Στέφανος Τζουμάκας: Προφητική ομιλία 18 χρόνια πριν σε εκδήλωση για την Αγροτική Ανάπτυξη που διοργάνωσε το ΙΣΤΑΜΕ-Α. Παπανδρέου.

Ισχύουν όλα μέχρι σήμερα γιατί δεν θέλανε να παραδεχτούν ότι η κατάσταση ως είχε, δεν οδηγούσε σε θετική διέξοδο.

Ομιλία Στέφανου Τζουμάκα στην επιστημονική Ημερίδα του ΙΣΤΑΜΕ «Αγροτική Περιφερειακή Ανάπτυξη», Άρτα, Μάιος 1998.

Ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε. Αγαπητές φίλες και φίλοι, το θέμα της αγροτικής πολιτικής και της γεωργίας είναι πάρα πολύ μεγάλο, είναι δύσκολο να εξαντληθεί σε μια τέτοια συνάντηση, όπου όλοι πρέπει να έχουμε σύντομες εισηγήσεις, να γίνει και διά­λογος. Υπάρχει, άλλωστε, και πάρα πολύ ζέστη εδώ στην πόλη. Σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας εδώ είμαστε σε καύσωνα σχεδόν.

Για να μιλήσουμε γι' ανάπτυξη και για γεωργία πρώτα απ' όλα πρέπει να ξεκινή­σουμε από το διεθνές περιβάλλον. Είναι αυτό που δίνει το σήμα και τον προσανατολι­σμό σε όλους μας. Όλους μάς επηρεάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, όπου εκεί διαμορφώνεται το πλαίσιο των εξελίξεων της αξίας των προϊόντων και των συναλλα­γών. Και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κυριαρχείται από δυνάμεις που είναι αντί­θετες με την πολιτική στη γεωργία που ασκούμε εμείς στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και σε άλλες χώρες.

Είναι, σχεδόν, όλες οι χώρες του κόσμου στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, τώρα τελευταία έχουν κάνει αίτηση να μπουν και οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Αλλά οι χώρες που κυριαρχούν και έχουν διαμορφώσει μια συμμαχία που επι­βάλλει τις πολιτικές και τις επιλογές στο παγκόσμιο εμπόριο, είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, το Μεξικό, η Αυστραλία, η Ιαπωνία. Έχουν συμμαχήσει με χώρες που είναι σε όχι καλή εξέλιξη από άποψη ανάπτυξης, αυτές τις χώρες που λέμε Τρίτου Κόσμου και με τις χώρες του πρώην ανατολικού συστήματος.

Η ριζοσπαστική Αριστερά έχει πολλά να διδαχθεί

Αθηνά Μιχαλακέα

Ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης, διδάκτωρ Συγκριτικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου, στο βιβλίο του «Ευρωκομμουνισμός: Από την κομμουνιστική στη ριζοσπαστική ευρωπαϊκή Αριστερά» (εκδ. Πόλις), που αποτελεί επεξεργασμένη μορφή της διδακτορικής του διατριβής, καταθέτει μια υποδειγματικά δομημένη μελέτη, ιστορική αναδρομή σε ένα πολιτικό ρεύμα που ανανέωσε και διατύπωσε με νέους όρους την αριστερή ευρωπαϊκή ταυτότητα.

Εξετάζεται η ευρωκομμουνιστική «στιγμή» στην περίοδο των «long '70s», που εκτείνονται από τις πολιτικές τομές του ’68 ώς την κατάρρευση του κομμουνιστικού κόσμου, αλλά και η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο ευρωκομμουνισμός, ιδιαίτερα επίκαιρη σε μια εποχή που η Αριστερά πρέπει να επινοήσει εκ νέου τον εαυτό της σε διεθνιστική βάση, που θα προασπίζεται τα δημοκρατικά δικαιώματα και θα αποτελεί όχημα κοινωνικού μετασχηματισμού.

■ Ποια ήταν η αφορμή για την ενασχόλησή σου με τον ευρωκομμουνισμό;

Οι ερευνητικές επιλογές υποκρύπτουν ένα γνωστικό και ταυτόχρονα πρακτικό ενδιαφέρον. Το δικό μου δεν ήταν εξ αρχής ο ευρωκομμουνισμός, αλλά το ΚΚΕ Εσωτερικού, ένα κόμμα ελάχιστα μελετημένο, ανορθογραφία της εποχής του.

Κόμμα μικρό, πολύ διαφορετικό από το ορθόδοξο ΚΚΕ και το σοσιαλ-λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ: προσανατολισμένο σαφώς προς τη Δύση, πολιτικά και πολιτισμικά, φορέας μεταρρυθμιστικών ιδεών και νέων πολιτικών αιτημάτων (οικολογία, φεμινισμός, νέα κοινωνικά κινήματα), φιλελεύθερο και ανοιχτό, πόλος έλξης δυναμικών κοινωνικών στρωμάτων αλλά χωρίς σημαντική διείσδυση στην εργατική τάξη.

Έκαστος δι” όλους, όλοι δι” έκαστον

Του Άγγελου Μανταδάκη

Ευκολότερο να περάσει κάμηλος από τρύπα βελόνας παρά πλούσιος στη Βασιλεία του Ουρανού. Η αριστερίστικη αυτή απόστροφος του Ευαγγελίου δεν προσφέρεται στην προσχώρηση στην Αριστερά. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την προσχώρηση σε έναν φαντασιακό παράδεισο, κατασκευασμένο από ανθρώπινες φιγούρες ή τεχνητά μέσα. Είναι μια πράξη ζωής που απελευθερώνει ηθικά και κοινωνικά τον άνθρωπο – πολίτη από το στενό πλαίσιο που του επιβάλλεται από οποιονδήποτε καταναγκασμό.

Η ένταξη στην Αριστερά επομένως δεν γίνεται με όρους ταξικούς, μεταφυσικούς. Δεν αποτελεί γεγονός νομοτελειακό, αλλά ανοίγει διάπλατα τους δρόμους για τη Βασιλεία του Ουρανού, που για την Αριστερά δεν είναι άλλη από την ελεύθερη πολιτεία των αγωνιστών της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αδελφότητας. Σε αυτές μπορεί να εισέλθει ο καθένας, με μοναδική δέσμευση την τήρηση των συλλογικών κανόνων που εκφράζονται από το ιδρυτικό δίστιχο του σοσιαλισμού «Έκαστος δι” όλους, όλοι δι” έκαστον».

Αλλά αυτή η είσοδος στη Βασιλεία της Αριστεράς σημαίνει και προϋποθέτει την παραίτηση από τον πειρασμό, που μετατρέπει τη συγκατοίκηση σε ιδιοτέλεια, υποτάσσει το εμείς στο εγώ…

Η ρήση για τη γυναίκα του Καίσαρα, παρ” ότι δείχνει λαϊκίστικη, εδώ έχει τη σημασία της, αντίθετα με τη ρήση του Ευαγγελίου.

Μια φωτογράφος έκλεισε «ραντεβού» με μια αγέλη λύκων και το αποτέλεσμα κόβει την ανάσα

HuffPost Greece | Priscilla Frank

Για τους περισσότερους, ο καλύτερος τρόπος για να παρατηρήσεις έναν λύκο είναι από απόσταση ασφαλείας. Ένα βαθύ ουρλιαχτό μέσα στη νύχτα από ένα υπέροχο πλάσμα που κρύβεται μέσα στις σκιές του δάσους είναι ό,τι πιο κοντινό σε «επαφή» με λύκο που έχουμε βιώσει οι περισσότεροι. Όχι όμως όλοι.

Η Cleo Goossens είναι μια φωτογράφος από το Άιντχοφεν της Ολλανδίας και, από ότι έχουμε καταλάβει, λάτρης των λύκων (ο σκύλος της λέγεται “Wolf” και η εταιρεία της “Sun of Wolves”). Πρόσφατα η Goossens επισκέφθηκε οκτώ αληθινούς, ολοζώντανους λύκους στη Γερμανία, οι οποίοι ανήκουν σε έναν Γερμανό που ζει αρμονικά μαζί τους, μαζί με τη γυναίκα, το γιο του και το ντίνγκο τους (άγριο σκυλί).

Οι φωτογραφίες που τράβηξε, κάποιες έγχρωμες και κάποιες ασπρόμαυρες, κάποιες από μακριά και κάποιες από απόσταση αναπνοής, απεικονίζουν τους λύκους με οικειότητα που σπάνια συναντάμε στις φωτογραφίες της άγριας φύσης. Μια φωτογραφία δείχνει τον λύκο ως μοναχικό κυνηγό στην ερημιά ενώ μια άλλη ως ένα αξιολάτρευτο πλάσμα «πεινασμένο« για επαφή και αγάπη. Η μικρή αλλά εντυπωσιακή σειρά φωτογραφιών της Goossens παρουσιάζει την δυναμική ποικιλία χαρακτήρων που ενσαρκώνει ο λύκος αλλά και την εκπληκτική ικανότητά τους να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους.