Έκκληση από 21 ΜΚΟ να μετακινηθούν αιτούντες άσυλο και μετανάστες από τα νησιά σε ασφαλή τοποθεσί

Έκκληση προς την κυβέρνηση να μετακινήσει τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες άμεσα από τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης στα νησιά σε ασφαλή τοποθεσία, ώστε να αποφευχθεί μία κρίση δημόσιας υγείας εν μέσω πανδημίας κορονοϊού, απευθύνουν σήμερα 21 ανθρωπιστικές οργανώσεις με κοινή τους ανακοίνωση.

Όπως σημειώνουν, χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων ηλικιωμένων, πασχόντων από χρόνιες παθήσεις, παιδιών, εγκύων, νέων μητέρων και ατόμων με αναπηρία, «είναι παγιδευμένα υπό άθλιες συνθήκες επικίνδυνου συνωστισμού στα νησιά εν μέσω πανδημίας».

Την ίδια ώρα υπενθυμίζουν ότι οι διαμένοντες στις εγκαταστάσεις έρχονται αντιμέτωποι με «εξαιρετικά περιορισμένη πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό, τουαλέτες και ντουζιέρες, καθώς και πολύωρη αναμονή σε ουρές για τη διανομή τροφίμων και ανεπάρκεια ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού», συνθήκες που «καθιστούν αδύνατη τη συμμόρφωση με τις κατευθυντήριες οδηγίες για την προστασία από τον κορονοϊό, θέτοντας τους ανθρώπους σε σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εν όψει της αυξανόμενης απειλής ευρείας μετάδοσης του COVID-19».

Ψυχολογικές επιπτώσεις της εξάπλωσης του κορονοϊού. Διαχείριση κρίσης

Δρ. Καλλιόπη Μέγαρη Κλινική Νευροψυχολόγος - Σύμβουλος Ψυχολόγος 

Είναι σημαντικό στη φάση που βρισκόμαστε να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής και να είμαστε υποστηρικτικοί όχι μόνο στους ανθρώπους που είναι άρρωστοι, αλλά και σ’ αυτούς που έχουν άγχος. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος και δεν μας οδηγεί στο να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις. Δεν πανικοβαλλόμαστε, το διαχειριζόμαστε.

Η κρίση είναι μια παροδική κατάσταση η οποία αποσταθεροποιεί το άτομο, το οποίο έρχεται αντιμέτωπο με μια απειλητική περίσταση, που την αντιλαμβάνεται ως σημαντική. Επιπλέον, εκείνη τουλάχιστον τη στιγμή που συμβαίνει, δεν μπορεί ούτε να την αποφύγει ούτε να την επιλύσει με τις συνήθεις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων που διαθέτει (Caplan, 1964). Συνήθως, πρόκειται για μια συναισθηματικά απειλητική κατάσταση που συνδέεται με αλλαγές και στις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες το άτομο ζει.

Στην περίπτωση της ολοένα και αυξανόμενης εξάπλωσης του κορονοϊού, αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση κρίσης, η οποία προκαλεί αναστάτωση, άγχος, αποδιοργάνωση και εσωτερική ένταση. Επιπλέον, υπάρχει αδυναμία του ατόμου να αντιμετωπίσει το αγχογόνο γεγονός και να προσαρμοστεί σε αυτό (φαινομενικά μοιάζει ‘άλυτο’ πρόβλημα), επιπρόσθετη πολύ μεγάλη αναστάτωση και αναζήτηση τρόπων ανακούφισης από την ένταση. Για τον κορονοϊό έχουμε σχετικά μειωμένη γνώση γιατί είναι μια ασθένεια που εμφανίστηκε πρόσφατα και μελετάται ακόμα.

Κορονοϊός: Πώς η Νότια Κορέα ισοπεδώνει την επιδημία χωρίς λουκέτο στην οικονομία Τα τέσσερα μαθήματα που δίνει στις άλλες χώρες

H Νότια Κορέα φαίνεται πως βγαίνει σταδιακά από την κρίση του κορονοϊού. Η χώρα έδειξε πως είναι δυνατό να εξομαλυνθεί και να ισοπεδωθεί η επιδημική καμπύλη των νέων λοιμώξεων της νόσου Covid-19 χωρίς να μπει εκτεταμένο λουκέτο στην οικονομία όπως στην Ευρώπη και χωρίς δρακόντεια μέτρα τύπου Κίνας.

Αν και φαίνεται να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, οι ειδικοί δεν είναι βέβαιοι ότι τα νοτιοκορεατικά μαθήματα μπορούν να εφαρμοστούν ευρέως και να δουλέψουν σε άλλες χώρες.

Αυτά τα τέσσερα μαθήματα είναι: Έγκαιρη λήψη μέτρων, μεγάλος αριθμός τεστ στον πληθυσμό, εξονυχιστική ιχνηλάτηση επαφών των κρουσμάτων και μαζική υποστήριξη από τους πολίτες στα μέτρα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έφερε τη Νότια Κορέα ως παράδειγμα όπου ο ιός μπορεί να αναχαιτιστεί και κάλεσε άλλες χώρες να «εφαρμόσουν τα μαθήματα της Κορέας και αλλού».

Πράγματι, ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία και η Σουηδία, προσπαθούν πια να τη μιμηθούν, αλλά με καθυστέρηση, οπότε ίσως δεν έχουν ανάλογα θετικά αποτελέσματα.

Η εποχή των τεράτων

Νικόλ Λειβαδάρη

ONτόναλντ Τραμπ δήλωσε χθες ότι «θα ξανανοίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε τρεις εβδομάδες» και θα γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τους γιατρούς που του λένε «να κρατήσει την χώρα κλειστή για πάντα».

Διότι, όπως εξήγησε, το «να κρατάς την οικονομία κλειστή φέρνει περισσότερο θάνατο από τον κορονοϊό». Και διότι, επίσης, εάν δεν πεθάνουμε από τον ιό θα πεθάνουμε… αυτοκτονώντας, αφού αποδεδειγμένα – και σύμφωνα με την Βρετανική Ψυχιατρική Επιθεώρηση που επικαλέστηκε – η οικονομική κρίση του 2008 προκάλεσε περισσότερες από 10.000 αυτοκτονίες σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Οπερ, όπως κατέληξε ο Ντόναλντ Τραμπ, «δεν μπορούμε να αφήσουμε την θεραπεία να γίνει χειρότερη από το ίδιο το πρόβλημα» - άρα η αμερικανική οικονομία δεν μπορεί να μείνει «κλειστή» επ’ αόριστον, είτε υποχωρήσει, είτε δεν υποχωρήσει η πανδημία.

Κατά τους ορθόδοξους νεοφιλελεύθερους, ο αμερικανός πρόεδρος απλώς απάντησε ευθέως στο δίλημμα που έθεσε η Wall Street Journal εν μέσω χρηματιστηριακής πτώσης 30% και προβλέψεων, όπως αυτές της Goldman Sachs, που θέλουν την αμερικανική οικονομία να γνωρίζει ύφεση ακόμη και 24% λόγω του lockdown που φέρνει η υγειονομική κρίση: «Τι είναι χειρότερο, η θεραπεία ή η αρρώστια;» ήταν το ερώτημα που απηύθυνε η εφημερίδα. Κι ακόμη πιο λιανά το έθεσε ο νομικός και αναλυτής Σκοτ ΜακΜίλλαν, εκπροσωπώντας με βαθιά ειλικρίνεια την καθαρή ρεπουμπλικανική δεξιά: «Το δομικό πρόβλημα», είπε, «είναι εάν θα αποφασίσουμε να διαλύσουμε ολόκληρη την οικονομία για να σώσουμε το 2,5% του πληθυσμού που, πρώτον, είναι γενικά ακριβό να συντηρηθεί και, δεύτερον, δεν είναι παραγωγικό».

Ο πολυμήχανος καπιταλισμός

Γιάννης Τριάντης

Αγαπητέ Γιάννη, Οταν είχες επιστρέψει από τη Σιγκαπούρη έσταζε μέλι το στόμα σου.

Φροντισμένη χώρα, πρωτοπόρα τεχνολογία, πειθαρχημένοι πολίτες και άκρως φιλελεύθερη οικονομία. «Ετσι προχωρεί ο κόσμος» έλεγες και ξανάλεγες. «Οχι με το βαρίδι του κρατισμού».

Λίγο καιρό μετά ενέσκηψε η μεγάλη κρίση στην Ευρώπη. Εκεί γύρω στα τέλη του 2008. Πανικός και άμεσα μέτρα. Με πρώτο την… κρατικοποίηση των τραπεζών! Σαρκάζοντας σου είχα πει ότι πάλι στο κράτος καταφεύγουν οι δικοί σου, οι φιλελεύθεροι.

Ομολογώ ότι η κυνική απάντησή σου ήταν αφοπλιστική: «Είναι ευέλικτος ο καπιταλισμός. Επιτίθεται, αμύνεται, υποχωρεί, σμπαραλιάζει τον κρατισμό αξιοποιώντας τις ρωγμές και τις αδυναμίες του, αλλά δεν διστάζει να επιστρατεύει το κράτος όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Είναι πολυμήχανος ο καπιταλισμός».

Οταν οι περιστάσεις το απαιτούν! Τι κομψή διατύπωση. Οπου «περίσταση» είναι, βέβαια, το προϊόν εγγενούς αδυναμίας η οποία, πέρα από κραυγαλέες ανισότητες, δημιουργεί κυκλικά περιοδικές κρίσεις, τις οποίες καλείται να αντιμετωπίσει ο… αφορεσμένος κρατισμός!