Έξοδος του Μεσολογγίου: Σάββατο προς Κυριακή των Βαΐων 1826

 ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΗΣ 

Λένε πως έτρωγαν άλογα, σκυλιά, γάτες και ποντίκια για να επιβιώσουν. 

Λένε πως οι μάνες έσφαζαν τα μωρά τους για να μη πέσουν στα χέρια του οχτρού και μετά αυτοκτονούσαν με το ίδιο ματωμένο μαχαίρι.

Λένε πως ένας Τούρκος πήγε να σκυλέψει το άψυχο κορμί ενός παιδιού και η μάνα, αφού έβγαλε το μαχαίρι που είχε χώσει πριν λίγο στο στήθος της, τον έσφαξε.

Λένε πως ο ήχος της έκρηξης από την ανατίναξη τράνταξε τον Άδη και τάραξε τον Χάρο.

Γιατί ο Χάρος άκουσε την έκρηξη και περίμενε τους Μεσολογγίτες, μα πιότεροι Τούρκοι κατρακύλησαν κάτω εκεί θαρρώ.

Λένε πως η Φρουρά του Μεσολογγίου αριθμούσε 3.500 άντρες Ρουμελιώτες και Σουλιώτες χωρισμένους σε τρεις ομάδες με ομαδάρχες τους Κίτσο Τζαβέλα, Νότη Μπότσαρη και Δημήτρη Μακρή.

Λένε πως δυο ξένοι αιχμάλωτοι που είχαν αποδράσει πρόδωσαν την ΕΞΟΔΟ.

Λένε πως στην ΕΞΟΔΟ οι γυναίκες θα ντύνονταν με αντρικά ρούχα και θα έπαιρναν στην πλάτη τα μωρά τους. Οι άντρες θα άνοιγαν τον δρόμο με το σπαθί στο χέρι. 

Λένε πως τελείωναν οι οβίδες κι ένας Μεσολογγίτης έφραξε με το κορμί του τη μπούκα του κανονιού και το πυροδότησε.

Δεν αντέχεται αυτός ο Τσιόδρας… Δε μπορεί, κάποιο λάκκο έχει η φάβα

του Γιάννη Τριάντη 

Μ΄εκνευρίζει αυτός ο τύπος. Εκεί που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας και κατάφερε να γίνει διάσημος. Αναγνώριση και έπαινοι από παντού. Δε μπορεί, κάποιο λάκκο έχει η φάβα…

Πρώτον, τι σόι επιστήμονας είναι αυτός που τρέχει στις εκκλησίες και ψέλνει; Ακούς εκεί ψάλτης! Απαράδεκτον. Πως; Άλλα λέει ο Παστέρ; Ότι η επιστήμη μπορεί να συμβαδίζει με την θρησκεία; Ελα, μωρέ. Και ποιος είναι ο Παστέρ που θα μας κάνει μαθήματα…

Δεύτερον, τι ύφος είναι αυτό; Μου φαίνεται κρυφό ποταμάκι. Σιγανοπαπαδιά, στην υπηρεσία του Μητσοτάκη. Πως; Τον σέβεται ο Τσίπρας, τον εκτιμά ο Ξανθός και τον παραδέχεται ο Μόσιαλος; Ε, και; Τι είναι αυτοί; Αυθεντίες; Προφανώς δεν έχουν διαβάσει κάτι εμπνευσμένα κείμενα που μιλάνε για αναλύσεις καφενειακού επιπέδου από τον Τσιόδρα…

Τρίτον, αυτός ο τύπος μπορεί να φαίνεται μειλίχιος, θρησκευόμενος και σεμνός, αλλά αν ξέραμε τι κρύβει μέσα του, θα τρομάζαμε. Αυτός, παιδάκι μου, μιλάει με έγνοια για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες! Ναι, ναι. Αυτός ο θρησκόληπτος ο κρυφοδεξιός. Κι αν δεν με πιστεύετε, ιδού τα πειστήρια (αντιγράφω από την «Εφ.Συν»):

Δεν αντέχεται αυτός ο Τσιόδρας…

του Γιάννη Τριάντη  

Δε μπορεί, κάποιο λάκκο έχει η φάβα

 

Μ΄εκνευρίζει αυτός ο τύπος. Εκεί που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του, μπήκε ξαφνικά στη ζωή μας και κατάφερε να γίνει διάσημος. Αναγνώριση και έπαινοι από παντού. Δε μπορεί, κάποιο λάκκο έχει η φάβα…

Πρώτον, τι σόι επιστήμονας είναι αυτός που τρέχει στις εκκλησίες και ψέλνει; Ακούς εκεί ψάλτης! Απαράδεκτον. Πως; Άλλα λέει ο Παστέρ; Ότι η επιστήμη μπορεί να συμβαδίζει με την θρησκεία; Ελα, μωρέ. Και ποιος είναι ο Παστέρ που θα μας κάνει μαθήματα…

Δεύτερον, τι ύφος είναι αυτό; Μου φαίνεται κρυφό ποταμάκι. Σιγανοπαπαδιά, στην υπηρεσία του Μητσοτάκη. Πως; Τον σέβεται ο Τσίπρας, τον εκτιμά ο Ξανθός και τον παραδέχεται ο Μόσιαλος; Ε, και; Τι είναι αυτοί; Αυθεντίες; Προφανώς δεν έχουν διαβάσει κάτι εμπνευσμένα κείμενα που μιλάνε για αναλύσεις καφενειακού επιπέδου από τον Τσιόδρα…

Τρίτον, αυτός ο τύπος μπορεί να φαίνεται μειλίχιος, θρησκευόμενος και σεμνός, αλλά αν ξέραμε τι κρύβει μέσα του, θα τρομάζαμε. Αυτός, παιδάκι μου, μιλάει με έγνοια για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες! Ναι, ναι. Αυτός ο θρησκόληπτος ο κρυφοδεξιός. Κι αν δεν με πιστεύετε, ιδού τα πειστήρια (αντιγράφω από την «Εφ.Συν»):

«Παραχωρώντας συνέντευξη, τον Απρίλιο του 2017 στη Βιέννη, στο πλαίσιο του 27ου Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Κλινικής Μικροβιολογίας και Μολυσματικών Ασθενειών, ο Σωτ. Τσιόδρας περιέγραφε το αυτονόητο, λέγοντας ότι «τους βλέπουμε [σ.σ. τους πρόσφυγες] ως κανονικούς ανθρώπους» και ότι «έχουν πρόσβαση σε δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης».

Από την Αμερική, στην Ευρώπη και μετά στην Ελλάδα

Καλημέρα, ελπίζω με πρωινό καφέ και καλή διάθεση. 

Νομίζω πως είμαστε , λίγο ή πολύ, όλοι στο στάδιο, που ο εγκλεισμός δημιουργεί συνήθειες πρωτόγνωρες και σκέψεις ασυνήθιστες. Ένα τεράστιο κοινωνικό πείραμα βρίσκεται σε εξέλιξη εξ ανάγκης, με εμάς πειραματόζωα, χαμστεράκια σε διαμερίσματα, που περιμένουν να τα ταΐσουν ελπίδα από την τηλεόραση και απαντήσεις από το ίντερνετ. Μιλάω με φίλους στο τηλέφωνο και τις «πλατφόρμες» (νέα ανακάλυψη) και μερικές φορές μηχανικά ο εγκέφαλος φέρνει την εικόνα της μορφής τους, αλλά φοβάμαι πως όταν τελειώσει η περιπέτεια και συναντηθούμε, η νέα εικόνα δεν θα έχει τίποτα κοινό με την παλιά , την φυλαγμένη στον εγκέφαλο. Και δεν εννοώ μόνο το μακρύ μαλλί ή τα επιπλέον κιλά , αλλά τις αλλαγές που συντελούνται βίαια, αθόρυβα και ανεπαίσθητα . Αλλάζουμε. Με τρόπο που δεν ελέγχουμε, με τρόπο που δεν θέλουμε και ίσως και με τρόπο που θα πληρώσουμε εντόκως αν κάνουμε το λάθος να πορευτούμε στο δρόμο της παλιάς συνήθειας παραβλέποντας όσα έχουν συμβεί.

Σκεφτείτε πως ενώ ζούμε σε έναν κόσμο κοινωνικής δικτύωσης και συνεχών επαφών, οι περιορισμοί λόγω πανδημίας διαμορφώνουν μεν ποσοτικά διαφορετικά τις σχέσεις αλλά και ποιοτικά. Αυτοί με τους οποίους νιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε αυτή την περίοδο, ίσως είναι οι πραγματικοί φίλοι. 

Περικλής Κοροβέσης: Αγάπα το κελί σου, τρώγε το φαΐ σου, διάβαζε πολύ

Στη μνήμη του Περικλή Κοροβέση, που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών, το Tvxs.gr δημοσιεύει ένα απόσπασμα από την αφήγησή του με τίτλο «Η ζωή στις φυλακές», που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου «Μαρτυρίες για τη δικτατορία και την αντίσταση» (Εκδόσεις Εστία). Η μαρτυρία ντοκουμέντο είναι βασισμένη σε συνέντευξη του Κοροβέση με την Κρυσταλία Πατούλη...

«Όταν έγινε η χούντα, δεν μπορούσα φυσικά να προσαρμοστώ στη νέα κατάσταση. Έπρεπε να συνεχίσω τη ζωή μου με τις ιδέες μου, με τις συνήθειές μου, τις δράσεις μου κι αυτό κατέληγε σ’ έναν πολιτικό αγώνα τελικά. Κι αυτός ο πολιτικός αγώνας εκφράστηκε μέσα από το Πατριωτικό Μέτωπο. Αν και το Πατριωτικό Μέτωπο δεν ήταν όπως μας είχανε πει… Δηλαδή, εμείς πιστεύαμε ότι δεν είχε καμία σχέση με τη Σοβιετική Ένωση, αλλά τελικά είχε. Τέλος πάντων… αυτά είναι για την ιστορία.

Οπότε, ακολουθεί η γνωστή διαδικασία: Ασφάλεια, βασανιστήρια, και καταλήγουμε στις φυλακές Αβέρωφ (οι οποίες ήταν εκεί που είναι τώρα η ΓΑΔΑ και είναι ένα έγκλημα που γκρεμίσανε αυτές τις φυλακές, γιατί είναι η ιστορική μνήμη της πόλης), όπου εκεί έκαναν μία κατανομή των φυλακισμένων, δηλαδή να βρουν που υπήρχαν θέσεις σε φυλακές για να μας στείλουν.