Άι σιχτίρ με τους αδιάφορους

Είμαι ένας ευαίσθητος κοινωνικά και προοδευτικός άνθρωπος. Μην ακούσω για «Ώρα της Γης», αμέσως να σβήσω τα φώτα. Την τελευταία φορά μάλιστα αρπάχτηκα και με τη γυναίκα μου που ξέχασε την τηλεόραση στην αναμονή και χλεύαζε την επαναστατικότητά μας το κόκκινο φωτάκι.

Γενικώς δεν αφήνω καμιά Διεθνή Ημέρα. Μόνο πέρσι στην Ημέρα της Γυναίκας την πάτησα της έκανα δώρο πρέσα σιδερώματος.

Μόλις την είδε εξεμάνη η αχάριστη:

-Έφερες πρέσα στην υπηρέτρια για να σιδερώνει τα ρούχα του μαλάκα;

Έκτοτε σιδερώνω εγώ και σπάω το κεφάλι μου να βρω ποιος είναι ο μαλάκας που θα του σιδερώνει και τα ρούχα.

'Ενα ιστορικό αδιάξοδο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σηματοδοτεί την πολύ ευχάριστη εξέλιξη «απελευθέρωσης» ενός σημαντικού μέρους ψηφοφόρων από τα μνημονιακά κόμματα, τη σαφή αποδοκιμασία πολιτικών που συνεχίζουν να καταστρέφουν τη χώρα. Ταυτόχρονα όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει, δυστυχώς, να έχασε μια ιστορική ευκαιρία να ανακόψει τις μνημονιακές πολιτικές, σταθεροποιώντας ή/και ανατρέποντας τη δικτατορία των πιστωτών που επιβλήθηκε στη χώρα, δια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αν κάτι επιβεβαίωσαν οι ευρωεκλογές είναι ότι η Ελλάδα δεν θέλει τη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών, αλλά δεν έχει ακόμα πεισθεί για την αξιοπιστία της κύριας διαθέσιμης εναλλακτικής, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει στην πλειοψηφία της δύσπιστη και καχύποπτη απέναντι στο κόμμα της αριστεράς.
Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ασφαλώς μεγάλη πολιτικο-εκλογική, αν και όχι την «ιστορική» νίκη που ο ίδιος διατείνεται. Το να χρησιμοποιεί κανείς ιστορικο-παραταξιακά κριτήρια του τύπου «για πρώτη φορά πρώτη η αριστερά», συνιστά πολιτικό λάθος, που επαναλαμβάνεται μάλιστα για πολλοστή φορά. Η σημερινή συγκυρία, κοινωνικής και εθνικής καταστροφής δεν προσφέρεται για παραταξιακές κορώνες, έστω και δικαιολογημένες, επιβάλλει πολιτικό λόγο που ενώνει τον λαό, το έθνος, ανεξαρτήτως ιδεολογικών αναφορών. Οι ψηφοφόροι δεν εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 γιατί γοητεύτηκαν ξαφνικά από τα πρόσωπα και τις ιδέες του, αλλά γιατί αναζήτησαν επειγόντως διαθέσιμο εργαλείο σωτηρίας της πατρίδας τους.

Φ. Γκ. Λόρκα: «Δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης»

Σαν σήμερα, στις 5 Ιούνη του 1898, γεννήθηκε ο μεγάλος ισπανός ποιητής που εκτελέστηκε από τους εθνικιστές του Φράνκο.

Φ. Γκ. Λόρκα: «Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης»

***
Γεννήθηκε το 1898 στην Ανδαλουσία. Γιoς αγρότη και δασκάλας πιάνου, ποιητής, συγγραφέας και μουσικός. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική.

Το 1919, εγκαταστάθηκε στη Φοιτητική Κατοικία του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που τότε λειτουργούσε ως ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο, της ισπανικής πρωτεύουσας. Εκεί συνάντησε τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφόρησαν το 1921, με τίτλο Βιβλίο Ποιημάτων. Λίγο νωρίτερα, το 1918, είχε δημοσιεύσει το έργο Εντυπώσεις & Τοπία περιδιαβαίνοντας την Καστίλη.

Tο Σοσιαλιστικό Κόμμα για τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών και των εκλογών Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Δεδομένα, Εκτιμήσεις και Πολιτικές Κατευθύνσεις του Πολιτικού Συμβουλίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος με βάση και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών και των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Στις 25 Μαΐου 2014 διεξήχθησαν οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθώς και ο δεύτερος γύρος των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών.

Η επόμενη μέρα μετά τις εκλογές για την ανάδειξη των αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θέτει επί τάπητος την κρίση που διέρχεται ο θεσμός που οδηγήθηκε σε καθεστώς «ετεροδιοικησης» από τις Κυβερνήσεις των μνημονίων και την τρόικα που μεταξύ των άλλων, προέβησαν σε διάλυση των οικονομικών και πολιτικών δυνατοτήτων των τοπικών αρχών.

Μεγάλες οικονομικές δραστηριότητες στο χώρο των Ο.Τ.Α. και συμφέροντα σε συνδυασμό με την ανάγκη να αποτελέσουν οι Ο.Τ.Α. πεδίο άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, επιτάσσει τον έντονο κοινωνικό έλεγχο και τη διάθεση πόρων τόσο τοπικά όσο και περιφερειακά.

Όχι, πάλι δεν κατάλαβες!

Πάλι κάθισες σπίτι σου, πάλι άφησες τους άλλους να πάρουν την ευθύνη και να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, έτσι δεν είναι φίλε?

Στο 40% έφθασε πάλι –αλλού λίγο λιγότερο, αλλού λίγο περισσότερο- η αποχή από τις κάλπες.

Όλους εμάς που σφαδάζαμε από τα πληκτρολόγια μας και σου λέγαμε ότι είναι αναίσχυντοι, ότι είναι ποταποί, ότι είναι ελεεινοί και όταν δεν είναι ανίκανοι, είναι απλώς εξωνημένοι, δεν ήθελες να μας ακούσεις.

Όταν αυτοί ψήφιζαν το καινούριο πρόγραμμα απομύζησης –της δικής σου απομύζησης, εσύ κοινοποιούσες την οργή σου στα κοινωνικά δίκτυα και σου άρεσαν τα πύρινα σχόλια κατά των Ολετήρων που μας κυβερνούν, αλλά μέχρι εκεί, ούτε ρούπι παραπέρα, έτσι δεν είναι φίλε?

Πάλι κάθισες στο σπίτι σου και πάλι έγραψες την εκλογική διαδικασία στα παλιότερα των υποδημάτων σου κι ένα μέτρο παραπάνω.

ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΑΡΟΝ-ΑΡΟΝ ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Σήμερα, Τετάρτη, στις 6 το απόγευμα θυροκολλήθηκε το προεδρικό διάταγμα για το κλείσιμο των εργασιών της Ολομέλειας της Βουλής. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, επισκέφθηκε τον πρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του μετέφερε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. «Αν η κυβέρνηση θέλει να κλείσει τη Βουλή, να το κάνει μόνο για εκλογές» σημείωσε ο Π. Λαφαζάνης μιλώντας με δημοσιογράφους. Υποστήριξε ότι πρόκειται για μονομερή κίνηση της κυβέρνησης και ότι παραπέμπονται για το φθινόπωρο τόσο προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεις που έχει ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και δικαστικές υποθέσεις που εκκρεμούν στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής.

Η κυβέρνηση, παίρνοντας την απόφαση να κλείσουν οι εργασίες της Ολομέλειας της Βουλής, διαμορφώνει ένα νομοθετικό σώμα σαφώς μικρότερο και πιο ελεγχόμενο, προκειμένου να περάσει χωρίς εσωτερικές αντιδράσεις τα νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που συνδέονται με την τροϊκανή χρηματοδότηση (ν/σ για ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, κατάργηση εισφορών/τελών υπερ ασφ. ταμείων, δασικός νόμος κλπ).

ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΑ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Με μια αιχμηρή ανακοίνωση η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου στρέφει τα βέλη της κατά του Κάρολου Παπούλια και της κυβέρνησης για το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της βουλής. Όπως αναφέρει η πράξη αυτή συνιστά εκτροπή.

«Η Κυβέρνηση δεν έχει κανένα ηθικό, πολιτικό ή δημοκρατικό δικαίωμα να ενεργεί νοθεύοντας και υπονομεύοντας για άλλη μια φορά τη δημοκρατική λειτουργία» αναφέρει η Ζωή Κωνσταντοπούλου υποστηρίζοντας ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που ολοκληρώνει σε λίγο τη θητεία του έχοντας υπογράψει δεκάδες αντισυνταγματικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, όφειλε να απόσχει από την υπογραφή μιας πράξης που εξυπηρετεί όχι τη δημοκρατική νομιμότητα αλλά κομματικές και κυβερνητικές σκοπιμότητες των κομμάτων που τον εξέλεξαν στη θέση αυτή και ήδη αναζητούν πρόθυμο διάδοχό του αλλά και πρόθυμους βουλευτές να στηρίξουν άλλη μια εκτροπή».

Παράλληλα, ζητά τη διενέργεια εκλογών τονίζοντας ότι «η μόνη δημοκρατική πράξη πολιτικής ευπρέπειας και θεσμικής ειλικρίνειας στην παρούσα συγκυρία είναι η προκήρυξη εθνικών εκλογών. Μόνον για αυτό το λόγο η Βουλή μπορεί όχι να «κλείσει για να εισέλθει σε τμήματα διακοπών», αλλά να διαλυθεί, για να διακοπεί δια παντός η καταστροφική πολιτική των μνημονίων και να οδεύσουν σε οριστικές διακοπές οι επιτηρητές, οι ντόπιοι τοποτηρητές και επιτετραμμένοι και τα πάσης φύσεως αρπακτικά που σκυλεύουν τη χώρα και το πολίτευμα».

πηγή: real.gr

Τάσος Λειβαδίτης, ο υπαρξιακός λυρισμός της αριστεράς

Ο Τάσος Λειβαδίτης είναι από τους ποιητές που έδωσαν αφορμή όσο λίγοι να συγγραφούν γύρω από το έργο τόσες μελέτες ή δόκιμες εργασίες και άρθρα. Το σύγχρονο πάθος για την ποίησή του αποτελεί μία σαφή ένδειξη του πόσο βαθιά προσέγγισε την ανθρώπινη ψυχή ο ποιητής

Η υπαρξιακή διάσταση του έργου σε συνδυασμό με τη λυρικότητα και λαϊκή μεταφυσική κουλτούρα τον έκαναν εύκολα κατανοητό από τους Νεοέλληνες.
Στον έντονο βιωματικό χαρακτήρα της πρώτης δημιουργικής περιόδου του διακρίνουμε μία «ποίηση του στρατοπέδου» (Μάχη στην άκρη της νύχτας, Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας, Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου κ.ά.), μια ωμή, σχεδόν νατουραλιστική περιγραφή των δοκιμασιών της εξορίας, αλλά συγχρόνως στο έργο προβάλλεται η αισιοδοξία και η πίστη στη μελλοντική δικαίωση των αγωνιστών. Πρόκειται για ένα μείγμα λυρικού έπους στο πλαίσιο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.

Στη δεύτερη περίοδο (Οι γυναίκες με τ’ αλογίσια μάτια, Καντάτα, Οι τελευταίοι κλπ) παρατηρείται μία υπαρξιακή μεταστροφή με έντονο συναισθηματικό φορτίο για την ήττα, τη φθορά, την πτώση και την αμφιβολία, την απογοήτευση και την πικρία της ζωής. Ακόμα και η σΠηγή: Το Βίβλίο.net
τιχουργική του εξελίσσεται και γίνεται πιο πυκνή, εκτενέστερη και πολυσήμαντη.

Νέα κατάσταση, νέες υποχρεώσεις…

http://www.avgi.gr/

Χρήστου Δημήτρης

Στα 16 χρόνια που υπήρξα μέλος του ΚΚΕ (1974-1990), σε κάθε τακτική συνέλευση των οργανώσεων όλου του κόμματος η εισήγηση ξεκινούσε πάντα από την ανάλυση της διεθνούς κατάστασης. Αρκετοί, τουλάχιστον στην αρχή, το θεωρούσαμε ως κλασική τυπολατρία, συνήθεια των παλαιών εποχών. Ο κόσμος -τότε- ήταν πολύ απλούστερος του σημερινού για να απαιτούνται γνώσεις για το τι γίνεται στην παγκόσμια σκακιέρα όταν πάνω της είχαν μείνει δύο πιόνια. Πώς λοιπόν μπορεί να νικήσεις όταν δεν βλέπεις ή, ακόμα χειρότερα, δεν θες να δεις τις επόμενες κινήσεις που απαιτούνται και σε αφορούν απέναντι σε αντιπάλους με σοβαρό πλεονέκτημα πιονιών; Έτσι δεν μπορείς να ξεφύγεις από το ρουά ματ, στο οποίο ο νικητής θα σου πάρει και τη σκακιέρα και δεν θα μπορέσεις να ξαναπαίξεις σκάκι. Θα κάθεσαι και θα βλέπεις τους άλλους.

Επειδή ο λαός δεν αντέχει να περιμένει 500 χρόνια για να ισιώσει ο γιαλός, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιστορικά υποχρεωμένη να τραβήξει μπροστά και να αναλάβει τις ευθύνες της

ΕΛΛΑΣ ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ

Του ΣΤΑΘΗ*

Η Ελλάδα δεν έχει Σύνταγμα, έχει Μνημόνιο.
Το Σύνταγμα δεν τηρείται, όχι μόνον απ’ την κυβέρνηση, αλλά εν τέλει κι απ’ τους Ελληνες (όλους όσοι νοιώθουν το καθήκον να το υπερασπίζονται), ενώ το Μνημόνιο τηρείται κατά γράμμα. Και αριθμούς. Το Σύνταγμα μαραζώνει και πεθαίνει, ενώ το Μνημόνιο ανανεώνεται και θεριεύει.
Το Κοινοβούλιο έχει υποβαθμισθεί σε Κολοβό, όπου ο κ. Πρωθυπουργός δεν πατάει, οι δε νόμοι «ψηφίζονται» με προεδρικά διατάγματα, επείγουσες και κατεπείγουσες διαδικασίες, κρυφίως, νύκτωρ, με άσχετες τροπολογίες, διά αντιπερισπασμών, με αποπληροφόρηση και παραπληροφόρηση. Ενόσω «μιλούσαμε» για το γάλα, υπερψηφιζόταν το κώνειο και η ηρωίνη.
Η Δικαιοσύνη, εξαρτημένη απ’ την κυβέρνηση, δεν εμπνέει τον λαό με την ισχύ της (ως η έσχατη καταφυγή των πολιτών), απονέμεται με βραδύτατους ρυθμούς, συχνά μεροληπτεί και παρακολουθεί αδρανής την καταβαράθρωση του πολιτεύματος.