Το 1989 ήταν μια χρονιά ορόσημο. Πτώση του τείχους του Βερολίνου και κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ. Η Ελλάδα βράζει με τα σκάνδαλα «Κοσκοτά» και «υποκλοπών» να κλονίζουν συθέμελα το πολιτικό σύστημα. Η κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» Νέας Δημοκρατίας και Συνασπισμού (ΚΚΕ και ΕΑΡ) με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη, στις 29 Αυγούστου του 1989, έριξε στην πυρά της Χαλυβουργικής περίπου 17.500.000 φακέλους κοινωνικών φρονημάτων. Η απόφαση αυτή δικαιολογήθηκε ως μία δράση στο πλαίσιο μιας προσπάθειας παγίωσης της εθνικής συμφιλίωσης, παρά τις αντιδράσεις από αγωνιστές, ιστορικούς, επιστήμονες αλλά και το ΠΑΣΟΚ που ήταν τότε στην αντιπολίτευση. Την ίδια εποχή, στην υπόλοιπη Ευρώπη συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Άνοιγαν αρχεία όπως τα αρχεία της Στάζι στην Ανατολική Γερμανία. Από την πυρά γλίτωσαν μόνο 2.100-2.500 φάκελοι, όσων κρίθηκαν ηγετικά στελέχη από το ΚΚΕ και την Αριστερά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το 2016 ανακοινώνει πως είναι έτοιμη να επιτρέψει την άρση του απορρήτου για τους εναπομείναντες φακέλους και υπό προϋποθέσεις να δώσει δυνατότητα πρόσβασης σε συγγενείς και ιστορικούς.
Διαπιστώνεται πως αρκετοί από αυτούς είχαν συλληφθεί προκειμένου να αφαιρεθούν ονόματα πληροφοριοδοτών όπως η περίπτωση των φακέλων Πλουμπίδη και Φλωράκη. Οι φάκελοι παραβιάστηκαν «είτε για να καλύψουν πληροφοριοδότες και σπιούνους του καθεστώτος είτε ορισμένοι άλλοι για να εξωραΐσουν την ιστορική μνήμη της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου (1963-1965)» γράφει ο Χρ. Θεοχαράτος αργότερα.
