Θανάσης Παφίλης: Το ΚΚΕ λέει «μολών λαβέ» για τους πλειστηριασμούς και αιτία πολέμου το ασφαλιστικό,θα γίνει κόλαση αν τολμήσετε...

«Το ΚΚΕ προειδοποιεί για τη λαϊκή κατοικία. Αν μπείτε στη διαδικασία πλειστηριασμών, δυο λέξεις: "Μολών λαβέ". Και πάρτε το χαμπάρι.

Το ΚΚΕ θα κάνει τα πάντα μέσα από όλους τους μαζικούς φορείς που δουλεύει, θα προσπαθήσει να κινητοποιήσει όλους ώστε να ισχύσει το "μολών λαβέ" και δεν έχει "λαβέ", δεν θα τις πάρετε τις λαϊκές κατοικίες».

Αυτό υπογράμμισε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, μιλώντας σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής για τα προαπαιτούμενα του νέου πολυνομοσχεδίου,που ψηφίστηκε τελικά από 153 κυβερνητικούς βουλευτές.

Παράλληλα και αναφερόμενος στο Ασφαλιστικό, ο Θανάσης Παφίλης προειδοποίησε την κυβέρνηση να μην τολμήσει να βάλει χέρι στα εναπομείναντα τελευταία δικαιώματα στην Κοινωνική Ασφάλιση.

«Η επίθεση στο Ασφαλιστικό είναι αιτία πολέμου και θα γίνει κόλαση», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε. «Δεν πρόκειται να αφήσουμε το λαό να παραδοθεί και να οδηγηθεί στην ακραία δυστυχία. Θα το πληρώσετε πάρα πολύ ακριβά και θα έχουμε και το λαό με το μέρος μας», κατέληξε.

Το προσφυγικό και τα νέα βάρη της Ελλάδας

Τι σχεδιάζει να επιβάλλει η Μέρκελ στη χώρα μας

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου 

Μετά την ελληνική κρίση χρέους, που για πολλούς μήνες επισκίασε σχεδόν κάθε άλλη δραστηριότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήρθε, στις απαρχές του φθινοπώρου, η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση, για να μονοπωλήσει με τη σειρά της το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και να διχάσει την Ευρώπη. Η «σκοτεινή υπερδύναμη του ευρώ και της τρόικας», που βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα όλων σχεδόν των έγκυρων ΜΜΕ της Ευρώπης ως ο αλαζονικός «τύραννος της Ελλάδας», αίφνης μεταμορφώθηκε σε μεγαλομανή «προστάτη των ευρωπαϊκών αξιών» και σε «πρότυπο ηθικής ανωτερότητας», ενώ η καγκελάριος Μέρκελ επέδειξε «ιστορικό μεγαλείο» με το να καταργήσει, ουσιαστικά μόνη της, τα εθνικά σύνορα και να επιβάλει πανευρωπαϊκά, για μια ακόμα φορά, «ειδικό ρόλο» για τη Γερμανία.Η χώρα, που και στις δυο κρίσεις παρέμεινε στο επίκεντρο της κριτικής και των απαξιωτικών νουθετήσεων, είναι, η ανυπεράσπιστη και με ανύπαρκτη πλέον εθνική κυριαρχία, όπως αποδεικνύεται, Ελλάδα. Αυτή τη φορά επειδή αδυνατεί, όντας το «εξωτερικό σύνορο» της Ευρώπης, ν’ αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό τσουνάμι, παραβιάζει κοινοτική νομοθεσία (Δουβλίνο ΙΙ, Σένγκεν) και δεν ελέγχει τα θαλάσσια σύνορά της, που μετατράπηκαν, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές της, σε καθημερινό υγρό τάφο παιδιών και ταλαιπωρημένων ψυχών. Βεβαίως, ουδείς αναφέρεται επικριτικά στη νεοθωμανική Τουρκία, τη χώρα-κλειδί που ελέγχει δουλέμπορους/διακινητές και τεράστιες μεταναστευτικές ροές, αλλά ούτε και στις αιτίες που προκαλούν την προσφυγιά και τον ανθρώπινο ξεριζωμό. Αναμενόμενο, γιατί αλλιώς θα έπρεπε κανείς ν’ αναφερθεί στα «καλά και ωφέλιμα» του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού και να αναμοχλεύσει παλιές ιστορίες που δεν τιμούν τη Δύση.

Αφού για πολλά χρόνια η βρυξελλιώτικη γραφειοκρατία και οι λοιποί δυτικοευρωπαίοι «φιλάνθρωποι» παρακολουθούσαν εκ του μακρόθεν, σαν να επρόκειτο για «θεϊκή μάστιγα», τον συριακό εμφύλιο και το πώς η ταλαίπωρη Ελλάδα (και η Ιταλία) προσπαθούσε με τις πενιχρές της δυνάμεις να αντιμετωπίσει τις συνεχώς αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές από την Τουρκία, ξαφνικά αποφάσισαν να δράσουν. Αντιλήφθηκαν, έστω και με καθυστέρηση, ότι το μερκελικό αξίωμα «θα τα καταφέρουμε», γιατί «δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά», οδηγεί, εφόσον συνεχιστεί, σχεδόν νομοτελειακά, σε διαχειριστικό/λογιστικό χάος και στην υπονόμευση της προτεσταντικής αποτελεσματικότητας και ασκητικής ηθικής. Επιπλέον, όλοι γνωρίζουν πια ότι, εκτός από τον κλασικό, γερμανικό οικονομικό ιμπεριαλισμό, υπάρχει και ο ηθικός, που εκπορεύεται από τη γνωστή γερμανική «κουλτούρα της ευθύνης».