Τελικά δεν καταλαβαίνω γιατί εξανίσταται η αριστερά όταν τα τσιράκια του συστήματος και οι κονδυλοφόροι των καναλαρχών μιλούν για τη θεωρία των άκρων. Φυσικά οι πάντες καταλαβαίνουν πως όταν ξαφνικά το πτωχευμένο πολιτικό σύστημα θυμάται τη θεωρία των άκρων, το κάνει για να τρομάξει τους διαρκώς και ακατάπαυστα φοβισμένους νοικοκυραίους. Σε αυτή την περίπτωση όμως δικαιούται κάποιος να θέσει το ερώτημα: και τι στο διάολο ζητά η αριστερά από τους νοικοκυραίους; Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Και πόσο κατοικίδια επιτέλους πρέπει να γίνει αυτή η αλεπού για πάει στο παζάρι;
Αλλά άλλο είναι που θέλω να πω. Για τη θεωρία των άκρων. Υπάρχουν τελικά αυτά τα δύο άκρα, όπως υποστηρίζουν με θέρμη τώρα τελευταία οι κονδυλοφόροι του πτωχευμένου πολιτικού κατεστημένου, ή δεν υπάρχουν όπως ανεπιτυχώς θέλει να μας πείσει η αριστερά;

Η θεωρία του ενός μέσου

Δεν μπορεί να υπάρξει μέσον χωρίς άκρα. Στη γεωμετρία, ευθύγραμμο τμήμα είναι το σχήμα που περιέχεται ανάμεσα σε δυο σημεία Α και Β μιας ευθείας ε. Η ευθεία λέγεται φορέας του τμήματος, τα σημεία Α και Β είναι τα άκρα του, η απόσταση ανάμεσα στα δύο άκρα είναι το μήκος του και μέσον του είναι το σημείο Μ που ισαπέχει από τα άκρα του. Απ’ αυτό προκύπτει το αξίωμα ότι κάθε ευθύγραμμο τμήμα έχει ένα μόνο μέσο. Όταν τα άκρα ενός ευθύγραμμου τμήματος συμπίπτουν τότε το τμήμα ονομάζεται μηδενικό. Αλλά, στην περίπτωση αυτή, με τα άκρα του ταυτίζεται και το μέσον του. Κρατήστε την παρατήρηση για τη συνέχεια.