Η μάχη της Κοκκινιάς (4 - 8 Μάρτη 1944)

Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη 1944, η Κοκκινιά έζησε από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. Έγινε στόχος μεγάλων εχθρικών δυνάμεων. Δυνάμεων που αποτελούνταν από Ναζί, χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες που είχαν συγκροτηθεί από τη δοσίλογη κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη και εξοπλιστεί από τους Γερμανούς καθώς και από τους τσολιάδες του Ι.Πλυντζανόπουλου, του Γ.Σγούρου, του Γκίνου, και του επικεφαλής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Ν. Μπουραντά..

Στον αγώνα που διεξάγει ο λαός κατά των Γερμανών κατακτητών, η πάλη της Αθήνας, του Πειραιά και των συνοικιών παίζει κυρίαρχο κι αποφασιστικό ρόλο. Ως το Σεπτέμβρη του 1943 ο αγώνας των πόλεων εκδηλώνεται με σαμποτάζ, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις. Μετά το Σεπτέμβρη του 1943 ή ένταση, το βάθος κι ο συνειδητός χαρακτήρας του αγώνα τρομάζουν τον κατακτητή και προκαλούν την έντονη αντίδραση των Γερμανών και των συνεργατών τους. 

Το 1944 βρίσκει την Αθήνα, τον Πειραιά και τις συνοικίες σε μια - διαρκώς εντεινόμενη - εμπόλεμη κατάσταση.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις της Κοκκινιάς επιδεικνύουν ένα ιδιαιτέρως αγωνιστικό πνεύμα, εξαιτίας της εργατικής σύνθεσης της πόλης, της οποίας ο αγώνας έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τη μαζικότητα και την οργανωμένη αντίσταση. Οι Γερμανοί γνώριζαν πως χτυπώντας την Κοκκινιά θα έπλητταν ολόκληρο το αγωνιστικό κίνημα. Για το λόγο αυτό η Μάχη της Κοκκινιάς είναι η πρώτη μεγάλη μάχη που δόθηκε σε πόλη.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ;

Όταν ένα κράτος χάνει την εθνική του κυριαρχία λόγω πολεμικής κατάκτησης και κατοχής του από άλλο κράτος, τότε καταλύονται και τα ατομικά δικαιώματα ιδιοκτησίας των υπόδουλων πολιτών και ισχύει το δίκαιο του κατακτητή. 

Δηλαδή η εθνική κυριαρχία ενός κράτους σε μια συγκεκριμένη εδαφική επικράτεια, είναι εκείνη που θεμελιώνει και τα ατομικά δικαιώματα ιδιοκτησίας επί ακινήτων, εισοδημάτων κ.λ.π.. Όταν αυτή καταλύεται, καταλύονται και τα σχετικά ατομικά δικαιώματα.

Για όσους ακόμα δεν το έχουν αντιληφθεί, έχουμε χάσει έναν πόλεμο. Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει, έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία και βρίσκεται κάτω από οικονομική κατοχή και διοίκηση των δανειστών της. Επομένως, τα όποια ατομικά δικαιώματα νομίζουμε ότι έχουμε επί ακινήτων, εισοδημάτων κ.λ.π., απλά είναι νομιζόμενα μόνο στο μυαλό μας, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει το δίκαιο των κατακτητών – δανειστών. Ούτε Σύνταγμα ισχύει, ούτε απλοί νόμοι.

Η χώρα κυβερνάται από ντιρεκτίβες των δανειστών, οι οποίες τυπικά και χωρίς να διαβαστούν ψηφίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο, για να υπάρχει μια επίφαση νομιμοφάνειας. Κυρίως για να το «καταπίνουν» οι υπόδουλοι ιθαγενείς και να μην αντιλαμβάνονται την αλήθεια. Άλλωστε, όπως είπε και ο πρόεδρος της ΕΕ κ. Γιουνκέρ, δεν ισχύει για την Ελλάδα το ευρωπαϊκό δίκαιο. Απλά γιατί η χώρα είναι υπό την κατοχή των δανειστών της.