του Δημήτρη Μηλάκα
Η αντίδραση της αντιπολίτευσης στην ανάθεση της διοίκησης της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στον Παναγιώτη Κοντολέοντα -μέχρι πριν από λίγο καιρό προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του G4S (υπηρεσίες ιδιωτικής ασφάλειας)- επικεντρώθηκε στη μη επάρκεια των τυπικών (πανεπιστημιακός τίτλος μη αναγνωρισμένος) προσόντων του. Αν αυτό είναι το «ψεγάδι» στο οποίο περιορίζεται η κριτική της αντιπολίτευσης, τότε καταλήγει κανείς στο βάσιμο συμπέρασμα ότι τις πολιτικές δυνάμεις που αντέδρασαν σ’ αυτήν την επιλογή δεν τις ενοχλεί τίποτε άλλο και ότι δεν έχουν κάτι να πουν για τα ουσιαστικά προσόντα του Παναγιώτη Κοντολέοντα τα οποία είναι πολλά και άκρως ενδιαφέροντα…
Για να κατανοήσουμε τα προσόντα και για να αποκτήσουμε μια ιδέα περί των ουσιαστικών δεξιοτήτων του νέου διοικητή της ΕΥΠ θα πρέπει να έχουμε μια ιδέα του χώρου στον οποίο πέτυχε επαγγελματικά. Τον χώρο της παροχής υπηρεσιών ασφαλείας/αστυνόμευσης. Πρόκειται για έναν κλάδο ο οποίος αναπτύσσεται ραγδαία από την εποχή της νεοφιλελεύθερης επέλασης αναλαμβάνοντας ολοένα και περισσότερες δραστηριότητες τις οποίες το κράτος εκχωρεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Ανάμεσα σ’ αυτές τις δραστηριότητες είναι η διαχείριση σωφρονιστικών καταστημάτων (ιδιωτικές φυλακές) καθώς και η φύλαξη – διαχείριση προσφυγικών καταυλισμών.
Σε αυτόν τον τομέα δραστηριότητας (διαχείριση ζητημάτων ασφαλείας που σχετίζονται με το προσφυγικό ζήτημα) των ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας αξίζει να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά.
Ο… ασφαλίτης κολοσσός