Γράφει ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Σκούζουν μέσα από τους τάφους τους. Ζόμπι. Τρελαμένα. Ουρλιάζουν λόγια της Χούντας. Θυμίζουν τις ασυνάρτητες κραυγές του Παπαδόπουλου. Τα επιχειρήματα του Μακαρέζου. Του Παττακού. Σκάστε άθλιες φωνές! Βουλώστε το.
Αποκαλούν ηλίθιους και ηλίθιες τους μαθητές και τους φοιτητές των καταλήψεων. Λένε για πουστιές και υποκινητές. Μιλάει η μούχλα. Η σαπίλα. Λένε ότι τα Πανεπιστήμια δεν λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια. Και ταυτόχρονα δήθεν κλαίγονται για τα λαμπρά μυαλά των Ελλήνων που φεύγουν διωγμένοι από τη χώρα.
Πού σπούδασαν ρε γελοίοι αυτά τα λαμπρά μυαλά για τη φυγή των οποίων τάχα μου λυπάστε; Ποια πανεπιστήμια τελείωσαν; Αυτά που λέτε διαλυμένα; Και τι γίνεται όταν πολλά από τα λαμπρά μυαλά που έφυγαν διωγμένα, τότε που σπούδαζαν συμμετείχαν σε καταλήψεις, σε συνελεύσεις, σε πορείες;
Θέλουν να σκοτώσουν την εφηβεία. Θέλουν να γεράσουν τα νιάτα πριν την ώρα τους. Όχι επειδή τα ζηλεύουν, αλλά επειδή τα φοβούνται. Τα τρέμουν. Γι’ αυτό τα αποκαλούν θρασίμια. Γιατί αρνούνται επίμονα να μεταμορφωθούν σε πειθήνια ανθρωπάκια, που αύριο θα βασανίζονται αδιαμαρτύρητα δουλεύοντας στις προβλήτες της COSCO.