Ένα υπέροχο κείμενο για τη σχέση μας με τα ζώα!

Από τα πιο ωραία κείμενα που έχουμε διαβάσει σχετικά με τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα είναι αυτό που έγραψε μερικά χρόνια πριν ο Νίκος Δήμου, γνωστός συγγραφέας και επίσης γνωστός για την αγάπη του στα ζώα και δη στις γάτες. Ας το διαβάσουμε και ας είναι η αφετηρία να μας κάνει να σκεφτούμε.

…Το ζώο στη ζωή μας δεν είναι υποκατάστατο. Η σχέση μαζί του είναι μια πρότυπη, αυθεντική, πρωταρχική σχέση, υπαγορευμένη από την ίδια την φύση. Θα προχωρήσω όμως πάρα πέρα. Όχι μόνο το ζώο δεν είναι υποκατάστατο – αλλά για τον άνθρωπο είναι αναντικατάστατο. Η σύνδεση με αυτό προσφέρει κάτι που δεν μπορεί να το αντλήσουμε από αλλού. Ούτε από την σχέση με άλλον άνθρωπο.

Για τον Μίλαν Κούντερα, στον οποίο χρωστάμε μια από τις βαθύτερες αναλύσεις της ζωοφιλίας (στο μυθιστόρημά του “Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι”), η αγάπη ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο είναι ανώτερη από την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. “… η αγάπη του άντρα και της γυναίκας”, γράφει “είναι εξαρχής ενός είδους κατώτερου απ’ αυτό που μπορεί να είναι η αγάπη ανάμεσα στον άνθρωπο και στον σκύλο, αυτή η παραδοξότητα της ιστορίας που ίσως ο Πλάστης να μην την είχε προβλέψει.”. Και ο Κούντερα αναλύει τα χαρακτηριστικά αυτής της αγάπης. Άδολη, εκούσια, καθαρή, ελεύθερη. Ειδυλλιακή. Η λέξη ειδύλλιο αναφέρεται στον Παράδεισο.

26 χρόνια από τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα

Νίκος Τεμπονέρας

Συγκέντρωση - διαδήλωση διοργανώνεται από την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ τη Δευτέρα 9 Γενάρη 2017 στην Πάτρα, στη μνήμη του εκπαιδευτικού Νίκου Τεμπονέρα, που 26 χρόνια πριν, το Γενάρη του 1991, δολοφονήθηκε στη διάρκεια των μεγάλων μαθητικών κινητοποιήσεων κατά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης της ΝΔ.

Η συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί στις 6 μ.μ. στο σχολικό συγκρότημα «Τεμπονέρα» (Βουδ, Ψηλά Αλώνια)

Σύντομο χρονολόγιο

Ήταν και πάλι τέτοιες μέρες, τέλος διακοπών Χριστουγέννων, πριν 25 χρόνια. Μόλις χθες δηλαδή ιστορικά. Στα σχολεία όμως δεν επικρατούσε ησυχία, η κοινωνία έβραζε υπόκωφα. Είχαν προηγηθεί οι καταλήψεις των εργοστασίων, των «προβληματικών». Στην Πάτρα, η Πειραϊκή-Πατραϊκή είχε γίνει από την άνοιξη του 1990 ένα ιδιότυπο κέντρο αντίστασης και αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ του Μητσοτάκη. Πολύμηνος αγώνας, σκληρός. «Ή όλοι ή κανένας» έγραφε το πανό στην πύλη του εργοστασίου της Πάτρας, απαντώντας στις μαζικές απολύσεις και τα σχέδια συρρίκνωσης.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός των απολυμένων της Πατραϊκής «Αλληλεγγύη» έφερνε στα σπίτια και τα καφενεία το μήνυμα του αγώνα, τη μουσική της αντίστασης. Και όταν ο πολύμηνος αγώνας των εργατών και των υπαλλήλων έφτασε σε καμπή, σαν φυσική συνέχεια τη σκυτάλη πήραν οι μαθητές και φοιτητές.