Το γεγονός ότι μια αύξηση 3% στην τιμή των εισιτηρίων του μετρό ήταν αρκετή για να πυροδοτήσει μια κοινωνική έκρηξη στη Χιλή, δεν είναι καθόλου τυχαίο. «Δεν πρόκειται για τα 30 πέσος, αλλά για τα τελευταία 30 χρόνια», είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά συνθήματα που ακούει κανείς στις μαζικές διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στη Χιλή από την περασμένη Παρασκευή. Αν και η χώρα θεωρείται πρότυπο πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας στη Λατινική Αμερική, οι πολίτες της δεν έχουν δει το «θαύμα» με τα μάτια τους. Τώρα εξεγείρονται, με το φάντασμα του Πινοσέτ να πλανιέται ακόμα πάνω από τη Χιλή.
Ούτε ο στρατός που κατέβηκε στους δρόμους το Σάββατο, αφού ο συντηρητικός πρόεδρος της Χιλής, Σεμπαστιάν Πινιέρα, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δεν μπόρεσε να σταματήσει το ποτάμι μιας οργής που έχει ξεχειλίσει. Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που τα τανκς βρέθηκαν απέναντι στους πολίτες μετά την δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ. Όπως φαίνεται, όμως, πολλά πράγματα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο δεν έχουν αλλάξει από τότε που έπεσε ο δικτάτορας, με τους Χιλιανούς να βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστιες ανισότητες. Ακόμη και το γεγονός ότι ο Πινιέρα -υπό το βάρος των διαδηλώσεων- αναγκάστηκε να πάρει πίσω την αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων, δεν ήταν αρκετό για να κατευνάσει τα πνεύματα.
Τουλάχιστον οκτώ άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι σήμερα, πάνω από 70 έχουν τραυματιστεί ενώ περισσότεροι από 1.500 διαδηλωτές έχουν συλληφθεί. Οι διαδηλώσεις κατέληξαν σε βίαια εισόδια κατά τα οποία δεκάδες καταστήματα αλλά και κυβερνητικά κτίρια λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν. Οι διαδηλωτές έβαλαν φωτιά σε λεωφορεία και κατέστρεψαν σταθμούς του μετρό και άλλες δημόσιες υποδομές. Από την άλλη 10.500 άνδρες του στρατού και της αστυνομίας αναπτύχθηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας, Σαντιάγο, ρίχνοντας δακρυγόνα και κάνοντας χρήση κανονιών νερού κατά των διαδηλωτών αλλά και πυροβολώντας εναντίον τους με πλαστικές σφαίρες.