολύ και αισθανόμαστε ελάχιστα. Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε ανθρωπισμό. Περισσότερο από την ευφυία χρειαζόμαστε την ευγένεια και την καλοσύνη. Χωρίς αυτές τις αξίες η ζωή θα είναι βίαια και τα πάντα θα χαθούν.