Αυτήν τη φορά οι δυνάμεις που έβγαλε η Τουρκία στις θάλασσες (κι εν μέρει στον αέρα) ήταν δυνάμεις σύρραξης.Αν η κρίση εξελίσσετο, θα εκινείτο όχι προς την κατεύθυνση ενός «θερμού επεισοδίου», αλλά προς την κατεύθυνση μιας αναμέτρησης.
Πιθανόν, τελικής αναμέτρησης.
Η Ελλάδα δεν αιφνιδιάστηκε. Παρ’ ότι ο σκοπός της Τουρκίας δεν ήταν να τεστάρει τον βαθμό ετοιμότητας της χώρας μας (δαπάνησε πολλούς πόρους για να είναι μόνον αυτό ο στόχος της), η Ελλάδα βρέθηκε έτοιμη – ήταν εκεί που έπρεπε να είναι.Αυτό ίσως να είναι που απέτρεψε την περεταίρω εξέλιξη της κρίσης. Οι «μεσολαβήσεις» ήρθαν μετά. (Και αφορούν στην επόμενη μέρα).
Συνεπώς, δεν ήταν τεστ, αλλά ετοιμότητα χτυπήματος ή διερεύνηση, τοις πράγμασι, δυνατότητας χτυπήματος. Από αυτό επέμεινε η πίεση. Η πίεση θα παραμείνει.
Αυτή η πίεση θα είναι πιο έντονη και διαρκής παρά ποτέ. Η Τουρκία έχει εγγράψει ένα ακόμα «προηγούμενο» στις διεκδικήσεις της.
Η διαμεσολάβηση Μέρκελ ή οποιουδήποτε άλλου, εξυπηρετεί ντε φάκτο αυτόν τον σχεδιασμό.Διότι:
Διάλογο υπό απειλή η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει. Η «εξουδετέρωση» της απειλής θα επιτρέψει τον διάλογο που η απειλή υπαγορεύει.