ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ

«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους».

Καρλ Μαρξ

Τα διατάγματα της Κομμούνας

Τα διατάγματα της Κομμούνας

Η σημασία που έχουν τα μέτρα και τα διατάγματα της Κομμούνας είναι ολοφάνερη. Τα παραθέτουμε σε συνέχεια κατά χρονολογική σειρά:

• 29 Μάρτη

α) Κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και του τακτικού στρατού. Δημιουργία Εθνοφρουράς, που αποτελείτο από «όλους τους ικανούς άνδρες».
β) Καθιέρωση του ασυμβίβαστου ανάμεσα στη θέση στις γραμμές της Κομμούνας και στις γραμμές των οπαδών των Βερσαλλιών.
γ) Απαγόρευση των εξώσεων για τρεις μήνες και επιστροφή του ενοικίου του Μάρτη.
δ) Απαγόρευση των πωλήσεων ενεχυριασμένων αντικειμένων.

• 30 Μάρτη

Αφοπλισμός των «νομιμοφρόνων» Εθνοφρουρών.

• 2 Απρίλη

Κατάργηση των τυχερών παιχνιδιών.

• 3 Απρίλη

Χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος - κατάργηση του εκκλησιαστικού προϋπολογισμού - εθνικοποίηση εκκλησιαστικών ακινήτων.

• 4 Απρίλη

Επικύρωση της εκλογής του Γερμανού Leo Frankel στην Κομμούνα - Διακήρυξη παγκοσμιότητας της τελευταίας: Εφ' όσον η σημαία της Κομμούνας είναι η σημαία της Παγκόσμιας Δημοκρατίας, οι ξένοι μπορούν να καταλάβουν θέση σ' αυτήν.

• 6 Απρίλη

α) Δημόσια καταστροφή της λαιμητόμου.
β) Καθιέρωση του μέτρου των αντιποίνων ενάντια στους αντεπαναστάτες και του θεσμού της ομηρίας.

• 9 Απρίλη

Απελευθέρωση όσων κρατουμένων κρατούνται χωρίς κατηγορία.

• 12 Απρίλη

Κατάργηση των διώξεων για διαμαρτυρία γραμματίων.

• 15 Απρίλη

Καθιέρωση της δημοσιότητας των συνεδριάσεων της Κομμούνας.

• 16 Απρίλη

Δημιουργία επιτροπής για την καταγραφή των επιχειρήσεων που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους και για την αποκατάσταση της λειτουργίας τους, σε συνεργασία με τους εργαζόμενους.

• 20 Απρίλη

Απαγόρευση νυκτερινής εργασίας μισθωτών αρτοποιών.

• 26 Απρίλη

α) Ολοκληρωτική κατάργηση των προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων - Καθορισμός νόμιμης αμοιβής τους.
β) Διορισμός επιτροπής για τη δημιουργία «Ελεύθερων Πανεπιστημίων».
γ) Διορισμός επιτροπής για την αναδιοργάνωση των πολιτικών δικαστηρίων με βάση το καθολικό εκλογικό δικαίωμα.

• 27 Απρίλη

α) Ολοκληρωτική κατάργηση ποινικής και αστικής δικαιοδοσίας των επιχειρηματιών στους τόπους δουλειάς. - Κατάργηση δικαιώματος προστίμων. - Επιστροφή όσων είχαν εισπραχθεί.
β) Καθιέρωση της ασυλίας των ξένων ενάντια στις κατασχέσεις.

• 28 Απρίλη

α) Κατάργηση της διάκρισης «νομίμων» και «μη νομίμων» συζύγων των Εθνοφρουρών στην είσπραξη του επιδόματος των οικογενειών τους.
β) Διορισμός επιτροπής για την αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης. - Καθιέρωση της δωρεάν παιδείας.
γ) Μέτρα για την καταπολέμηση της πορνείας και την προστασία των πορνών.

• 4 Μάη

Κατάργηση των πολιτικών και επαγγελματικών όρκων.

• 7 Μάη

α) Καταστροφή του Παρεκκλησίου για τον Εξαγνισμό για την εκτέλεση του Λουδοβίκου του 16^ου.
β) Δωρεάν επιστροφή όλων των αντικειμένων αξίας κάτω των 20 φράγκων που είχαν ενεχυριαστή μετά τις 25 Απρίλη 1871.

28 Νοέμβρη 1820: Γενήθηκε ο Φρίντριχ Ένγκελς

Φρίντριχ Ένγκελς, γερμανός φιλόσοφος, συνεργάτης του Καρλ Μαρξ. Μαζί έγραψαν το «Κομουνιστικό Μανιφέστο», που αποτελεί τη «βίβλο» του κομουνιστικού κινήματος.

  
Ο Φρειδερίκος Έγκελς (Friedrich Engels) γεννήθηκε το 1820, γόνος ενός επιτυχημένου Γερμανού βιομηχάνου. Σε ηλικία 24 ετών ο πατέρας του τον έστειλε στο Μάντσεστερ της Αγγλίας σε ένα εργαστήριο βάμβακος. Ο νεαρός Φρειδερίκος συγκλονίστηκε από τη φτώχια της πόλης και ξεκίνησε τη συγγραφή μιας έκθεσης η οποία δημοσιεύτηκε ως "Η κατάσταση των εργατικών τάξεων στην Αγγλία" - "Condition of the working classes in England" (1844). Λίγο αργότερα, στη Γαλλία, ο Έγκελς συναντά τον Μαρξ και εφεξής συνδέονται με μια εγκάρδια φιλία. Συμμερίστηκε της απόψεις του Μαρξ σχετικά με τον καπιταλισμό και είχε ιδιαίτερη ικανότητα στο να γράφει λόγους που επρόκειτο να απαγγελθούν στο ευρύ πλήθος. Ο Έγκελς έπειτα ακολούθησε τον Μαρξ στο Βέλγιο, αφού η Πρωσικές αρχές πίεσαν τη Γαλλία να εξορίσουν τον δεύτερο. Το Βέλγιο τότε αποτελούσε μια χώρα όπου υπήρχε περισσότερη ελευθερία έκφρασης συγκριτικά με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Το 1846 δημιούργησαν την "Κομμουνιστική επιτροπή ανταπόκρισης" ("Communist correspondence committee") με σκοπό να συνενώσουν τους σοσιαλιστές ηγέτες που ζούσαν σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Οι σοσιαλιστές στην Αγγλία, επηρεασμένοι από αυτή την έντονη κινητικότητα αποφάσισαν να διαμορφώσουν ένα νέο οργανισμό, την "Κομμουνιστική Συνομοσπονδία" ("Communist League"). Σκοπός αυτής της οργάνωσης ήταν η "ανατροπή της αστικής τάξης, η επικράτηση του προλεταριάτου, η απεμπόληση της παλαιάς καπιταλιστικής κοινωνίας που βασίζεται σε ταξικούς ανταγωνισμούς και η εγκαθίδρυση μιας νέας αταξικής κοινωνίας όπου δε θα υπάρχει προσωπική ιδιοκτησία". Ο Έγκελς αργότερα επέστρεψε στη Γερμανία για λόγους οικονομικούς και εργάστηκε στην επιχείρηση του πατέρα του. Έτσι εξασφάλισε εισόδημα και για τον Καρλ Μαρξ. Οι δυο φίλοι κράτησαν στενή επαφή για τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Εποικοινωνούσαν ταχυδρομικά κατά μέσο όρο με ένα γράμμα κάθε δυο μέρες. Μετά το θάνατο του Μαρξ το Μάρτη του 1883, ο Έγκελς αφιέρωσε τη ζωή του στην έκδοση και τη μετάφραση των έργων του Μαρξ μέχρι το θάνατό του στα 1895. Φυσικό επόμενο των ριζοσπαστικών θέσεων που πρέσβευε είναι η δημιουργία αντιλόγων και εξίσου ριζικών διαφωνιών που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Είναι παρολαυτά φανερή η συμβολή του στην ανανέωση και δημιουργία νεότερων φιλοσοφικών ιδεών που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.

Φεστιβάλ του Γούντστοκ: Με αφορμή την επέτειο γέννησης του Τζίμι Χέντριξ

Ηταν ο πόλεμος του Βιετνάμ, το καλοκαίρι της αγάπης και πάνω απ' όλα η ροκ μουσική. Ηταν κυρίως η ροκ μουσική η οποία, αν ορίσουμε ως αρχή της τα μέσα της δεκαετίας του '50, δεν ήταν τότε τίποτε περισσότερο από μια ώριμη έφηβη. Ηταν επίσης 15 Αυγούστου 1969, όταν οι αναμενόμενοι 60.000 φίλοι της ροκ έγιναν περίπου 500.000 και κατέκλυσαν τα πάντα γύρω από τη φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ της Νέας Υόρκης. Ιστορικά η επιτυχία του πιο διάσημου φεστιβάλ στην ιστορία της ροκ μουσικής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και τυχαία. Βεβαίως και υπήρχαν όλοι οι παραπάνω λόγοι για να πραγματοποιηθεί, τίποτε όμως δεν προμήνυε την τεράστια επιτυχία που τελικώς είχε.
Συγκροτήματα έμειναν στο αεροδρόμιο αδυνατώντας να φθάσουν στον συναυλιακό χώρο· οι 600 φορητές τουαλέτες που είχαν αρχικώς τοποθετηθεί διαλύθηκαν από τις πρώτες ώρες αφού ούτως ή άλλως δεν εξυπηρετούσαν τον σκοπό τους· οι δεξαμενές νερού τελικώς χρησίμευσαν στο να δημιουργήσουν τα αυτοσχέδια έλη που τόσο πολύ έχουμε δει να χρησιμοποιούν για λασπόλουτρα οι χίπις θεατές του φεστιβάλ· τα αποθέματα του φαγητού τελείωσαν τις πρώτες ώρες και η όποια πρόσβαση για περαιτέρω ανανέωση ήταν αδύνατη εξαιτίας του δεκάδων χιλιομέτρων μποτιλιαρίσματος που καταδυνάστευσε ολόκληρο το φεστιβάλ και τις τρεις ημέρες. Τέλος, ο Μπομπ Ντίλαν δεν έκανε την τιμή να εμφανισθεί μπροστά στους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους της ροκ μουσικής, τι και αν περίμεναν ως την τελευταία στιγμή. Είναι στην Ευρώπη, έλεγαν κάποιες φήμες. Οχι, είναι σπίτι, έλεγαν κάποιες άλλες, αλλά έχει άρρωστο τον γιο του. Γεγονός είναι ότι ο πρίγκιπας του τραγουδιού διαμαρτυρίας δεν εμφανίστηκε στο Γούντστοκ γιατί ίσως δεν εκτίμησε σωστά τις καταστάσεις. Λάμπρυνε όμως με την παρουσία της τη διοργάνωση η Τζόαν Μπαέζ. Δεν υπήρχαν ούτε οι Ρόλινγκ Στόουνς - αφού η παρέα του Τζάγκερ θεώρησε πιο σημαντικό να ασχοληθεί με την παραγωγή του νέου άλμπουμ της τότε, του περίφημου «Let It Bleed» - ούτε οι Μπιτλς, οι οποίοι βρίσκονταν πλέον υπό διάλυση και οι συναντήσεις τους πραγματοποιούνταν δι' αντιπροσώπου. Ούτε ο ποιητής επαναστάτης Τζιμ Μόρισον έκανε τον κόπο να δώσει το παρών.

Εφαλτήριο δόξας

Και όμως οι διοργανωτές έκαναν τιτάνιες προσπάθειες για να μαζέψουν κάποιους έστω από τους κορυφαίους αντιπροσώπους του ροκ της δεκαετίας του '60. Και για να μην ξεχνιόμαστε, το παρών έδωσαν στο Γούντστοκ ο Τζίμι Χέντριξ, ο Κάρλος Σαντάνα, οι Jefferson Airplane, οι Grateful Dead, οι Band, οι Crosby, Still, Nash&Young. Δεν πρέπει όμως να ξεγελιόμαστε με ονόματα όπως ο Τζο Κόκερ. Να τι δήλωσε ο ίδιος με τη λήξη του φεστιβάλ: «Δύο χρόνια πριν από το Γούντστοκ το μεγαλύτερο κοινό για το οποίο είχα παίξει ήταν 300 άτομα σε ένα μπαρ. Ηταν πολύ δύσκολο να τραβήξεις την προσοχή ενός τόσο μεγάλου κοινού. Ακόμη και όταν έπαιξα το "With Α Little Help From My Friends" που είχε επιτυχία ήλθε εκείνο το τεράστιο μαύρο σύννεφο και πλημμύρισε τα πάντα για ώρες». Να τι είπε και η επίσης άγνωστη φολκ τραγουδίστρια Μέλανι μερικά χρόνια αργότερα: «Ημουν τελείως άγνωστη. Είχα αυτόν τον εκνευριστικό βήχα και ακουγόμουν λες και είχα φυματίωση. H Τζόαν Μπαέζ με λυπήθηκε και μου έστειλε ένα φλιτζάνι τσάι από την τέντα των σταρ. Μετά το Γούντστοκ έπρεπε να παίζω σε κάθε φεστιβάλ που γινόταν. Κατέληξα ένα είδος "βασίλισσας" των φεστιβάλ». Ονόματα όπως αυτό του Κιφ Χάρτλεϊ, του Μπερτ Σόμερ, των Mountain, των Sha-Na-Na, έστω και του Τζον Σεμπάστιαν - πέρα από τη συμβολή του στους Lovin' Spoonfull - πόσα λένε σήμερα στους φίλους του ροκ; Σχεδόν τίποτε!

Ηταν το αναπάντεχο «κλίμα» που κέρδισε τις εντυπώσεις στο φεστιβάλ του Γούντστοκ ή η μουσική; H Τζάνις Τζόπλιν μετά βίας έλεγε τους στίχους των τραγουδιών της και ήταν ζήτημα αν θα μπορούσε να μείνει άλλο στη σκηνή. Στη συνέχεια άλλωστε εξαφανίστηκε από τον χώρο. H ίδια λίγο αργότερα δήλωσε: «Υπήρχαν τελικά πάρα πολλοί από εμάς. Ως τότε πιστεύαμε ότι ήμασταν μια μικρή ομάδα παράξενων». Ο Πιτ Τάουνσεντ των Who στον αντίποδα έκανε τα πάντα για να αντιστρέψει με τις δηλώσεις του τις εντυπώσεις: «Ολοι αυτοί οι χίπις χόρευαν πιστεύοντας ότι ο κόσμος πρόκειται να αλλάξει κάποια ημέρα. Ως κυνικός Αγγλος που ήμουν περιφερόμουν ανάμεσά τους θέλοντας να φτύσω τους περισσότερους από αυτούς, κάνοντάς τους να συνειδητοποιήσουν ότι τίποτε δεν άλλαξε και τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό που πίστευαν ότι ήταν μια εναλλακτική κοινωνία στην ουσία ήταν ένα χωράφι με τρία μέτρα λάσπη, στολισμένο με LSD. Αν αυτός ήταν ο κόσμος που ήθελαν να ζήσουν, τότε γ.... τους». Και όμως εκ των υστέρων αυτό που ακούμε στο περίφημο CD του Γούντστοκ είναι μια μπάντα που έπαιξε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της, όπως τα «Ι Can't Explain», «Acid Queen», «It's Α Boy» και «My Generation».
Τέλος εποχής

Ηταν πράγματι ένα χαρμόσυνο γεγονός το Γούντστοκ ή, όπως πολλοί θέλουν να τονίσουν, ήταν απλώς η ταφόπλακα της δεκαετίας του '60; Το 1968, μόλις πριν από έναν χρόνο ο φιλόσοφος της μη βίας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε δολοφονηθεί στο Μέμφις. Την επόμενη χρονιά η Τζάνις Τζόπλιν και ο Τζίμι Χέντριξ πέθαναν από υπερβολική δόση ναρκωτικών, ενώ ο πόλεμος του Βιετνάμ έληξε τελικώς το 1975, σε μια νέα δεκαετία κατά την οποία τα ιδανικά της ειρήνης και της αγάπης δεν έδειχναν να απασχολούν μαζικά πλέον τη νεολαία. Σίγουρα το Γούντστοκ ήταν ένα αυθόρμητο γεγονός που είλκυσε το ενδιαφέρον όλων όσοι πίστευαν ότι ο πλανήτης μπορούσε να γίνει ένα καλύτερο μέρος, με όσες δυνάμεις και αν διέθεταν. Τι και αν δεν κατάφεραν να νικήσουν την πολιτική; Τι και αν έπεσαν θύμα του ίδιου του μέσου με το οποίο έρχονταν σε αντίθεση με την προηγούμενη γενιά, των ναρκωτικών; Σίγουρα προσπάθησαν, και η μουσική μάλλον ήταν το πρόσχημα!

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι δύο αναβιώσεις του, το 1994 και το 1999, απέτυχαν παταγωδώς να κερδίσουν έστω και λίγη από την αίγλη του παρελθόντος παρά μόνο συγκέντρωσαν τα μεγαλύτερα ονόματα χωρίς να υπάρχει ένα μήνυμα, ένας λόγος, προκαλώντας μας τον γέλωτα στη θέα και μόνο των νεοχίπις να βουλιάζουν στη λάσπη. Σήμερα η ευρύτερη περιοχή του Γούντστοκ είναι ιδιαιτέρως αγαπητή ως τόπος διαμονής για την ηρεμία της και πολλοί μεγάλοι σταρ, με πρώτο και καλύτερο τον Ντέιβιντ Μπάουι, σπεύδουν να αγοράσουν οικόπεδα με θέα!

Jimi Hendrix: Ισως ο πιο σπουδαίος κιθαρίστας στην ιστορία της ροκ μουσικής

O Τζίμι Χέντριξ (Jimi Hendrix), πραγματικό όνομα Τζέιμς Μάρσαλ Χέντριξ, 27 Νοεμβρίου 1942 – 18 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Αφροαμερικάνος κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης. Γεννήθηκε στο Σιάτλ, στην Ουάσιγκτον, από πατέρα μαύρο και μητέρα Ινδιάνα. Ήταν αυτοδίδακτος και πέθανε νεότατος σε ηλικία 27 ετών.

Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος κιθαρίστας στην ιστορία της ροκ μουσικής. Ξεκίνησε το 1961 να παίζει διάφορους ρυθμούς μπλουζ της εποχής. Το 1966 μετέβη στο Λονδίνο όπου και δημιούργησε ως Τζίμι Χέντριξ, μαζί με τους Μιτς Μίτσελ (στα κρουστά) και τον Νόελ Ρέντιγκ (στο μπάσο), το φημισμένο συγκρότημά του The Jimi Hendrix Experience που γνώρισε τεράστια επιτυχία ξεκινώντας τις μεγάλες του εμφανίσεις από τη Γαλλία συνεχίζοντας σε άλλες πόλεις της Ευρώπης, με επιτυχίες τα τραγούδια "Hey, Joe'", "Purple Haze" και "The Wind Cries Mary'", που είχαν φθάσει στη κορυφή πωλήσεων. Αυτά μέχρι το 1968 όπου το συγκρότημα αυτό διαλύθηκε. Το αμέσως επόμενο χρόνο, 1969, συνέχισε με το συγκρότημα Band of Gypsys με το οποίο και θριάμβευσε. Μια από τις πιο γνωστές του εμφανίσεις ήταν αυτή στο φεστιβάλ του Γούντστοκ, στις 18 Αυγούστου του 1969, όπου, μεταξύ άλλων, παρουσίασε μια αυτοσχεδιαστική διασκευή του Αμερικανικού Εθνικού Ύμνου.
Ο Τζίμι Χέντριξ χρησιμοποιώντας στο μέγιστο δυνατό τους ηλεκτρικούς ενισχυτές καθώς και τις δυνατότητες της μουσικής μίξης άνοιξε νέους ορίζοντες στο είδος αυτό της μουσικής με συνέπεια και να καθιερωθεί πολύ γρήγορα.

Βρέθηκε νεκρός στις 18 Σεπτεμβρίου του 1970 στο ξενοδοχείο Samarkand στο Λονδίνο όπου διέμενε.

Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής!!! Θα μας τρελάνουν!!!

Η Ημέρα Αντικαταναλωτισμού γιορτάζεται την Παρασκευή μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών στη Βόρεια Αμερική και το τελευταίο Σάββατο του Νοεμβρίου στην Ευρώπη.
Η πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια από τον καναδοεσθονό Κάλε Λασν, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα μιας μέρας, όπου οι καταναλωτές θα απείχαν από την πιο βασική τους ανάγκη. Ο Λασν ξεκίνησε ως στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας για να μεταστραφεί σε κήρυκα κατά του καταναλωτισμού.
«Η κατανάλωση από μόνη της δεν είναι κακό, αλλά το τι αγοράζουμε» λέει. Και μας καλεί να αναλογισθούμε έστω και για μία μέρα τη σχέση της κατανάλωσης με την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη φτώχεια. Οι πλούσιες χώρες της Δύσης, που αποτελούν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν το 80% των πόρων της Γης, προκαλώντας δυσαναπλήρωτες καταστροφές στο περιβάλλον και άδικη διανομή του πλούτου.
Οι αντίπαλοι της Ημέρας επισημαίνουν τη ματαιότητα του μηνύματος, καθώς η παροδική απομάκρυνση από τις αγορές δεν μπορεί να επιφέρει καμία αλλαγή στη συνείδηση του καταναλωτικού κοινού, γιατί 364 μέρες κατάφασης δεν μπορούν να επισκιαστούν από μια μέρα άρνησης του κατανάλωσης.
Στη Βόρειο Αμερική οι εορτασμοί γίνονται σε μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπου οι ακτιβιστές καταστρέφουν πιστωτικές κάρτες, αναρτούν συνθήματα για την Ημέρα, συζητούν με τον κόσμο, χορεύουν, τραγουδούν και στήνουν θεατρικές παραστάσεις δρόμου, προκαλώντας την οργή των καταστηματαρχών. Τα τρία μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της Αμερικής, ABC, CBS και NBC, αρνούνται να προβάλλουν διαφημιστικά της Παγκόσμιας Ημέρας Αγοραστικής Αποχής.
Η Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής διαρκεί μόνο μία μέρα. Οι άγγλοι διοργανωτές της Γιορτής ξεκίνησαν  μια νέα καμπάνια αντικαταναλωτισμού  και μας προτρέπουν «Να μην αγοράσουμε τίποτα τα Χριστούγεννα» (Buy Nothing Christmas).